Ο Αριστείδης εργάστηκε κάποια στιγμή σε ένα μαγαζί, δίπλα στην ιματιοθήκη του πελοποννησιακού λαογραφικού ιδρύματος. Εκεί, γνωρίστηκε με τον υπεύθυνο της ιματιοθήκης και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα... "Είχα περάσει στο ΤΕΙ, στο τμήμα Μηχανικών Ενεργειακής Τεχνολογίας, όταν ο υπεύθυνος της ιματιοθήκες μου πρότεινε μία συνεργασία σχετική με την κατασκευή χειροποίητων παραδοσιακών φορεσιών. Μου άρεσε πολύ το αντικείμενο και αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό επαγγελματικά", δήλωσε ο Αριστείδης.
Πόσο εύκολο όμως ήταν να να μάθει τη συγκεκριμένη τέχνη; "Ήταν κάτι ιδιαίτερα δύσκολο. Ωστόσο, τoν βαθμό δυσκολίας τον ξεπερνάς από την προσωπική θέληση που διαθέτεις για αυτό".
Τη χειροποίητη κατασκευή της παραδοσιακής φορεσιάς την έμαθε αρχικά από τον ιματιοθηκάριο του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος Κωνσταντίνο Γκίκα, ο οποίος δεν βρίσκεται στη ζωή. "Έπειτα γνωρίστηκα με την πρόεδρο του λαογραφικού ιδρύματος την κα Ιωάννα Παπαντωνίου, η οποία στον χώρο είναι η πλέον κατάλληλη, καθώς διαθέτει μεγάλο συγγραφικό έργο, το οποίο σχετίζεται και με τον συγκεκριμένο τομέα".
Οι πηγές από τις οποίες ο Αριστείδης αντιγράφει τα σχέδια είναι πολλές. "Κατά καιρούς μας φέρνουν αυθεντικά κομμάτια και τα φωτογραφίζουμε, για να τα αντιγράψουμε. Ακόμα, όταν υπάρχει διαθέσιμο προσωπικό στο λαογραφικό μουσείο, μας παρέχεται η δυνατότητα να αντιγράψουμε κάποια κομμάτια και από εκεί. Επιπλέον, υπάρχει και συγγραφικό έργο με πλήρεις πληροφορίες, για το πως γίνεται μία φορεσιά, αρκεί να γνωρίζει κάποιος τις τεχνικές".
Οι αριστουργηματικές φορεσιές που κατασκευάζει προέρχονται από περιοχές ολόκληρης της Ελλάδας. "Έχουμε κατασκευάσει φορεσιές της περιοχής μας, εκτός από τη φουστανέλα που αποτελεί την κατεξοχήν φορεσιά της Πελοποννήσου. Επίσης, έχουμε ασχοληθεί με τις φορεσιές της Κρήτης, της Μικράς Ασίας, νησιώτικες φορεσιές όπως είναι της Ρόδου, της Καρπάθου, της Θάσου, της Κέρκυρας, της Μυτιλήνης, της Εύβοιας, ηπειρώτικες φορεσιές, μακεδονικές φορεσιές, θρακιώτικες φορεσιές", δήλωσε. Και συνέχισε λέγοντας "Προσπαθούμε να βγάλουμε τις φορεσιές όλων των περιοχών. Βέβαια, αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο. Σκεφτείτε, ότι ειδικά στη Μακεδονία, το κάθε χωριό έχει τη δική του φορεσιά".
Οι αριστουργηματικές φορεσιές που κατασκευάζει προέρχονται από περιοχές ολόκληρης της Ελλάδας. "Έχουμε κατασκευάσει φορεσιές της περιοχής μας, εκτός από τη φουστανέλα που αποτελεί την κατεξοχήν φορεσιά της Πελοποννήσου. Επίσης, έχουμε ασχοληθεί με τις φορεσιές της Κρήτης, της Μικράς Ασίας, νησιώτικες φορεσιές όπως είναι της Ρόδου, της Καρπάθου, της Θάσου, της Κέρκυρας, της Μυτιλήνης, της Εύβοιας, ηπειρώτικες φορεσιές, μακεδονικές φορεσιές, θρακιώτικες φορεσιές", δήλωσε. Και συνέχισε λέγοντας "Προσπαθούμε να βγάλουμε τις φορεσιές όλων των περιοχών. Βέβαια, αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο. Σκεφτείτε, ότι ειδικά στη Μακεδονία, το κάθε χωριό έχει τη δική του φορεσιά".
Κάθε φορεσιά έχει και τον δικό της βαθμό δυσκολίας. Η πιο δύσκολη όμως, είναι η παραδοσιακή φουστανέλα. "Για το γιλέκο μόνο, φουστανέλας αξιωματικού, χρειάστηκε 3 μήνες 15ωρης εργασίας". Το κόστος ενός τέτοιου γιλέκου αγγίζει τις 3.000 ευρώ, όπως μας επισήμανε ο Αριστείδης. "Βέβαια τέτοια γιλέκα δεν φτιάχνουμε κάθε μέρα", πρόσθεσε.
Μία πλήρης φορεσιά φουστανέλας ξεκινάει από τα 500 ευρώ, ενώ η παιδική από τα 250 ευρώ. Μία ολοκληρωμένη φορεσιά μπορεί να φτάσει και τις 4.000 ευρώ.
Φορεσιές ΑριστοΤέχνημα ζητούν κυρίως σύλλογοι από όλη την Ελλάδα, αλλά και ιδιώτες για προσωπικές συλλογές. Όμως δεν είναι λίγες οι φορές, που σύλλογοι από Γαλλία, Αμερική και άλλες χώρες έχουν παραγγείλει χειροποίητες παραδοσιακές φορεσιές.
Μία πλήρης φορεσιά φουστανέλας ξεκινάει από τα 500 ευρώ, ενώ η παιδική από τα 250 ευρώ. Μία ολοκληρωμένη φορεσιά μπορεί να φτάσει και τις 4.000 ευρώ.
Φορεσιές ΑριστοΤέχνημα ζητούν κυρίως σύλλογοι από όλη την Ελλάδα, αλλά και ιδιώτες για προσωπικές συλλογές. Όμως δεν είναι λίγες οι φορές, που σύλλογοι από Γαλλία, Αμερική και άλλες χώρες έχουν παραγγείλει χειροποίητες παραδοσιακές φορεσιές.
Ωστόσο, η πορεία της επιχείρησης ΑριστοΤέχνημα δεν υπήρξε τόσο ευνοϊκή, καθώς τα εμπόδια που αντιμετωπίζει ακόμα και σήμερα είναι πολλά. "Η επιχείρηση μέχρι και σήμερα δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Δεν διαθέτουμε την απαιτούμενη τεχνολογία. Προσπαθούμε να ανταγωνιστούμε εργαστήρια, τα οποία λειτουργούν από το 1980 και διαθέτουν τεράστιο βεστιάριο και πολύ ακριβές κεντητικές μηχανές, που κοστίζουν 150.000 ευρώ η μία.
Αυτή είναι μία πολύ μεγάλη δυσκολία, γιατί καλούμαστε να ανταγωνιστούμε όλα αυτά τα σύγχρονα εργαστήρια. Όλο αυτό το διάστημα που δεν είχαμε τον τεχνολογικό εξοπλισμό, εστιάσαμε περισσότερο στο να βελτιώσουμε τις τεχνικές, που γίνονται με το χέρι και να αξιοποιήσουμε απλές γαζωτικές μηχανές, έτσι ώστε να έχουμε πιο ποιοτικό αποτέλεσμα".
Μία ακόμα δυσκολία που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Αριστείδης είναι η οικονομική ρευστότητα, η οποία ήταν ανύπαρκτη. "Εμείς δεν έχουμε πάρει μέχρι τώρα, καμία επιδότηση. Όπως αντιλαμβάνεστε, όταν ξεκινάς μία επιχείρηση μόνο με δάνεια, χωρίς κεφάλαιο, και πέφτεις κατευθείαν σε τέτοιες εποχές, αρκεί... Αυτή τη στιγμή όσα χρήματα κερδίζουμε τα ρίχνουμε πάλι στην επιχείρηση, γιατί δεν μπορούμε να πάρουμε από τις τράπεζες κανένα κεφάλαιο κίνησης".
Ωστόσο, ο Αριστείδης δεν το βάζει κάτω. Επικεντρώνεται στον αρχικό του στόχο, o οποίος ήταν να κάνει την παράδοση χρηστική. "Αυτό που θέλω είναι ένα παραδοσιακό κοστούμι να μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθημερινά. Για να καταφέρεις όμως, να κάνεις μόδα την παράδοση, απαιτείται υποδομή. Αν δεν είχαμε πέσει πάνω στην οικονομική κρίση, σιγά σιγά θα είχαμε καταφέρει να εκσυγχρονιστούμε. Πριν από ένα χρόνο, μία καινούργια εταιρεία από την Αθήνα έψαχναν για χειροποίητο κέντημα. Βρέθηκαν στο εργαστήριό μου, είδαν τη δουλειά μου και ξεκινήσαμε μία συνεργασία φτιάχνοντας ένα σύγχρονο κοστούμι με πινελιές από την παράδοση".
Αυτή είναι μία πολύ μεγάλη δυσκολία, γιατί καλούμαστε να ανταγωνιστούμε όλα αυτά τα σύγχρονα εργαστήρια. Όλο αυτό το διάστημα που δεν είχαμε τον τεχνολογικό εξοπλισμό, εστιάσαμε περισσότερο στο να βελτιώσουμε τις τεχνικές, που γίνονται με το χέρι και να αξιοποιήσουμε απλές γαζωτικές μηχανές, έτσι ώστε να έχουμε πιο ποιοτικό αποτέλεσμα".
Μία ακόμα δυσκολία που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Αριστείδης είναι η οικονομική ρευστότητα, η οποία ήταν ανύπαρκτη. "Εμείς δεν έχουμε πάρει μέχρι τώρα, καμία επιδότηση. Όπως αντιλαμβάνεστε, όταν ξεκινάς μία επιχείρηση μόνο με δάνεια, χωρίς κεφάλαιο, και πέφτεις κατευθείαν σε τέτοιες εποχές, αρκεί... Αυτή τη στιγμή όσα χρήματα κερδίζουμε τα ρίχνουμε πάλι στην επιχείρηση, γιατί δεν μπορούμε να πάρουμε από τις τράπεζες κανένα κεφάλαιο κίνησης".
Ωστόσο, ο Αριστείδης δεν το βάζει κάτω. Επικεντρώνεται στον αρχικό του στόχο, o οποίος ήταν να κάνει την παράδοση χρηστική. "Αυτό που θέλω είναι ένα παραδοσιακό κοστούμι να μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθημερινά. Για να καταφέρεις όμως, να κάνεις μόδα την παράδοση, απαιτείται υποδομή. Αν δεν είχαμε πέσει πάνω στην οικονομική κρίση, σιγά σιγά θα είχαμε καταφέρει να εκσυγχρονιστούμε. Πριν από ένα χρόνο, μία καινούργια εταιρεία από την Αθήνα έψαχναν για χειροποίητο κέντημα. Βρέθηκαν στο εργαστήριό μου, είδαν τη δουλειά μου και ξεκινήσαμε μία συνεργασία φτιάχνοντας ένα σύγχρονο κοστούμι με πινελιές από την παράδοση".
