Αυτά είναι, σύμφωνα με τον έμπειρο πολιτικό, τα μέσα που αξιοποιεί η πολιτική διαπλοκή, ώστε να επιτύχει τους σκοπούς της και να πλήξει τους αντιπάλους της. Αυτά είναι τα τεχνάσματα, επισημαίνουμε εμείς, διαφόρων πολιτικών αποβρασμάτων, προκειμένου να λάβουν σάρκα και οστά οι πολιτικές τους επιδιώξεις, όποιες κι αν είναι αυτές.
Αφορμή για ν’ ανατρέξουμε στις ανωτέρω σημειώσεις του Πολύδωρα υπήρξε η κατάπτυστη ανακοίνωση, που δημοσιεύθη την περασμένη Παρασκευή από δύο ανεξάρτητους βουλευτές. Της ανακοίνωσης είχε προηγηθεί μια νέα φαρσοκωμωδία, αυτή τη φορά από δύο επαγγελματίες ηθοποιούς, έναν αγχωμένο για την πολιτική του επιβίωση πολιτικό αρχηγό και ένα πρώην τραπεζικό στέλεχος και συνάμα σύμβουλο του εν λόγω αρχηγού.
Αφορμή για ν’ ανατρέξουμε στις ανωτέρω σημειώσεις του Πολύδωρα υπήρξε η κατάπτυστη ανακοίνωση, που δημοσιεύθη την περασμένη Παρασκευή από δύο ανεξάρτητους βουλευτές. Της ανακοίνωσης είχε προηγηθεί μια νέα φαρσοκωμωδία, αυτή τη φορά από δύο επαγγελματίες ηθοποιούς, έναν αγχωμένο για την πολιτική του επιβίωση πολιτικό αρχηγό και ένα πρώην τραπεζικό στέλεχος και συνάμα σύμβουλο του εν λόγω αρχηγού.
Η συγκεκριμένη φαρσοκωμωδία αφορά μια νέα καταγγελία για απόπειρα χρηματισμού βουλευτή ενόψει της τρέχουσας Προεδρικής εκλογής. Επειδή όμως η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της Ελληνικής Δικαιοσύνης, δεν θα σταθούμε περισσότερο. Το ενδιαφέρον μας θα κεντρίσει μοναχά η πρόστυχη, όπως προεκθέσαμε, ανακοίνωση.
Τι έθιγε όμως αυτή η ανακοίνωση; Έθιγε, εξαιτίας της απόπειρας -κατά τους ίδιους- χρηματισμού βουλευτή, τη δημιουργία μιας βαριάς σκιάς και για τους ανεξάρτητους βουλευτές, που ενώ καταψήφισαν τον προϋπολογισμό, υπερψήφισαν το Σταύρο Δήμα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και τους συνιστούσαν, μέσω αυτής, να απόσχουν από τις επόμενες ψηφοφορίες. Τι υπονοούσαν; Ουσιαστικά υπονοούσαν ότι μπορεί και να τα πήραν(!), προκειμένου να εκλεγεί Πρόεδρος και να δοθεί παράταση ζωής στην Κυβέρνηση. Ωστόσο, το σημαντικότερο όλων είναι το τι καταδεικνύει σε όλους μας η συγκεκριμένη κίνηση.
Καταδεικνύει κατ’ αρχάς το κατώτατο επίπεδο, τον βούρκο όπως πολύ εύστοχα χαρακτήρισαν έμπειροι κοινοβουλευτικοί και όχι μόνο, μέσα στον οποίο κείτεται ο πολιτικός μας βίος. Καταδεικνύει πως από την εποχή των μαχητικών μεν, πάντοτε όμως εντός των πλαισίων του πολιτικού πολιτισμού ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, έχουμε μεταβεί στις μέρες των ανήθικων επιθέσεων. Αντί για σοβαρά επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα, προτάξεις εναλλακτικών επιλογών και προβλέψεις των ενδεχομένων κινδύνων, πλέον στα όπλα του κομματικού-πολιτικού ανταγωνισμού κυριαρχούν η λαϊκίστικη ρητορεία, η υβρεολογία, η ακόμα χειρότερη λασπολογία, η συκοφαντία, όλες τους συνεπικουρούμενες από χειραγωγούμενα ΜΜΕ, μεταλλαγμένα σε διάφορες εκδοχές του αυριανισμού .
Καταδεικνύει επίσης την κρίση εντός της οποίας έχει υπεισέλθει το σύνολο του πολιτικού μας συστήματος. Μιας κρίσης συνεχώς διογκουμένης, εξαιτίας της κυριάρχησης των αμιγώς κομματικών σκοπιμοτήτων έναντι του γενικού, του συλλογικού συμφέροντος, του συμφέροντος του λαού και της χώρας. Μιας κρίσης, εντός της οποίας -άκουσον-άκουσον- ο ύψιστος συνταγματικός και συνάμα συναινετικός μας θεσμός, η εκλογή του ΠτΔ, έχει μετατραπεί σε πεδίο εκμετάλλευσης κομματικών διεκδικήσεων, κυρίως της αντιπολίτευσης, αλλά δυστυχώς, όπως τείνει να αποδειχθεί, και της Κυβέρνησης.
Καταδεικνύει τέλος τον τρόπο με τον οποίο διεκδικούνται πλέον και τα προσωπικά συμφέροντα. Διότι η πολιτική βουλιμία των δύο, κατά τον εξαίρετο και αξιότιμο πολιτικό άνδρα, τον Σπύρο Λυκούδη, ’’πολιτικών σκουληκιών’’ να συνεχίσουν τη σταδιοδρομία τους, αυτή τη φορά από το μετερίζι του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η μόνη που τους ώθησε σ’ αυτήν την αδιανόητη συκοφαντική ανακοίνωση. Και τώρα, ως άμωμες παρθένες, που ξεχνούν το πολιτικό τους παρελθόν και τις πολιτικές που στήριζαν με την ψήφο τους όντες εντός της κυβερνητικής πλειοψηφίας, σπεύδουν να την ανακαλέσουν, φοβούμενοι, εκτός από τις δικαστικές συνέπειες, μήπως απωλέσουν την ’’κλεισμένη’’ τους θέση από τα ψηφοδέλτια του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενός κόμματος, που δυστυχώς για το ίδιο και παρόλο που θεωρεί ότι βρίσκεται ένα βήμα προ της εξουσίας, διστάζει προς το παρόν να καταδικάσει τη συγκεκριμένη, όπως και κάθε αντίστοιχη συκοφαντική ενέργεια, φοβούμενο και το ίδιο, μήπως απωλέσει την εκλογική του πελατεία. Μοναχά ένας «σοφός» της πολιτικής, ο Μανώλης Γλέζος, είχε το θάρρος και έσπευσε να ξεκαθαρίσει τη θέση του, δηλώνοντας πως οι εν λόγω ’’κύριοι’’ δεν έχουν θέση στα ψηφοδέλτια του κόμματος. Οι υπόλοιποι...μιλιά.
Επειδή όμως, κατά τον αείμνηστο Παύλο Μπακογιάννη, στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, η απάντηση σε όλα τα προεκτεθέντα είναι απαραίτητο να δοθεί από τα δύο κυρίαρχα όργανα της, τη Βουλή και τον Λαό. Όσοι από τους αντιπροσώπους μας διακρίνονται από στοιχειώδη υπευθυνότητα, θα πρέπει να καταθέσουν και την τελευταία ρανίδα προσπάθειας για την εκλογή Προέδρου απ’ αυτή τη Βουλή, την έναρξη της συνταγματικής αναθεώρησης, την αλλαγή του εκλογικού νόμου, τη διαπραγμάτευση του χρέους και τη διεξαγωγή εθνικών εκλογών το φθινόπωρο του 2015. Ήδη πρόταση για όλα αυτά έχει κατατεθεί και λογικά πρόκειται να ξανακατατεθεί από βουλευτές που προτάσσουν πάνω απ’ όλα το εθνικό συμφέρον. Πλάι της πρέπει να συμπαραταχθεί σύσσωμη η σημερινή Κυβέρνηση. Και εάν παρεπιμπτόντως, κάποιοι κύκλοι του Μαξίμου εξετάζουν σενάρια «αριστερών παρενθέσεων», προ των ευθυνών τους τίθενται οι συμπολιτευόμενοι βουλευτές, καλούμενοι να συνεισφέρουν στη μερική υποχώρηση της ηγεσίας τους για το καλό όλων. Από την πλευρά μας, οι υπεύθυνοι πολίτες οφείλουμε, όποτε και εάν πραγματοποιηθούν οι εθνικές εκλογές, να συμβάλλουμε με τον τρόπο μας στον εκδημοκρατισμό της ίδιας μας της Δημοκρατίας, με τη στήριξη μιας «αριστοκρατίας», αναδεικνύοντας δηλαδή τους πλέον έντιμους, υπεύθυνους και κατάλληλους να μας αντιπροσωπεύουν. Όπως διδάσκει, άλλωστε, εδώ και 2500 χρόνια ο Αριστοτέλης πολίτης δεν είναι άλλος από εκείνον που αγωνίζεται καθημερινά για το μέλλον του συνόλου και που αποφασίζει μαζί με τους πολλούς υπεύθυνα για το συλλογικό αγαθό σήμερα και για το μέλλον!
Νίκος Σπ. Ζέρβας
Πολιτικός Επιστήμονας / Υπ. Διδάκτορας Πανεπιστημίου Αθηνών,
Συγγραφέας του βιβλίου «Πρωθυπουργοκεντρισμός. Η δεσπόζουσα θέση του αρχηγού της Κυβέρνησης στο πολιτικό μας σύστημα» (εκδ. Μπατσιούλας, 2014)
Τι έθιγε όμως αυτή η ανακοίνωση; Έθιγε, εξαιτίας της απόπειρας -κατά τους ίδιους- χρηματισμού βουλευτή, τη δημιουργία μιας βαριάς σκιάς και για τους ανεξάρτητους βουλευτές, που ενώ καταψήφισαν τον προϋπολογισμό, υπερψήφισαν το Σταύρο Δήμα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και τους συνιστούσαν, μέσω αυτής, να απόσχουν από τις επόμενες ψηφοφορίες. Τι υπονοούσαν; Ουσιαστικά υπονοούσαν ότι μπορεί και να τα πήραν(!), προκειμένου να εκλεγεί Πρόεδρος και να δοθεί παράταση ζωής στην Κυβέρνηση. Ωστόσο, το σημαντικότερο όλων είναι το τι καταδεικνύει σε όλους μας η συγκεκριμένη κίνηση.
Καταδεικνύει κατ’ αρχάς το κατώτατο επίπεδο, τον βούρκο όπως πολύ εύστοχα χαρακτήρισαν έμπειροι κοινοβουλευτικοί και όχι μόνο, μέσα στον οποίο κείτεται ο πολιτικός μας βίος. Καταδεικνύει πως από την εποχή των μαχητικών μεν, πάντοτε όμως εντός των πλαισίων του πολιτικού πολιτισμού ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, έχουμε μεταβεί στις μέρες των ανήθικων επιθέσεων. Αντί για σοβαρά επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα, προτάξεις εναλλακτικών επιλογών και προβλέψεις των ενδεχομένων κινδύνων, πλέον στα όπλα του κομματικού-πολιτικού ανταγωνισμού κυριαρχούν η λαϊκίστικη ρητορεία, η υβρεολογία, η ακόμα χειρότερη λασπολογία, η συκοφαντία, όλες τους συνεπικουρούμενες από χειραγωγούμενα ΜΜΕ, μεταλλαγμένα σε διάφορες εκδοχές του αυριανισμού .
Καταδεικνύει επίσης την κρίση εντός της οποίας έχει υπεισέλθει το σύνολο του πολιτικού μας συστήματος. Μιας κρίσης συνεχώς διογκουμένης, εξαιτίας της κυριάρχησης των αμιγώς κομματικών σκοπιμοτήτων έναντι του γενικού, του συλλογικού συμφέροντος, του συμφέροντος του λαού και της χώρας. Μιας κρίσης, εντός της οποίας -άκουσον-άκουσον- ο ύψιστος συνταγματικός και συνάμα συναινετικός μας θεσμός, η εκλογή του ΠτΔ, έχει μετατραπεί σε πεδίο εκμετάλλευσης κομματικών διεκδικήσεων, κυρίως της αντιπολίτευσης, αλλά δυστυχώς, όπως τείνει να αποδειχθεί, και της Κυβέρνησης.
Καταδεικνύει τέλος τον τρόπο με τον οποίο διεκδικούνται πλέον και τα προσωπικά συμφέροντα. Διότι η πολιτική βουλιμία των δύο, κατά τον εξαίρετο και αξιότιμο πολιτικό άνδρα, τον Σπύρο Λυκούδη, ’’πολιτικών σκουληκιών’’ να συνεχίσουν τη σταδιοδρομία τους, αυτή τη φορά από το μετερίζι του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η μόνη που τους ώθησε σ’ αυτήν την αδιανόητη συκοφαντική ανακοίνωση. Και τώρα, ως άμωμες παρθένες, που ξεχνούν το πολιτικό τους παρελθόν και τις πολιτικές που στήριζαν με την ψήφο τους όντες εντός της κυβερνητικής πλειοψηφίας, σπεύδουν να την ανακαλέσουν, φοβούμενοι, εκτός από τις δικαστικές συνέπειες, μήπως απωλέσουν την ’’κλεισμένη’’ τους θέση από τα ψηφοδέλτια του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενός κόμματος, που δυστυχώς για το ίδιο και παρόλο που θεωρεί ότι βρίσκεται ένα βήμα προ της εξουσίας, διστάζει προς το παρόν να καταδικάσει τη συγκεκριμένη, όπως και κάθε αντίστοιχη συκοφαντική ενέργεια, φοβούμενο και το ίδιο, μήπως απωλέσει την εκλογική του πελατεία. Μοναχά ένας «σοφός» της πολιτικής, ο Μανώλης Γλέζος, είχε το θάρρος και έσπευσε να ξεκαθαρίσει τη θέση του, δηλώνοντας πως οι εν λόγω ’’κύριοι’’ δεν έχουν θέση στα ψηφοδέλτια του κόμματος. Οι υπόλοιποι...μιλιά.
Επειδή όμως, κατά τον αείμνηστο Παύλο Μπακογιάννη, στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, η απάντηση σε όλα τα προεκτεθέντα είναι απαραίτητο να δοθεί από τα δύο κυρίαρχα όργανα της, τη Βουλή και τον Λαό. Όσοι από τους αντιπροσώπους μας διακρίνονται από στοιχειώδη υπευθυνότητα, θα πρέπει να καταθέσουν και την τελευταία ρανίδα προσπάθειας για την εκλογή Προέδρου απ’ αυτή τη Βουλή, την έναρξη της συνταγματικής αναθεώρησης, την αλλαγή του εκλογικού νόμου, τη διαπραγμάτευση του χρέους και τη διεξαγωγή εθνικών εκλογών το φθινόπωρο του 2015. Ήδη πρόταση για όλα αυτά έχει κατατεθεί και λογικά πρόκειται να ξανακατατεθεί από βουλευτές που προτάσσουν πάνω απ’ όλα το εθνικό συμφέρον. Πλάι της πρέπει να συμπαραταχθεί σύσσωμη η σημερινή Κυβέρνηση. Και εάν παρεπιμπτόντως, κάποιοι κύκλοι του Μαξίμου εξετάζουν σενάρια «αριστερών παρενθέσεων», προ των ευθυνών τους τίθενται οι συμπολιτευόμενοι βουλευτές, καλούμενοι να συνεισφέρουν στη μερική υποχώρηση της ηγεσίας τους για το καλό όλων. Από την πλευρά μας, οι υπεύθυνοι πολίτες οφείλουμε, όποτε και εάν πραγματοποιηθούν οι εθνικές εκλογές, να συμβάλλουμε με τον τρόπο μας στον εκδημοκρατισμό της ίδιας μας της Δημοκρατίας, με τη στήριξη μιας «αριστοκρατίας», αναδεικνύοντας δηλαδή τους πλέον έντιμους, υπεύθυνους και κατάλληλους να μας αντιπροσωπεύουν. Όπως διδάσκει, άλλωστε, εδώ και 2500 χρόνια ο Αριστοτέλης πολίτης δεν είναι άλλος από εκείνον που αγωνίζεται καθημερινά για το μέλλον του συνόλου και που αποφασίζει μαζί με τους πολλούς υπεύθυνα για το συλλογικό αγαθό σήμερα και για το μέλλον!
Νίκος Σπ. Ζέρβας
Πολιτικός Επιστήμονας / Υπ. Διδάκτορας Πανεπιστημίου Αθηνών,
Συγγραφέας του βιβλίου «Πρωθυπουργοκεντρισμός. Η δεσπόζουσα θέση του αρχηγού της Κυβέρνησης στο πολιτικό μας σύστημα» (εκδ. Μπατσιούλας, 2014)
