υπ. βουλευτή Αργολίδας με την
ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ
Δε θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι η ανατροπή Σαμαρά προαναγγέλθηκε από το Ναύπλιο. Όταν για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια παρατεταμένης εφαρμογής των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο και η τελετή ανακήρυξης Σαμαρά σε επίτιμο δημότη Ναυπλιέων μετατράπηκε σε παλλαϊκή διαδήλωση διαμαρτυρίας ανακηρύσσοντας ανεπιθύμητη τη λαομίσητη συγκυβέρνηση της φτώχειας και του αυταρχισμού. Όταν για πρώτη φορά ένα κοινό αίσθημα δικαίου παραμέρισε τις προκαταλήψεις και ένωσε τη βουβή οργή του λαού μας σε κραυγή αγανάκτησης και απελπισίας ότι: μέχρι εδώ ήταν, δεν πάει άλλο.
Δεν πάει άλλο με την ανεργία, με τους μισθούς και τις συντάξεις που τελειώνουν πριν τελειώσει ο μήνας, με τις κλειστές επιχειρήσεις, με την απαξιωμένη αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή, με τους απλήρωτους λογαριασμούς, τα χαράτσια, το κομμένο ρεύμα, τα νοικοκυριά χωρίς θέρμανση, τους γονείς που δεν έχουν ένα χαρτζιλίκι για τα παιδιά τους, τα νέα ζευγάρια που δεν μπορούν να προχωρήσουν τη ζωή τους. Δεν πάει άλλο με την τρομοκρατία, το φόβο, τον αυταρχισμό, και την καταστολή.
Σήμερα, είναι φανερό ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε αποδρομή. Δεν είναι καθόλου βέβαιο, ωστόσο, αν μαζί τους θα φύγουν και οι μνημονιακές πολιτικές που μας έφεραν. Και αυτό γιατί η ιστορία έχει δείξει ότι οι αντιλαϊκές πολιτικές αποδεικνύονται ισχυρότερες και μακροβιότερες των κυβερνήσεων που τις εφαρμόζουν. Το ζητούμενο, επομένως, δεν είναι αν την επομένη των εκλογών το κράτος θα έχει συνέχεια μέσα από την εφαρμογή των ίδιων πολιτικών υπό νέο διαχειριστή αλλά αν θα ανοίξει για την κοινωνία ένας πραγματικός φιλολαϊκός δρόμος ανατροπής, για να ξαναβρούν δουλειά οι 2 εκατομμύρια άνεργοι, για να πάψουν οι μισθοί της πείνας και της εξαθλίωσης, για να αποκατασταθούν οι δομές κοινωνικής πρόνοιας.
Ένας τέτοιος φιλολαϊκός δρόμος ανατροπής δεν είναι εφικτός μέσα από τη διαπραγμάτευση με τη Μέρκελ και το Γιούνκερ αλλά με τη σύγκρουση με το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα του κεφαλαίου και τους πολιτικούς του υπηρέτες. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο σήμερα απαιτείτε ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο συμπόρευσης όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων της κοινωνίας. Ένα αγωνιστικό μέτωπο που δε θα διαπραγματεύεται το μέλλον του τόπου μας με τους τοκογλύφους δανειστές αλλά θα διεκδικεί λαϊκή κυριαρχία απέναντι στους ντόπιους ολιγάρχες και εθνική ανεξαρτησία απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς κύκλους της Ευρώπης ώστε να μπορεί να είναι ο ίδιος ο λαός μας αυτός που θα ορίζει τη ζωή του.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο. Να είναι επικεφαλής ενός πλατιού λαϊκού μετώπου που δε θα ζητάει την ελπίδα μισή αλλά θα τη διεκδικεί ολόκληρη. Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ είναι στήριξη των αγώνων που οδήγησαν τη μνημονιακή συγκυβέρνηση σε κατάρρευση και ψήφος παρακαταθήκης στις μάχες που θα ακολουθήσουν στη δύσκολη περίοδο που έχουμε μπροστά μας. Για να διασφαλίσουμε ότι οι λαϊκές ανάγκες δε θα χαθούν κάπου ανάμεσα στη νέα διαπραγμάτευση μεταξύ Βερολίνου και Βρυξελλών αλλά θα παραμείνουν απαραίτητη προϋπόθεση διαγραφής των μνημονίων και του χρέους.
Να το τολμήσουμε! Να ολοκληρώσουμε εδώ στην Αργολίδα αυτό που ξεκινήσαμε! Να τους διώξουμε οριστικά!
Δε θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι η ανατροπή Σαμαρά προαναγγέλθηκε από το Ναύπλιο. Όταν για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια παρατεταμένης εφαρμογής των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο και η τελετή ανακήρυξης Σαμαρά σε επίτιμο δημότη Ναυπλιέων μετατράπηκε σε παλλαϊκή διαδήλωση διαμαρτυρίας ανακηρύσσοντας ανεπιθύμητη τη λαομίσητη συγκυβέρνηση της φτώχειας και του αυταρχισμού. Όταν για πρώτη φορά ένα κοινό αίσθημα δικαίου παραμέρισε τις προκαταλήψεις και ένωσε τη βουβή οργή του λαού μας σε κραυγή αγανάκτησης και απελπισίας ότι: μέχρι εδώ ήταν, δεν πάει άλλο.
Δεν πάει άλλο με την ανεργία, με τους μισθούς και τις συντάξεις που τελειώνουν πριν τελειώσει ο μήνας, με τις κλειστές επιχειρήσεις, με την απαξιωμένη αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή, με τους απλήρωτους λογαριασμούς, τα χαράτσια, το κομμένο ρεύμα, τα νοικοκυριά χωρίς θέρμανση, τους γονείς που δεν έχουν ένα χαρτζιλίκι για τα παιδιά τους, τα νέα ζευγάρια που δεν μπορούν να προχωρήσουν τη ζωή τους. Δεν πάει άλλο με την τρομοκρατία, το φόβο, τον αυταρχισμό, και την καταστολή.
Σήμερα, είναι φανερό ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε αποδρομή. Δεν είναι καθόλου βέβαιο, ωστόσο, αν μαζί τους θα φύγουν και οι μνημονιακές πολιτικές που μας έφεραν. Και αυτό γιατί η ιστορία έχει δείξει ότι οι αντιλαϊκές πολιτικές αποδεικνύονται ισχυρότερες και μακροβιότερες των κυβερνήσεων που τις εφαρμόζουν. Το ζητούμενο, επομένως, δεν είναι αν την επομένη των εκλογών το κράτος θα έχει συνέχεια μέσα από την εφαρμογή των ίδιων πολιτικών υπό νέο διαχειριστή αλλά αν θα ανοίξει για την κοινωνία ένας πραγματικός φιλολαϊκός δρόμος ανατροπής, για να ξαναβρούν δουλειά οι 2 εκατομμύρια άνεργοι, για να πάψουν οι μισθοί της πείνας και της εξαθλίωσης, για να αποκατασταθούν οι δομές κοινωνικής πρόνοιας.
Ένας τέτοιος φιλολαϊκός δρόμος ανατροπής δεν είναι εφικτός μέσα από τη διαπραγμάτευση με τη Μέρκελ και το Γιούνκερ αλλά με τη σύγκρουση με το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα του κεφαλαίου και τους πολιτικούς του υπηρέτες. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο σήμερα απαιτείτε ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο συμπόρευσης όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων της κοινωνίας. Ένα αγωνιστικό μέτωπο που δε θα διαπραγματεύεται το μέλλον του τόπου μας με τους τοκογλύφους δανειστές αλλά θα διεκδικεί λαϊκή κυριαρχία απέναντι στους ντόπιους ολιγάρχες και εθνική ανεξαρτησία απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς κύκλους της Ευρώπης ώστε να μπορεί να είναι ο ίδιος ο λαός μας αυτός που θα ορίζει τη ζωή του.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο. Να είναι επικεφαλής ενός πλατιού λαϊκού μετώπου που δε θα ζητάει την ελπίδα μισή αλλά θα τη διεκδικεί ολόκληρη. Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ είναι στήριξη των αγώνων που οδήγησαν τη μνημονιακή συγκυβέρνηση σε κατάρρευση και ψήφος παρακαταθήκης στις μάχες που θα ακολουθήσουν στη δύσκολη περίοδο που έχουμε μπροστά μας. Για να διασφαλίσουμε ότι οι λαϊκές ανάγκες δε θα χαθούν κάπου ανάμεσα στη νέα διαπραγμάτευση μεταξύ Βερολίνου και Βρυξελλών αλλά θα παραμείνουν απαραίτητη προϋπόθεση διαγραφής των μνημονίων και του χρέους.
Να το τολμήσουμε! Να ολοκληρώσουμε εδώ στην Αργολίδα αυτό που ξεκινήσαμε! Να τους διώξουμε οριστικά!
