Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν "Κατσίγκρι", το οποίο και προέρχεται από το όνομα ενός Τούρκου, τον "Κατσίγκρ Αγά", όπου σύμφωνα με τις μαρτυρίες ντόπιων, ήταν ιδιοκτήτης ολόκληρης της περιοχής. Μετά την Τουρκοκρατία μετονομάστηκε σε "Άγιος Αδριανός", από το ομώνυμο εκκλησάκι του Αγίου Αδριανού που σώζεται ακόμα και σήμερα.
Το χωριό απέχει μόλις 5 χιλιόμετρα από το Ναύπλιο και είναι χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 80μ.. Μέχρι τη δημιουργία του νέου Δήμου Ναυπλιέων άνηκε διοικητικά στο Δήμο Νέα Τίρυνθας. Τώρα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Ναυπλιέων και κατά την απογραφή του 2011 βρέθηκε να έχει 1.080 κατοίκους.
Αξιοθέτα
Κοντά στο εκκλησάκι του "Αγίου Αδριανού" βρίσκεται ένα Μυκηναϊκό κάστρο, το "Παλιόκαστρο". Μέσα στο χωριό υπάρχει ένα εντυπωσιακό Πυργόσπιτο, που η χρονολογία κατασκευής του εκτιμάται ότι ανήκει περίπου στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Δυστυχώς, έχει εγκαταλειφθεί και κινδυνεύει από κατάρρευση.
Αξίζει επίσης να επισκεφθείτε το "Φράγμα" της Τίρυνθας, που βρίσκεται στο βορειοδυτικό μέρος του χωριού καθώς και τα δύο πηγάδια, που οι κάτοικοι του χωριού με ενθουσιασμό υποστηρίζουν ότι είναι από τα πιο παλιά της Αργολικής γης.
Το εκκλησάκι του Αγίου Αδριανού, βρίσκεται στο λόφο Αγίου Αδριανού και είναι χτισμένο το 1753. Το δάπεδο όμως είναι κατασκευασμένο από πέτρες που μαρτυρούν περίοδο ίσως Βυζαντινή. Οι ειδικοί αρχαιολόγοι θα πρέπει να το διαπιστώσουν.Γέροντες του χωριού ισχυρίζονται ότι υπήρχε αναγραφή σε τοίχο με ημερομηνία του 1400. Η φωτιά όμως που έχει κάψει το εκκλησάκι 2 φορές, έσβησε τα ίχνη της χρονολογίας. Στον τοίχο, πάνω σε εικόνα αναγράφεται ότι οι αγιογραφίες έγιναν το 1753. Στο εκκλησάκι υπεύθυνη είναι η γερόντισσα Ζωή που φροντίζει για όλα. Οργανώνει τακτικά ειδικές λειτουργίες π.χ. Φανουρόπιτες και ολονύχτιες λειτουργίες.
Ό Άγιος Αδριανός θεωρείται θαυματουργός και έχει πολύ μεγάλη προσέλευση πιστών από όλη την Ελλάδα. Δίπλα από την ωραία πύλη της εκκλησίας υπάρχει μια τρύπα, που όταν την δει κάποιος για πρώτη φορά, πιστεύει ότι από εκεί μπορεί να περάσει μόνο ένα μικρό παιδί. Όμως μέχρι σήμερα όσοι άνθρωποι έχουν επιχειρήσει να περάσουν, έχουν περάσει ανεξάρτητα από το βάρος τους. Λέγεται ότι είναι πολύ καλό να περάσει ο επισκέπτης από την "τρύπα".
Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Καρακαλά
Πολύ κοντά στο χωριό του Αγίου Αδριανού και στα πρόβουνα του Αραχναίου βρίσκεται η Μονή Καρακαλά. Η Μονή είχε και δεύτερο όνομα “Ξηροκαστέλι”, αλλά οι ντόπιοι δεν το χρησιμοποιούσαν ποτέ.
Το όνομα Καρακαλά φαίνεται να προέρχεται από το τη μετάφραση στα τουρκικά της λέξης “Ξεροκαστέλι”, η οποία είναι το “Κουρουκουλέ”. Η παραφθορά της τούρκικης λέξης από τους ντόπιους οδήγησε στη λέξη “Καρακαλά”. Αυτή είναι και η πιο αληθοφανής από τις πολλές εικασίες που υπάρχουν σχετικά με το όνομα “Καρακαλά”.
Η ακριβής χρονολογία του έτους ίδρυσης της μονής του Αγίου Δημητρίου δεν είναι γνωστή, αλλά υφίστανται μία περιγραφή της μεγάλης της περιουσίας το 1696. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι μάλλον θα πρέπει να λειτουργούσε αρκετούς αιώνες.
Πολύ σημαντικός ήταν ο ρόλος της Μονής στην πολιορκία του Ναυπλίου, αλλά κια στα χρόνια του Αγώνα, καθώς ήταν οπλοστάσιο των Αγωνιστών.
Το 1829 έχει καταγραφεί πως η Μονή Καρακαλά είχε έναν ηγούμενο (Διονύσιος), έξι μοναχούς και δεκαπέντε μισθωτούς.
Στις αρχές του 19ου αιώνα μεγάλο μέρος της καταστράφηκε από πυρκαγιά, ενώ μέρος από τα υλικά που διασώθηκαν λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση του οθωμανικού τεμένους, αργότερα “Βουλευτικού” στο Ναύπλιο.
Το 1928 απαλλοτριώθηκε η περιουσία της και μοιράστηκε, κυρίως σε ποιμένες, που βοσκούσαν τα πρόσβατά τους στην περιοχή.
Το 1934 συγχωνεύεται με τη Μονή Ταλαντίου και το 1936 με τις μονές Αγνούντος και Ταξιαρχών.
Το 1943 δυστυχώς οι Γερμανοί καίνε τη Μονή και ανατινάζουν ένα τμήμα της. Το 1963 η Μονή αλλάζει σε γυναικεία και σηματοδοτείται μια νέα περίοδος άνθισής της.
Από τα Γενικά Αρχαία του Κράτους γνωρίζουμε ότι ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας της μονής είναι φρουριακός. Ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα που μπορούσε να αμυνθεί, αν χρειαζόταν. Τα κτίρια της μονής έχουν εσωτερικό προσανατολισμό και είναι διανθισμένα από καμάρες και μεγάλα συνεχόμενα χαγιάτια.
Η Μονή έχει και πέντε εκκλησίες, της Αγίας Παρασκευής, της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου, της Παναγίας της Πορταΐτισας, του Αγίου Νεκταρίου και του Όσιου Εφραίμ του Σύρου.
Στο κέντρο του αύλειου χώρου βρίσκεται το Καθολικό της Μονής, το οποίο ξαναχτίστηκε 1871 και έχει διαστάσεις 19 x 8 μ. Το καθολικό είναι ναός που χαρακτηρίζεται σε ό, τι αφορά την αρχιτεκτονική του ως εγγεγραμμένος σταυροειδής με τρούλο. Ένας κεραμικός διάκοσμος ακολουθεί την καμπύλη των τόξων.
Στο εσωτερικό του ναού παρατηρούμε την αγιογράφηση που έχει γίνει από Χ. Βούλγαρη. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο, αλλά και οι εικόνες του Αγίου Δημητρίου και της Παναγίας (18-19ου αιώνα) τραβούν το βλέμμα του επισκέπτη.
Σήμερα, οι μοναχές και η ηγουμένη φροντίζουν για τη διατήρηση του χαρακτήρα της Μονής.
Ασχολίες κατοίκων
Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια πορτοκαλιών, λόγω της καταλληλότητας του εδάφους. Παράγεται επίσης πατάτα στην περιοχή, που θεωρείται από πολύ παλιά ότι είναι μία από τις καλύτερες της Αργολίδας.
Σημείο αναφοράς στο "Κατσίγκρι" είναι τα παραδοσιακά ταβερνάκια, στα οποία μπορείτε να γευτείτε ντόπια φρέσκα προϊόντα και αγνά κρεατικά. Δεν είναι λίγοι οι επισκέπτες - οικογενειάρχες της περιοχής που τα προτιμούν σε καθημερινή βάση, λόγω της μικρής απόστασης από το Ναύπλιο.
Τέλος, στο χωριό δραστηριοποιείται ο Μορφωτικός Σύλλογος "Άγιος Αδριανός" που με το πλούσιο έργο του και την έκδοση της δίμηνης εφημερίδας, "Το Κατσίγκρι" καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για την ανάδειξη της πολιτισμικής κληρονομιάς του χωριού.
Άποψη του Αγίου Αδριανού (Κατσίγκρι), χαρακτικό του D.Cox 1839 (χαράκτης:E.Radcyffe)
