Θανάσης Κολιζέρας: Καμία συναίνεση από τον λαό

Τις τελευταίες μέρες μ’ έναν βομβαρδισμό δημοσιευμάτων, αρθρογραφίας και παρεμβάσεων πολιτικών παραγόντων του συστήματος, επανέρχεται όλο και πιο επιτακτικά το ζήτημα της περιβόητης «συναίνεσης» μεταξύ των δυνάμεων της αστικής διαχείρισης. Επί της ουσίας, κοινό στοιχείο των σχετικών παρεμβάσεων είναι το εξής: Θεμιτός ο ανταγωνισμός μεταξύ σημερινών και επίδοξων αυριανών διαχειριστών της αστικής διακυβέρνησης, ωστόσο η κρισιμότητα της κατάστασης για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του εγχώριου κεφαλαίου, με σημάδια μάλιστα «στασιμότητας» και αυξανόμενης έντασης των ανταγωνισμών στην Ευρωζώνη, απαιτεί ο ανταγωνισμός αυτός να περάσει σε δεύτερη μοίρα. Προέχουν τα συνολικά ταξικά συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου.

Φυσικά, για να εξασφαλιστεί η συναίνεση του λαού στη στρατηγική του κεφαλαίου, το παραπάνω σκεπτικό πλασάρεται με το ανάλογο «περιτύλιγμα»: «Κάναμε τόσες θυσίες αυτά τα χρόνια, τώρα που τα καταφέραμε ως χώρα και ανακάμπτουμε πρέπει να πάμε στις διαπραγματεύσεις με συναίνεση και συνεννόηση, για να διασφαλίσουμε όλοι μαζί τη θετική πορεία». Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκεται να καμουφλαριστεί το γεγονός ότι ανάμεσα στα μονοπώλια και τους εκπροσώπους τους από τη μια μεριά και τα εργατικά λαϊκά στρώματα από την άλλη, δεν υπάρχει κανένα «όλοι μαζί».
Ποτέ δεν κάναμε θυσίες «όλοι μαζί».
Θυσία έγιναν τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα στο βωμό της προσπάθειας του κεφαλαίου να βγει με τις λιγότερες δυνατές απώλειες από την κρίση. Ο λαός ματώνει όχι γιατί «μαζί τα φάγαμε», ούτε γιατί «καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε», αλλά για να υλοποιηθεί η αντιλαϊκή στρατηγική, που χάραξαν τα μονοπώλια και η ΕΕ πολύ πριν από την κρίση. Γι’ αυτό άλλωστε και ο πυρήνας αυτής της αντιλαϊκής στρατηγικής, εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη – μέλη ανεξάρτητα από χρέη και μνημόνια για να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

Αντίστοιχα, στη φάση της όποιας καπιταλιστικής ανάκαμψης, το κεφάλαιο θα πατήσει ακριβώς πάνω στα ερείπια των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων για εξασφαλίσει κερδοφορία. Για να διασφαλιστούν τα κέρδη και η ανταγωνιστικότητα του, όχι μόνο απαιτεί να διατηρηθούν οι αντιλαϊκές ανατροπές των προηγούμενων ετών, αλλά στο φόντο των εντεινόμενων ανταγωνισμών έχει ανάγκη και από νέα μέτρα και αναδιαρθρώσεις, που θα του διασφαλίζουν το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και ακόμα περισσότερα πεδία κερδοφορίας.

Το ίδιο απατηλό είναι και το «όλοι μαζί» που πλασάρει ο ΣΥΡΙΖΑ: «κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας», «παραγωγική ανασυγκρότηση», «καταιγιστικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η κοινωνία» εντός των τειχών της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων!!! Ο Γ. Σταθάκης στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι: «υπάρχει χώρος για συμφωνία με αμοιβαίο όφελος». Συναίνεση και συνεννόηση λοιπόν με την Τρόικα και από τους «αντιμνημονιακούς» τη στιγμή που με βάση την τελευταία απόφαση του Γιουρογκρουπ, προβλέπεται η δυνατότητα «προληπτικής πιστωτικής γραμμής» κρατικής χρηματοδότησης προς την Ελλάδα με προϋπόθεση τη συμμετοχή του ΔΝΤ και την ολοκλήρωση των μεταρρυθμιστικών μέτρων της τρέχουσας αξιολόγησης, ανεξάρτητα το ποιος θα είναι κυβέρνηση με αφορμή τις εξελίξεις για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ο λαός λοιπόν δεν έχει κανένα λόγο να συναινέσει στη στρατηγική του κεφαλαίου, στα «προαπαιτούμενα» των μονοπωλίων που τον εξαθλιώνουν στην κρίση και στην ανάκαμψη, ανεξάρτητα από το ποιός θα είναι στο τιμόνι της αστικής διαχείρισης.

Αντίθετα έχει ανάγκη να μετρήσει αποφασιστικά βήματα στη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου. Με ισχυρό ΚΚΕ να βάλει στο επίκεντρο της πάλης την ανάκτηση των απωλειών και την προοπτική πραγματικών ριζοσπαστικών αλλαγών, για να βρεθεί ο ίδιος αύριο στην εξουσία.


Θανάσης Κολιζέρας, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου – Ζακύνθου – Κεφαλονιάς και γραμματέας της Τ.Ε. Αργολίδας του ΚΚΕ