Ένας Τσαλαπετεινός στο ...Ναύπλιο

 Ο Τσαλαπετεινός είναι αμέσως μετά τα χελιδόνια, το πουλί που είναι συνδεδεμένο με τον ερχομό της 'Ανοιξης. Κάνει την εμφάνισή του από το δεύτερο δεκαήμερο του Μάρτη, παρουσιάζει μια κορύφωση ατόμων Απρίλη, Μάη, 2-3 ζευγάρια θα μείνουν το καλοκαίρι και θα φωλιάσουν, ενώ τα τελευταία άτομα θα αναχωρήσουν για το νότο τέλη Σεπτέμβρη, αρχές Οκτώβρη.

Στην Αίγυπτο το θεωρούν ιερό πουλί γιατί πιστεύουν πως θα είναι στοργικός απέναντι στους γέρους γονείς του. Μια άλλη παράδοση τον θέλει να ήταν κάποτε κατοικίδιος, πολύ περήφανος και να τον λένε "αγριοκόκορα". Καμάρωνε σε κότες και παπιά για την όμορφη μύτη του. Την πρόσεχε να μην τη λερώνει και την κρατούσε ψηλά. Τη θεωρούσε και σπουδαίο όπλο. Σε έναν περίπατο όμως, μαζί με τις κότες και τις πάπιες, τους επιτέθηκε μια αλεπού. Ήταν ο πρώτος που το έβαλε στα πόδια. Η αλεπού έφαγε όλες τις κότες και τις πάπιες και ο Τσαλαπετεινός έγινε αγριοπούλι αφού από την ντροπή του δεν ξαναγύρισε στο κοτέτσι.

Από τα εντυπωσιακά πουλιά της φύσης , ξεχωρίζει από το μακρύ λοφίο του με τις μαύρες μύτες που μπορεί να σηκωθεί. 'Ανοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο, σε ανοικτά σημεία του Πάρκου, θα τον δούμε να αναζητά την τροφή του κυρίως πάνω στο έδαφος ψάχνοντας με το μακρύ και ελαφρά κυρτωμένο ράμφος του για έντομα, νύμφες τους, σαλιγκάρια και σκουλήκια. Όταν τον πλησιάσουμε και ενοχληθεί, θα σηκώσει το λοφίο του. Στο επόμενο βήμα μας θα πετάξει νωθρά και κυματιστά, ανοίγοντας χαρακτηριστικά αργά τις φτερούγες του, σαν πεταλούδα.

Φτιάχνει τη φωλιά του σε κουφάλες γέρικων δέντρων, σχισμές βράχων, μερικές φορές και σε κτίρια ή ερείπια. Ζει σε αραιά δασύλλια, οπωρώνες, πάρκα που έχουν ανοικτές εκτάσεις με γρασίδι και θάμνους.

Κείμενο: Γ. Μπεριάτος

O τσαλαπετεινός και η αλεπού (Μύθος του Αισώπου)

Ένας τσαλαπετεινός καθόταν στα κλαριά ενός ψηλού δέντρου και λαλούσε δυνατά. Η διαπεραστική του φωνή αντηχούσε μέσα στο δάσος και μια αλεπού που βρέθηκε εκεί, άκουσε τη γνώριμη φωνή του και πλησίασε στο δέντρο. Όταν η κυρα-Μάρω είδε πόσο ψηλά στεκόταν ο τσαλαπετεινός, δοκίμασε όλα τα κόλπα της για να τον κατεβάσει κάτω. Χαιρέτησε ευγενικά και με την πιο γλυκιά φωνή της είπε:
-Τα ‘μαθες τα νέα ξαδερφάκι για το σύμφωνο ειρήνης και ομόνοιας για όλα τα είδη πουλιών και ζώων; Από δω και πέρα δεν θα κυνηγάμε ο ένας τον άλλο, αλλά θα είμαστε αγαπημένοι και φίλοι. Θα ζούμε με αγάπη και φιλία ο ένας για τον άλλον. Γι αυτό, κατέβα κάτω να κάνουμε παρέα και να κουβεντιάσουμε με την ησυχία μας τα καλά νέα.
Ο τσαλαπετεινός κατάλαβε ότι η αλεπού χρησιμοποιεί τα γνωστά της τεχνάσματα και έκανε ότι βλέπει κάτι από απόσταση. Η αλεπού ρώτησε τι ήταν αυτό που έβλεπε.
- Μου φαίνεται ότι βλέπω καμιά δεκαριά σκύλους, είπε ο τσαλαπετεινός.
- Τότε, πρέπει να φύγω, είπε η αλεπού αναστατωμένη.
-Όχι ξάδερφε, μην φεύγεις σε παρακαλώ, κατεβαίνω! Υπάρχει λόγος να φοβάσαι τους σκύλους, τώρα που ζούμε σε ειρηνική εποχή! ρώτησε ο τσαλαπετεινός, για να εισπράξει την απάντηση:
-Φυσικά δεν υπάρχει λόγος, αλλά η συμφωνία δεν λέει για δέκα με έναν!