Η Ερμιόνη ανήκει στον Δ.Δ. Ερμιόνης, όπως και το μοναστήρι Άγιοι Ανάργυροι και οι οικισμοί, Αχλαδίτσα (Δάρδιζα), η Κουβέρτα και το Ποδάρι. Η οικονομία της στηρίζεται στον τουρισμό κυρίως λόγω του νησιωτικού της χρώματος, αλλά στις αγροτικές καλλιέργειες και στην αλιεία. Η περιοχή Μανδράκια έχει αναγνωριστεί ως παραδοσιακός οικισμός.
Από την Ερμιόνη κατάγονταν ο αρχαίος μουσικός και ποιητής Λάσος που έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ.
Ο Κηκείδης ή Κηδίδης άκμασε σε άγνωστη εποχή. Για τον Αριστοτέλη είναι από τους καλούς ποιητές ενω αναφορά στο πρόσωπό του γίνεται και από τον κωμικό Κρατίνο.
Ο κιθαρίστας Επικλής, είχε μεγάλη φήμη στην Αθήνα και τον προσκάλεσε ο τότε νέος και άσημος Θεμιστοκλής να τον διδάξει, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος.
Ο Κυδίας ο Ερμιονεύς ήταν κιθαρωδός και ποιητής. Κατείχε περίφανη θέση ανάμεσα στους μουσουργούς, βάση αναφορών απ' τον Πλάτωνα.
Αρχαία περίοδος
Η Ερμιόνη ιδρύθηκε από Δρύοπες που εκτοπίστηκαν από την κεντρική Ελλάδα, μετά την κάθοδο των πρώτων ελληνικών φύλων. Εκτός από την Ερμιόνη οι Δρύοπες ίδρυσαν στην νότια Αργολίδα και τις πόλεις Μάσης, Ηιόνες και Ασίνη. Η Ερμιόνη όπως αναφέρει ο Όμηρος στον κατάλογο των Νεών συμμετείχε στην Τρωική εκστρατεία με τον στράτο του Άργους.
Μετά την κάθοδο των Δωριέων, στην περιοχή της Αργολίδας κυριάρχησαν οι Δωριείς που με κέντρο το Άργος επεκτάθηκαν σταδιακά σε ολόκληρη την Αργολίδα και κατέλαβαν και την πόλη της Ερμιόνης. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας οι Αργείοι κυριάρχησαν στην Ερμιόνη χωρίς πόλεμο. Τότε πολλοί παλιοί κάτοικοι, Δρύοπες κατέφυγαν και εγκαταστάθηκαν στην πόλη Αλιείς, που αποτελούσε επίνειο της Ερμιόνης. Τα επόμενα χρόνια η Ερμιόνη βρισκόταν κάτω από την σφαίρα επιρροής του Άργους αλλά διατηρούσε κάποια αυτονομία. Η πόλη έλεγχε μία περιοχή που αντιστοιχούσε στην σημερινή επαρχία Ερμιονίδας. Διέθετε δύο επίνεια, τον Μάσητα και τους Αλιείς.
Η Ερμιόνη ιδρύθηκε από Δρύοπες που εκτοπίστηκαν από την κεντρική Ελλάδα, μετά την κάθοδο των πρώτων ελληνικών φύλων. Εκτός από την Ερμιόνη οι Δρύοπες ίδρυσαν στην νότια Αργολίδα και τις πόλεις Μάσης, Ηιόνες και Ασίνη. Η Ερμιόνη όπως αναφέρει ο Όμηρος στον κατάλογο των Νεών συμμετείχε στην Τρωική εκστρατεία με τον στράτο του Άργους.
Μετά την κάθοδο των Δωριέων, στην περιοχή της Αργολίδας κυριάρχησαν οι Δωριείς που με κέντρο το Άργος επεκτάθηκαν σταδιακά σε ολόκληρη την Αργολίδα και κατέλαβαν και την πόλη της Ερμιόνης. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας οι Αργείοι κυριάρχησαν στην Ερμιόνη χωρίς πόλεμο. Τότε πολλοί παλιοί κάτοικοι, Δρύοπες κατέφυγαν και εγκαταστάθηκαν στην πόλη Αλιείς, που αποτελούσε επίνειο της Ερμιόνης. Τα επόμενα χρόνια η Ερμιόνη βρισκόταν κάτω από την σφαίρα επιρροής του Άργους αλλά διατηρούσε κάποια αυτονομία. Η πόλη έλεγχε μία περιοχή που αντιστοιχούσε στην σημερινή επαρχία Ερμιονίδας. Διέθετε δύο επίνεια, τον Μάσητα και τους Αλιείς.
Στα μέσα του 7ου αιώνα οι Αργείοι ηττήθηκαν από τους Σπαρτιάτες και η δύναμη του Άργους εξασθένησε. Η Ερμιόνη απαλλάχτηκε από την κυριαρχία του Άργους και έγινε σύμμαχος της Σπάρτης. Την περίοδο αυτή φαίνεται να ιδρύθηκε η Αμφικτυονία της Καλαυρίας, της οποίας η Ερμιόνη ήταν μέλος μαζί με άλλες επτά πόλεις. Στους Περσικούς πολέμους συνεισέφερε στον ελληνικό στόλο με τρία πλοία στην ναυμαχία της Σαλαμίνας και με τριακόσιους οπλίτες στην μάχη των Πλαταιών. Η Ερμιόνη δέχτηκε μεγάλες καταστροφές κατά τον πελοποννησιακό πόλεμο από τους αντιπάλους της Σπάρτης Αθηναίους και Αργείους, καθώς παρέμενε σύμμαχος της Σπάρτης. Τα επόμενα χρόνια έγινε μέρος της Αχαϊκής Συμπολιτείας, μέχρι την Ρωμαϊκή κατάκτηση το 146 π.Χ.
Ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδος.
Στις αρχές της Ρωμαϊκής περιόδου η Ερμιόνη δέχτηκε πειρατικές επιδρομές από τις οποίες υπέστη μεγάλες καταστροφές. Μετά την εξολόθρευση των πειρατών της Μεσογείου από τον Πομπήιο η πόλη άκμασε και πάλι. Στη διάρκεια του 2ου και 3ου αιώνα ήταν μία αναπτυγμένη πόλη, κάτι που μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιόδου, η περιγραφή του Παυσανία που την επισκέφτηκε και κάνει αναφορά για αξιόλογη πόλη και τα νομίσματα που έκοψε η πόλη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδος.
Στις αρχές της Ρωμαϊκής περιόδου η Ερμιόνη δέχτηκε πειρατικές επιδρομές από τις οποίες υπέστη μεγάλες καταστροφές. Μετά την εξολόθρευση των πειρατών της Μεσογείου από τον Πομπήιο η πόλη άκμασε και πάλι. Στη διάρκεια του 2ου και 3ου αιώνα ήταν μία αναπτυγμένη πόλη, κάτι που μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιόδου, η περιγραφή του Παυσανία που την επισκέφτηκε και κάνει αναφορά για αξιόλογη πόλη και τα νομίσματα που έκοψε η πόλη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Ο χριστιανισμός δεν είναι γνωστό πότε διαδίδεται στην περιοχή. Τα παλαιότερα ερείπια χριστιανικού ναού χρονολογούνται τον 5ο αιώνα μ.Χ. Η Ερμιόνη ανήκε εκείνη την περίοδο στη μητρόπολη Κορίνθου. Στη διάρκεια των τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου η περιοχή παρακμάζει. Η περίοδος της Φραγκοκρατίας ξεκινάει στην περιοχή το 1210 όταν ο Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος κατέλαβε την Ακροκόρινθο και στην συνέχεια την Αργολίδα. Η περιοχή παραχωρήθηκε αρχικά στον δούκα των Αθηνών Όθωνα ντε λα Ρος. Τον 14ο αιώνα πέρασε στην οικογένεια Ντε Μπριέν και στην συνέχεια στην οικογένεια Ντ’ Εγκιέν οπότε το 1388 παραχωρήθηκε στη Βενετία. Στο διάστημα αυτό πραγματοποιήθηκε και εγκατάσταση πληθυσμών αρβανιτών στην περιοχή της Ερμιονίδας. Προς τα τέλη της Βυζαντινής περιόδου η Ερμιόνη άρχισε να συναντάται και με το όνομα Καστρί, πιθανόν από την αρχαία οχύρωση που σωζώταν ακόμα. Το όνομα αυτό διατηρήθηκε μέχρι τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης.
Νεότερα χρόνια
Οι Βενετοί εξουσίαζαν την περιοχή της Ερμιονίδας από το κάστρο της Θερμησίας. Το 1460 έχασαν το Άργος που το κατέλαβε οι Οθωμανοί του Μαχμούτ Πασά, αλλά διατήρησαν το Ναύπλιο και την νοτιότερη Αργολίδα και κράτησαν τον έλεγχο της περιοχής μέχρι τον τρίτο Βενετοτουρκικό πόλεμο. Στον πόλεμο αυτό η Βενετία ηττήθηκε και η περιοχή του Ναυπλίου πέρασε στον Οθωμανικό έλεγχο (1540). Η πρώτη Οθωμανική περίοδος ήταν περίοδος παρακμής για την περιοχή της Ερμιόνης. Το 1669 οι Βενετοί με την νίκη τους στον έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο αποκτούν τον έλεγχο ολόκληρης της Πελοποννήσου τον οποίο διατηρούν για διάστημα περίπου σαράντα ετών, μέχρι τον επόμενο Βενετοτουρκικό πόλεμο (1714). Κατά την διάρκεια της τελευταίας περιόδου της Τουρκοκρατίας (1714-1821) η Ερμιόνη γνωρίζει ανάπτυξη και λίγο πριν την επανάσταση του 1821 ο πληθυσμός της φτάνει περίπου τους 2.000 κατοίκους. Η Ερμίονη συμμετείχε στην Επανάσταση του 1821 και πολλοί Ερμιονίτες ενίσχυσαν τις επαναστατικές δυνάμεις που συγκροτήθηκαν στην περιοχή με αρχηγό τον Κρανιδιώτη Αρσένιο Κρέστα. Σημαντικοί αγωνιστές από την Ερμιόνη ήταν τα αδέλφια Γιάννης και Σταμάτης Μήτσας που συμμετείχαν σε πολλές μάχες στην Πελοπόννησο αλλά και στην Αττική. Το 1827 ξεκίνησε της εργασίες της στην Ερμιόνη η Γ' Εθνοσυνέλευση η οποία ολοκληρώθηκε στην Τροιζήνα.
Οι Βενετοί εξουσίαζαν την περιοχή της Ερμιονίδας από το κάστρο της Θερμησίας. Το 1460 έχασαν το Άργος που το κατέλαβε οι Οθωμανοί του Μαχμούτ Πασά, αλλά διατήρησαν το Ναύπλιο και την νοτιότερη Αργολίδα και κράτησαν τον έλεγχο της περιοχής μέχρι τον τρίτο Βενετοτουρκικό πόλεμο. Στον πόλεμο αυτό η Βενετία ηττήθηκε και η περιοχή του Ναυπλίου πέρασε στον Οθωμανικό έλεγχο (1540). Η πρώτη Οθωμανική περίοδος ήταν περίοδος παρακμής για την περιοχή της Ερμιόνης. Το 1669 οι Βενετοί με την νίκη τους στον έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο αποκτούν τον έλεγχο ολόκληρης της Πελοποννήσου τον οποίο διατηρούν για διάστημα περίπου σαράντα ετών, μέχρι τον επόμενο Βενετοτουρκικό πόλεμο (1714). Κατά την διάρκεια της τελευταίας περιόδου της Τουρκοκρατίας (1714-1821) η Ερμιόνη γνωρίζει ανάπτυξη και λίγο πριν την επανάσταση του 1821 ο πληθυσμός της φτάνει περίπου τους 2.000 κατοίκους. Η Ερμίονη συμμετείχε στην Επανάσταση του 1821 και πολλοί Ερμιονίτες ενίσχυσαν τις επαναστατικές δυνάμεις που συγκροτήθηκαν στην περιοχή με αρχηγό τον Κρανιδιώτη Αρσένιο Κρέστα. Σημαντικοί αγωνιστές από την Ερμιόνη ήταν τα αδέλφια Γιάννης και Σταμάτης Μήτσας που συμμετείχαν σε πολλές μάχες στην Πελοπόννησο αλλά και στην Αττική. Το 1827 ξεκίνησε της εργασίες της στην Ερμιόνη η Γ' Εθνοσυνέλευση η οποία ολοκληρώθηκε στην Τροιζήνα.
Πρόσωπα - Αρχαιότητα
Από την Ερμιόνη κατάγονταν ο αρχαίος μουσικός και ποιητής Λάσος που έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ.
Ο Κηκείδης ή Κηδίδης άκμασε σε άγνωστη εποχή. Για τον Αριστοτέλη είναι από τους καλούς ποιητές ενω αναφορά στο πρόσωπό του γίνεται και από τον κωμικό Κρατίνο.
Ο κιθαρίστας Επικλής, είχε μεγάλη φήμη στην Αθήνα και τον προσκάλεσε ο τότε νέος και άσημος Θεμιστοκλής να τον διδάξει, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος.
Ο Κυδίας ο Ερμιονεύς ήταν κιθαρωδός και ποιητής. Κατείχε περίφανη θέση ανάμεσα στους μουσουργούς, βάση αναφορών απ' τον Πλάτωνα.
