Κλήθηκε το Δημοτικό συμβούλιο Ναυπλίου να αποφασίσει, με μοναδικό θέμα συνεδρίασης , την ανακήρυξη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ως επίτιμου Δημότη Ναυπλίου. Θεωρούμε ότι αυτό αποτελεί μία επιλογή που δεν έχει λαϊκό έρισμα, δεν βασίζεται σε κοινά και θεσμοθετημένα αποδεκτά κριτήρια και προϋποθέσεις επιλογής και δεδομένης της χρονικής στιγμής που επιλέχθηκε να λάβει χώρα, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είναι μέρος μιας συνολικής πολιτικής στρατηγικής του κυρίου Σαμαρά όσο της Δημοτικής αρχής καθώς και όσων το εισηγήθηκαν και το προώθησαν.
Θεωρούμε ότι το Δημοτικό συμβούλιο παίρνει λανθασμένη απόφαση δίνοντας σε ένα εν ενεργεία πολιτικό ένα τίτλο που ηθικά αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης τόσο στο πρόσωπό του όσο και στις πολιτικές που έχει σχεδιάσει και εφαρμόσει για το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας.
Κάτι τέτοιο δε μας βρίσκει σύμφωνους, καθώς και στις πολιτικές αυτές έχουμε αντιρρήσεις, με κορυφαία το ΤΑΙΠΕΔ και την πώληση ακινήτων του Δήμου μας, αλλά κυρίως θεωρούμε ότι ως προσωπο ο κύριος Σαμαράς δεν έχει στο συγκεκριμένο Δήμο προσφέρει έργο ανάλογο για να του αποδοθεί τέτοια τιμή. Οι δεσμοί που έχει με τον τόπο είναι ομολογουμένως στενοί σε οικογενειακό και κομματικό επίπεδο αλλά αυτό δεν αποτελεί ούτε στο ελάχιστο, κριτήριο στην απονομή τέτοιου τίτλου.
Όπως και στο παρελθόν, σε αντίστοιχη περίπτωση αυτή του Κου Κωνσταντίνου Καραμανλή είχαμε δηλώσει «… η απάντησή μας θα μπορούσε να είναι ναι εφόσον κάτι τέτοιο δεν συνέπιπτε με την προεκλογική περίοδο και εφόσον κάλυπτε κριτήρια που το ίδιο το Δημοτικό Συμβούλιο θα είχε προαποφασίσει, προκειμένου να αποδίδει τιμή σε ανθρώπους, οι οποίοι θα είχαν προσφέρει στην ανθρωπότητα, στη χώρα ή στον τόπο μας. Αυτά τα κριτήρια, θα εξέφραζαν τα συναισθήματα όλων των πολιτών. Δεν θα κρίναμε κάθε άνθρωπο κατά περίπτωση, η οποία πολλές φορές μπορεί να αξιοποιηθεί για παραταξιακούς λόγους. Τότε μόνον ο τιμώμενος, πράγματι θα ανακηρυσσόταν επίτιμος δημότης της πόλης, θα ήταν σεβαστός από όλους τους πολίτες, και ο ίδιος θα αποδείκνυε ότι αντιλαμβάνεται και σέβεται την αυτονομία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.»
Είναι μια θέση η οποία παραμένει σταθερή και δυστυχώς έφτασε η στιγμή να την καταθέσουμε για άλλη μία φορά. Αυτές οι τακτικές υπονομεύουν το ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης και την ανεξαρτησία της. Αποδεικνύουν για άλλη μια φορά την εξάρτηση των δημοτικών παρατάξεων από κομματικούς μηχανισμούς, στερούν από την κοινωνία την άσκηση άμεσης δημοκρατίας και καθόλου μα καθόλου δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα όλων των κατοίκων.
