Η 17η Νοέμβρη, επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν είναι γιορτή αλλά μια ξεχωριστή μέρα μνήμης και αγώνα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 άνοιξε το δρόμο για μαζικούς κοινωνικούς αγώνες και οδήγησε στην πτώση της χούντας των Συνταγματαρχών. Υπήρξε η κορύφωση μιας σειράς πράξεων ανυπακοής και ζωντανέματος των μαζικών διαδικασιών, παρά το ότι η χούντα για έξι χρόνια με την καταστολή, τις εξορίες και τα βασανιστήρια αριστερών αγωνιστών είχε προσπαθήσει να βάλει όλη την κοινωνία «στο γύψο» (επειδή σύμφωνα με τον δικτάτορα Παπαδόπουλο «νοσούσε»).
Το Πολυτεχνείο δεν αφορούσε μόνο τους φοιτητές. Έδωσε το έναυσμα στην εργατική τάξη που ανταποκρίθηκε άμεσα και στήριξε την κατάληψη με τα πιο μαχητικά κομμάτια που οργάνωσαν τις δικές τους συνελεύσεις μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου.
Μέσα στις μαζικές διαδικασίες δόθηκαν πολιτικές μάχες, τόσο για το πλαίσιο, όσο και για τις μορφές και την προοπτική του αγώνα. Η επαναστατική αριστερά, παρ’ότι νεαρή σε ηλικία και ανέτοιμη, χωρίς κεντρική συγκρότηση, αλλά με την έμπνευση των ιδεών του Μάη του ‘68 πρωτοστάτησε ώστε η αγωνιζόμενη νεολαία να μην μείνει αποκλειστικά στα φοιτητικά ζητήματα, να συγκρουστεί συνολικά με τη χούντα, εν τέλει να μην αρκεστεί στον «εκδημοκρατισμό» και στην «ομαλοποίηση» του συστήματος με τις χουντοεκλογές απέχοντας από αυτές, αλλά να κλιμακώσει τον αγώνα ενάντια στη χούντα, την αστική τάξη, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, προχωρώντας στην κατάληψη του Πολυτεχνείου και δίνοντας στην εξέγερση παλλαϊκό χαρακτήρα.
Μπορεί τα τανκς να κατέστειλαν βάρβαρα την εξέγερση ισοπεδώνοντας την πύλη, σκοτώνοντας δεκάδες διαδηλωτές και βασανίζοντας αγωνιστές στα μπουντρούμια της ΕΣΑ, όμως άλλαξε την πορεία των πολιτικών εξελίξεων. Οκτώ μήνες μετά ήρθε η πτώση της χούντας και η μεταπολίτευση, όμως τα πιο ριζοσπαστικά αιτήματα για ανατροπή και λαϊκή εξουσία έμειναν ανεκπλήρωτα.
Σήμερα το Πολυτεχνείο είναι επίκαιρο όσο σχεδόν ποτέ άλλοτε. Η χώρα μας βρίσκεται στη μέγγενη των μνημονίων, της λιτότητας, της φασιστικής απειλής και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Με μια αστική τάξη αδίστακτη και μια κυβέρνηση που ενορχηστρώνει τις επιθέσεις σε αγαστή σύμπνοια με την τρόικα, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Το μαύρο μέτωπο απολύει εργαζόμενους, ξεπουλάει τον δημόσιο πλούτο, διαλύει παιδεία και υγεία και εξαπολύει την καταστολή απέναντι στην αντίσταση της εργατικής τάξης και της νεολαίας τσαλαπατώντας τις ελευθερίες και τα δικαιώματα. Από αυτή τη σκοπιά, οι εξεγερμένοι μαθητές που ξεσπαθώνουν «Έτσι ακριβώς είναι και σήμερα», αποστομώνοντας τα αστικά παπαγαλάκια έχουν απόλυτο δίκιο. Όλοι μαζί, έχουμε τη δύναμη να τους σταματήσουμε!
Σήμερα είναι η στιγμή να ξαναπιάσουμε το πνεύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» και να το συνδέσουμε με τους μικρούς και μεγάλους αγώνες, από τις απεργίες, τις μάχες ενάντια στις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, τις μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις, την πάλη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες και κάθε κοινωνική αντίσταση, δίνοντας έμπνευση και προοπτική για το μέλλον. Να θυμήσουμε ότι η δύναμη βρίσκεται στους αγώνες και την αυτενέργεια του κόσμου, αλλιώς οι υποσχέσεις για δημοκρατική διαχείριση καταντάνε κούφιες υποσχέσεις.
Η λύση θα έρθει από ένα δυνατό μαζικό κίνημα, που θα συγκρουστεί με την κυβέρνηση και την τρόικα, την ΕΕ, τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους φασίστες συμμάχους τους. Από τον οργανωμένο λαό που θα ανατρέψει την επίθεση κεφάλαιου – ΕΕ – ΔΝΤ και των κυβερνήσεων τους, θα επιβάλλει κατακτήσεις για το λαό στο σήμερα, θα διεκδικήσει να πάρει την εξουσία. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μια Αριστερά μαχητική, ενωτική, αντικαπιταλιστική!
Το Πολυτεχνείο δεν αφορούσε μόνο τους φοιτητές. Έδωσε το έναυσμα στην εργατική τάξη που ανταποκρίθηκε άμεσα και στήριξε την κατάληψη με τα πιο μαχητικά κομμάτια που οργάνωσαν τις δικές τους συνελεύσεις μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου.
Μέσα στις μαζικές διαδικασίες δόθηκαν πολιτικές μάχες, τόσο για το πλαίσιο, όσο και για τις μορφές και την προοπτική του αγώνα. Η επαναστατική αριστερά, παρ’ότι νεαρή σε ηλικία και ανέτοιμη, χωρίς κεντρική συγκρότηση, αλλά με την έμπνευση των ιδεών του Μάη του ‘68 πρωτοστάτησε ώστε η αγωνιζόμενη νεολαία να μην μείνει αποκλειστικά στα φοιτητικά ζητήματα, να συγκρουστεί συνολικά με τη χούντα, εν τέλει να μην αρκεστεί στον «εκδημοκρατισμό» και στην «ομαλοποίηση» του συστήματος με τις χουντοεκλογές απέχοντας από αυτές, αλλά να κλιμακώσει τον αγώνα ενάντια στη χούντα, την αστική τάξη, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, προχωρώντας στην κατάληψη του Πολυτεχνείου και δίνοντας στην εξέγερση παλλαϊκό χαρακτήρα.
Μπορεί τα τανκς να κατέστειλαν βάρβαρα την εξέγερση ισοπεδώνοντας την πύλη, σκοτώνοντας δεκάδες διαδηλωτές και βασανίζοντας αγωνιστές στα μπουντρούμια της ΕΣΑ, όμως άλλαξε την πορεία των πολιτικών εξελίξεων. Οκτώ μήνες μετά ήρθε η πτώση της χούντας και η μεταπολίτευση, όμως τα πιο ριζοσπαστικά αιτήματα για ανατροπή και λαϊκή εξουσία έμειναν ανεκπλήρωτα.
Σήμερα το Πολυτεχνείο είναι επίκαιρο όσο σχεδόν ποτέ άλλοτε. Η χώρα μας βρίσκεται στη μέγγενη των μνημονίων, της λιτότητας, της φασιστικής απειλής και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Με μια αστική τάξη αδίστακτη και μια κυβέρνηση που ενορχηστρώνει τις επιθέσεις σε αγαστή σύμπνοια με την τρόικα, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Το μαύρο μέτωπο απολύει εργαζόμενους, ξεπουλάει τον δημόσιο πλούτο, διαλύει παιδεία και υγεία και εξαπολύει την καταστολή απέναντι στην αντίσταση της εργατικής τάξης και της νεολαίας τσαλαπατώντας τις ελευθερίες και τα δικαιώματα. Από αυτή τη σκοπιά, οι εξεγερμένοι μαθητές που ξεσπαθώνουν «Έτσι ακριβώς είναι και σήμερα», αποστομώνοντας τα αστικά παπαγαλάκια έχουν απόλυτο δίκιο. Όλοι μαζί, έχουμε τη δύναμη να τους σταματήσουμε!
Σήμερα είναι η στιγμή να ξαναπιάσουμε το πνεύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» και να το συνδέσουμε με τους μικρούς και μεγάλους αγώνες, από τις απεργίες, τις μάχες ενάντια στις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, τις μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις, την πάλη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες και κάθε κοινωνική αντίσταση, δίνοντας έμπνευση και προοπτική για το μέλλον. Να θυμήσουμε ότι η δύναμη βρίσκεται στους αγώνες και την αυτενέργεια του κόσμου, αλλιώς οι υποσχέσεις για δημοκρατική διαχείριση καταντάνε κούφιες υποσχέσεις.
Η λύση θα έρθει από ένα δυνατό μαζικό κίνημα, που θα συγκρουστεί με την κυβέρνηση και την τρόικα, την ΕΕ, τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους φασίστες συμμάχους τους. Από τον οργανωμένο λαό που θα ανατρέψει την επίθεση κεφάλαιου – ΕΕ – ΔΝΤ και των κυβερνήσεων τους, θα επιβάλλει κατακτήσεις για το λαό στο σήμερα, θα διεκδικήσει να πάρει την εξουσία. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μια Αριστερά μαχητική, ενωτική, αντικαπιταλιστική!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
-ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΣΤΙΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
ΝΑΥΠΛΙΟ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
17 ΝΟΕΜΒΡΗ 6:30ΜΜ