Ζω και εργάζομαι στο εξωτερικό εδώ και 37 ολόκληρα χρόνια, για να επιβιώσω αναγκάστηκα να αποβάλω ένα μέρος του (ελληνικού) συναισθηματισμού μου και να γίνω πιο ψύχραιμος και πιο ρεαλιστής από τον μέσο Έλληνα στην Ελλάδα. Έτσι κατάφερα να βλέπω πιο πολλές φορές το δάσος και λιγότερες το δέντρο. Για αυτό ας ρίξουμε μαζί μια ματιά από την άλλη πλευρά και ας δούμε πως βλέπει το Σύστημα τον χώρο μας και πως εμείς, άθελα μας βέβαια, παίζουμε το παιχνίδι του.
Μόλις σχηματίζεται ένας μεγάλος πατριωτικός φορέας το σύστημα προσπαθεί με όλα τα μέσα να τον διαλύσει. Αυτό συνέβη αρκετές φορές στο παρελθόν. Όταν λοιπόν διαλυθεί αυτός ο φορέας πολύ γρήγορα σχηματίζονται πολλοί μικροί φορείς 1-2 σε κάθε πόλη, σε στιλ πατριωτικού συνδέσμου, πατριωτικού συλλόγου κτλ. Κάπου κάπου σχηματίζεται και κάποιο μικρό κόμμα τύπου «Ελληνικό Μέτωπο». Όμως κανένας τέτοιος σύνδεσμος ή κανένα τέτοιο κόμμα δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει σε δύναμη ούτε αυτή την «ένωση Κεντρώων» του Βασίλη Λεβέντη!
Συνήθως τα στελέχη του διαλυμένου πλέον πατριωτικού φορέα ιδρύουν αυτούς τους συλλόγους με σκοπό να διατηρήσουν την επαφή μεταξύ των μελών και αυτό είναι πολύ καλό. Το περίεργο όμως είναι, ότι πάντα υπάρχουν κάποιες μικροδιαφορές μεταξύ των συλλόγων, ίσως μόνο και μόνο για να ονομάζονται οι ιδρυτές τους «πρόεδροι» ή«αρχηγοί».
Σ΄ αυτή την φάση το σύστημα δεν ασχολείται μαζί μας, μας αγνοεί εντελώς.
Το σύστημα αρχίζει να ασχολείται πάλι μαζί μας μόνο όταν μας χρειάζεται για δεκανίκι ή όταν αρχίσει να κινδυνεύει από εμάς.
Όταν μας χρειάζεται, ενεργοποιεί κάποιους που έχει από παλαιά βάλει έντεχνα στις γραμμές μας, βλέπε Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη κτλ., που προσπαθούν να μας διαλύσουν και να μας οδηγήσουν πίσω στο «μαντρί».
Όταν κινδυνεύει το σύστημα συνήθως εφαρμόζει άλλη τακτική. Τότε εμφανίζονται «οι αντάρτες» και «οι αποστάτες» από το μαντρί. Αυτοί αναλαμβάνουν να παίξουν τον ρόλο του αναχώματος για τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ψηφοδεξιάς και τον ρόλο του ψευτοηγέτη για τον πατριωτικό χώρο. Όλοι αυτοί τύπου Καρατζαφέρη, Καμμένου και Μπαλτάκου μας υπόσχονται ότι θα μας οδηγήσουν στην ρήξη και στην ανατροπή με το σύστημα. Συνεργάζονται όμως και πάλι μαζί του με το πρόσχημα, ότι θέλουν να είναι μέσα στο πολιτικό παιχνίδι.
Αν αποδειχτούν αληθινές οι κατηγορίες για τον Γιώργο Καρατζαφέρη (για εμένα εξακολουθεί να είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο) τότε θα γίνει πασιφανές τι εννοούσε όταν έλεγε: «προτιμώ ένα 5% και να είμαι μέσα στο πολιτικό παιχνίδι παρά 15% και να είμαι απ΄ έξω».
Τότε θα αποδειχθεί για μία ακόμα φορά ότι «πολιτικό παιχνίδι» δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά ένας καλοστημένος χορός από Offshore και εκατομμύρια.
Με την πτώση και την διάλυση του ΛΑΟΣ ήρθε στα πράγματα η Χρυσή Αυγή σαν μόνος φορέας του πατριωτικού και του εθνικιστικού χώρου. Δυστυχώς όμως δεν συστρατευτήκαμε όλοι μαζί της.
Πολλοί προτίμησαν τον αναπαυτικό και ήσυχο καναπέ τους ή τις άνετες και σίγουρες καρέκλες των πατριωτικών ενώσεων και συλλόγων, κάνοντας μόνο κριτική. Άλλοι πάλι δίστασαν και αποφάσισαν να περιμένουν τις εξελίξεις.
Από την είσοδο στην Βουλή της Χρυσής Αυγής και μετά άλλαξαν πολλά, ακούστηκε επιτέλους μία δυνατή εθνικιστική φωνή που τόλμησε να ονομάσει τους κλέφτες και τους προδότες και ζήτησε την τιμωρία τους, αναγκάζοντας 284 βουλευτές να βγάλουν τις μάσκες τους και να καταψηφίσουν την παραπομπή των υπόπτων στη δικαιοσύνη.
Το σύστημα ενοχλήθηκε πολύ και άρχισε τις καταδιώξεις. Δεν δίστασε να προφυλακίσει Έλληνες Βουλευτές μόνο και μόνο επειδή είναι βουλευτές της Χρυσής Αυγής!
Θα μου πείτε: η Χρυσή Αυγή έκανε λάθη, και φυσικά έκανε λάθη. Είναι πολύ φυσιολογικό να κάνει κάποιος λάθη, όταν ασχολείται με την πολιτική και μάλιστα όταν δεν ανήκει στο σύστημα.
Εμείς όλοι του πατριωτικού και του εθνικιστικού χώρου ποτέ δεν είχαμε την πολυτέλεια να επισκεφτούμε ακριβά ιδιωτικά κολέγια ούτε να σπουδάσουμε στα καλλίτερα πανεπιστήμια, και αν κάποιοι κατάφεραν να σπουδάσουν το κατάφεραν γιατί την ημέρα σπούδαζαν και το βράδι δούλευαν. Εμείς ποτέ δεν επισκεφτήκαμε «Private Clubs» και Λέσχες για να αποκτήσουμε κύκλο και διασυνδέσεις και για αυτό κάνουμε λάθη ΑΛΛΑ…μαθαίνουμε γρήγορα από τα λάθη μας γιατί έχουμε το θάρρος και τα παραδεχόμαστε, όπως έκανε ο Ν. Μιχαλολιάκος, ο Η. Κασιδιάρης και πολλοί άλλοι συναγωνιστές.
Το να παραδεχτείς το λάθος σου είναι το πρώτο και το πιο δύσκολο βήμα, το δεύτερο είναι να μην το επαναλάβεις. Αυτό και μόνο αυτό έχουμε το δικαίωμα να απαιτούμε από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής να μην επαναλάβει τα λάθη της και όχι να μην κάνει λάθη. Αν κάποιοι έχουν διαφορετική γνώμη και απαιτούν μεταμέλεια τύπου «Μπούκουρα» για τα λάθη που έγιναν, λυπούμαι πολύ αλλά τέτοιου τύπου μεταμέλειες δεν αρμόζουν σε αγωνιστές του δικού μας χώρου.
Κάποιοι από εμάς άρχισαν ήδη να προβλέπουν «το διαγραφόμενο τέλος της Χρυσής Αυγής».
Είναι ανάρμοστο και άδικο να προδιαγράφουμε το τέλος της πολιτικής παρουσίας της Χρυσής Αυγής, μιας παρουσίας που μόλις άρχισε να γίνεται αισθητή και παρόλο που την κτυπά αλύπητα το σύστημα καταφέρνει να σταθεί όρθια, σημειώνοντας κάθε φορά που κατέρχεται στον πολιτικό στίβο (εκλογές) μόνο νίκες. Κάτι πραγματικά πρωτόγνωρο για τον χώρο μας.
Ας πάψουμε λοιπόν να αναρωτιόμαστε «τι θα έκανε ο Γιώργος Καρατζαφέρης αν θα έπαιρνε 15%;» και ας δώσουμε 15% στην Χρυσή Αυγή για να δούμε τι θα κάνει αυτή.
Ας πάψουμε να βλέπουμε το δέντρο γεμάτοι απαισιοδοξία και ας δούμε αισιόδοξα το δάσος.
Ας ενωθούμε και ας αγωνιστούμε μαζί. Γιατί μόνο με ενότητα και αγώνα θα βρει ξανά η Ελλάδα την ανεξαρτησία της και ο Έλληνας την αξιοπρέπειά του.
Γεώργιος Γαλέος
Διδάκτωρ Οικονομολόγος
του πανεπιστημίου της Ζυρίχης
