Την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου και ώρα 9 μμ, το Φουγάρο φιλοξενεί τη θεατρική παράσταση «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» του Διονυσίου Σολωμού. Το εμβληματικό έργο του εθνικού μας ποιητή προσεγγίζεται θεατρικά και σκηνοθετείται από το Δήμο Αβδελιώδη σε μια παράσταση με πρωταγωνίστρια την Όλια Λαζαρίδου.
Πρόκειται για μια παραγωγή που παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ & ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 2013 και στη συνέχεια στις Βρυξέλλες, σε 20 αρχαία θέατρα και σε πολλές θεατρικές σκηνές ανά την Ελλάδα. Η παράσταση είχε θερμότατη υποδοχή από κοινό και κριτικούς.
Στο έργο αυτό «ο Αβδελιώδης παρουσιάζει πώς ο Σολωμός διεισδύει στον εσώτερο ψυχισμό του Δυτικού ανθρώπου, που θέλει να αποδεχτεί την ελληνική προσπάθεια ανασύνταξης, δηλ. την ελληνική επανάσταση του-21, με “ορθολογικό” τρόπο».
(Ν. Χιωτίνης)
Στο έργο αυτό «ο Αβδελιώδης παρουσιάζει πώς ο Σολωμός διεισδύει στον εσώτερο ψυχισμό του Δυτικού ανθρώπου, που θέλει να αποδεχτεί την ελληνική προσπάθεια ανασύνταξης, δηλ. την ελληνική επανάσταση του-21, με “ορθολογικό” τρόπο».
(Ν. Χιωτίνης)
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Θεατρική προσαρμογή - σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης
Μουσική: Βαγγέλης Γιαννάκης
Ενδύματα: Αριστείδης Πατσόγλου
ΔΙΑΝΟΜΗ
Γυναίκα της Ζάκυθος: Όλια Λαζαρίδου
Αγγελος: Δανάη Ρούσσου
Φάσμα ελευθερίας: Κατερίνα Χαρμάνη
Πληροφορίες για τον Τύπο
Αντώνης Kοντρογιάννης
antonis@fougaro.gr, 2107400140
Για τη Γυναίκα της Ζάκυθος
Με το έργο αυτό ο Σολωμός αφήνει το φώς και ανιχνεύει το σκοτάδι. [...] Δανείζεται λοιπόν το προσωπείο του Αγίου Διονυσίου - o oποίος έζησε ως ιερομόναχος έως τα 172 του χρόνια σ’ ένα μοναστήρι της Ζακύνθου - για να κοιτάξει στα μάτια το κακό. Το γεγονός πως μπορεί να δεί μέσα από τα μάτια ενός Άλλου, τον απελευθερώνει και τον μεταφέρει σαν πνεύμα, εκεί όπου μπορεί να βλέπει την τυφλή και ακατανόητη δύναμη του κακού, χωρίς να το φοβάται. [...] Το κακό εδώ δεν είναι οι Τούρκοι, δεν είναι ο απέναντι, δεν είναι ο προφανής εχθρός. Το κακό είναι ανάμεσά μας. Εμείς οι ίδιοι γινόμαστε οι φορείς του κακού, από το φόβο ή από την άγνοιά μας.
Σχεδίασε και άρχισε να γράφει το έργο το 1826 στη Ζάκυνθο, βλέποντας με συναισθήματα πόνου και απέραντης συμπάθειας τις προσφυγοπούλες Γυναίκες από το πολιορκημένο Μεσολόγγι – που επαιτούσαν ζητώντας τρόφιμα και χρήματα για τους έγκλειστους Άνδρες τους – να αντιμετωπίζουν κατάμουτρα τη λεκτική βία, την προσβολή και την ταπείνωση από μια δύσμορφη, εξαθλιωμένη γυναίκα.
Η παράσταση, με τη φωνητική αναπαράσταση του Λόγου του ποιητή, υποστηρίζοντας αποκλειστικά και μόνο το νόημα της κάθε φράσης, επιζητά να ανασύρει και να ζωντανέψει όλες τις πτυχές που κρύβονται σ’ αυτό το έργο, το οποίο δεν παύει να μας γοητεύει και να μας αφορά, σαν μια σημαντική κατάθεση ενός αγνού και μεγάλου στοχαστή, που ενεργοποιεί τη σκέψη μας επάνω σε θεμελιώδη ζητήματα της πραγματικότητάς μας και της πραγματικής ανθρώπινης μας ταυτότητας.
Δήμος Αβδελιώδης
Θεατρικό εργαστήριο με το Δήμο Αβδελιώδη
Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου, 6μμ
Την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου στις 6μμ, πριν την παράσταση "Η Γυναίκα της Ζάκυθος", ο σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης παρουσιάζει σε ένα ανοιχτό εργαστήριο με ελεύθερη είσοδο τη μέθοδό του επάνω στην απόδοση και την ερμηνεία ενός κειμένου όταν πρόκειται να παρουσιαστεί δημόσια.
Όπως λέει ο ίδιος, κάθε τέτοιο κείμενο είναι σαν μια παρτιτούρα, που πρέπει να ερμηνευθεί σωστά για να μπορέσει να αναδείξει τις διακυμάνσεις και την πραγματικότητα των ιδεών και των αισθημάτων που εμπεριέχονται μέσα του.
Η παρουσίαση είναι ανοιχτή στο κοινό, και αφορά ειδικότερα εκπαιδευτικούς και φοιτητές. Οι συμμετέχοντες μπορούν να διαλέξουν το δικό τους κείμενο και με την καθοδήγηση του Δήμου Αβδελιώδη να το προσεγγίσουν κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου. Αντίστοιχα εργαστήρια που έχουν πραγματοποιηθεί είχαν ιδιαίτερη απήχηση σε κοινό και εκπαιδευτικούς.
«Ο Δήμος Αβδελιώδης εξελίσσει ένα βήμα το σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Πρόκειται για μια σπάνια περίπτωση ποιητή της σκηνής του ελληνικού θεάτρου, ο οποίος αντλεί γνήσια υλικά από τον λαϊκό πολιτισμό και προσφέρει αυθεντικές δημιουργίες, χωρίς να πέφτει στην παγίδα της μίμησης του δυτικού πολιτισμού, αλλά ούτε και στη χαράδρα ενός στείρου και γραφικού ελληνικού φολκλόρ»
(Μπ. Νικάκη)