Το μενού του φόβου (και όχι της Αλαμουντίν)

κείμενο της 

Σπυριδούλας Μπόμπου Φρειδερίκου

 Γίναμε φοβικοί. Οι φοβικοί της κρίσης. Εχουμε το ημερήσιο απαράλλαχτο ευλαβικά τηρούμενο, μενού μας.

ΠΡΩΙΝΟ..φόβος ξυπνητηριού με φόβο κρύου ντους λόγω οικονομίας. Συνοδεύεται άρρηκτα με φόβο μετάβασης στο χώρο εργασίας, λόγω τρελών οδηγών, ατυχημάτων ή και τρομοκρατικών ενεργειών.

ΔΕΚΑΤΙΑΝΟ. Καφές πικρός και συζήτηση γύρω από την μείωση μισθών και συντάξεων.

ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ. φόβος απόλυσης, αξιολόγησης, παρέα με γλυκόπικρα λόγια παρηγοριάς. Για ορ ντ΄ έβρ , φόβος κλεισίματος παιδικού σταθμού.

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟ. καφές με παξιμάδι, ειδήσεις, τηλεοπτική τρομολαγνεία που συνοδεύεται άριστα με φόβο ανεργίας (είμαι μεγάλη για δουλειά και μικρή για σύνταξη) και μετάδοση άσχημων ειδήσεων περί καιρικών φαινομένων.

ΒΡΑΔΥΝΟ. φόβος επιστροφής σπίτι, φόβος του φουλ λεωφορείου, φόβος του έμπολα, φόβος του φόβου. Καραδοκεί και η γρίππη και το μόνο που μας απομένει είναι η αντίδραση στην φοβικότητα που μας δημιουργούν και μας καλλιεργούν για να μας κλείσουν σπίτια μας, να γίνουμε φυτά.

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ. Φόβος της αυπνίας και φόβος του εαυτού μας.
Ξυπνώντας κάθε πρωί λοιπόν , σκέπτομαι και λέω, θέλουν να μας φορέσουν μάσκα. Λέτε να τα καταφέρουν....Ας αντισταθουμε.