Το Δ. Διαμέρισμα Δημαίνης στον Δήμο Επιδαύρου έχει πληθυσμό 649 κατοίκους ανήκει και η Νέα Δήμαινα. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η καλλιέργεια της γης και λίγοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία.
Η πεδιάδα της Δήμαινας είναι γεμάτη αχλαδιές, πορτοκαλιές, ελιές και άλλες καλλιέργειες. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο χωριό επιστρέφουν πολλοί νέοι άνθρωποι και υπάρχει μεγάλο ποσοστό νέων αγροτών.
Ιστορικά είναι από τα νεώτερα χωριά του νομού. Οι κάτοικοί του ζούσαν αρχικά στην Κορινθία και στο Αραχναίο. Επέστρεφαν στη Δήμαινα για το χειμώνα, όμως εδώ και 70 περίπου χρόνια άρχισαν να μένουν μόνιμα στο χωριό τους.
Πολύ κοντά στη Δήμαινα βρίσκεται η γυναικεία μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών του 15ου αι.. Η μονή πρόσφερε πολλά στη περιοχή. Κατά τη Τουρκοκρατία λειτουργούσε σ' αυτή κρυφό σχολείο ενώ και επί Καποδίστρια λειτουργούσε εκεί το «Αλληλοδιδακτικόν σχολείον».
Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νήφων ήταν ένας από τους ιδρυτές της μονής στην οποία φυλάσσονται και τα λείψανα του οσίου Γαβριήλ. Στη Δήμαινα υπάρχει μια ομάδα από οχτώ ελιές που έχουν αναγνωριστεί ως διατηρητέο μνημείο της φύσης. Έχουν θρησκευτική αξία και συνδέονται με ιστορικά γεγονότα του τόπου. Στη τουρκοκρατία είχαν αναγνωριστεί με φιρμάνι ως ιερό δάσος.
Στις 21 Μαΐου στην εκκλησία του Αγ. Κωνσταντίνου γίνεται στο χωριό μεγάλο παραδοσιακό πανηγύρι. Ο επισκέπτης της Δήμαινας εκείνες τις μέρες πρέπει να γευθεί τη γκιόσα πρόκειται για ένα παραδοσιακό τρόπο μαγειρέματος της γίδας για τον οποίο η Δήμαινα είναι γνωστή στη γύρω περιφέρεια. Μικρό πανηγύρι γίνεται και στις 2 Φεβρουαρίου τη μέρα της Υπαπαντής του Χριστού.
Στη Δήμαινα οι λάτρεις της περιπέτειας στη φύση μπορούν να εξασκηθούν στη πεζοπορία στο βουνό ή με το κυνήγι τις επιτρεπόμενες περιόδους φυσικά. Τις ορεινές περιοχές της Δήμαινας διαλέγουν κάποιοι ιδιοκτήτες 4x4 για εκτός δρόμου διαδρομές.
Στα Διατηρητέα Μνημεία της Φύσης οι 8 Ελιές της Δήμαινας
Ανάμεσα στα προστατευόμενα από την περιβαλλοντική νομοθεσία διατηρητέα μνημεία της φύσης, είναι και μερικά πανάρχαια ή ιστορικά δένδρα που έχουν σωθεί στο Ελλαδικό χώρο, είτε ως μονάδες είτε ως μικρές συστάδες. Χιλιόχρονα πλατάνια, βελανιδιές, σφεντάμια, ίταμοι, κληματαριές κλπ, κλείνουν στους γέρικους κορμούς τους ιστορίες και πάθη αιώνων.
Το δυστύχημα είναι ότι στη χώρα μας δεν έγινε ποτέ μια σοβαρή και συστηματική προσπάθεια εντοπισμού και καταγραφής, ενώ η άγνοια, οι πυρκαγιές, η αυθαιρεσίες και η απληστία έγιναν οι δολοφόνοι του αγέρωχου γεροπλάτανου, της υπεραινώβιας ελιάς, της απτόητης βελανιδιάς... Στον κατάλογο των χαρακτηρισμένων δέντρων αναφέρονται μεταξύ άλλων η Ελιά της Καλαμάτας, οι 3 Ελιές του Αλμυροποτάμου Ευβοίας, οι 8 Ελιές της Δήμαινας στην Αργολίδα, η Ελιά του Ναυπλίου...
