Ο Μητροπολιτικός ναός του Αγίου Γεωργίου παρουσιάζει μεγάλο ιστορικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, λόγω των αγιογραφιών του σημαντικού έλληνα ζωγράφου Κωνσταντίνου Παρθένη. Από την Κυριακή 1 Μαρτίου και έπειτα, ο μητροπολιτικός ναός παρουσιάζει ακόμη μεγαλύτερο ιστορικό ενδιαφέρον. Φέτος την Κυριακή της Ορθοδοξίας, αμέσως μετά το πέρας της θείας λειτουργίας και της λιτάνευσης των Ιερών Εικόνων, πραγματοποιήθηκε μια πρώτη, συμβολική και σεμνή τελετή της επανεγκατάστασης, μετά από 187 χρόνια, του «θρόνου» που είχε δωρίσει η Δημογεροντία του Πόρου στον μικρό ξυλόκτιστο ναό του Αγ. Γεωργίου εκείνης της εποχής, για να χρησιμεύει ως στασίδι του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια. Την τελετή οργάνωσαν ο προϊστάμενος και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Μητροπολιτικού Ναού του Αγ. Γεωργίου Πόρου.
Παρόντες στην τελετή ήταν ο Δήμαρχος Πόρου Γ. Δημητριάδης, ο τ. Δήμαρχος Πόρου Δ. Στρατηγός, ο τ. υπουργός Γ. Καλός, δημοτικοί σύμβουλοι και πλήθος πιστών. Ο π. Γεώργιος Στόκος και ο κ. Γιώργος Καλός, ανέγνωσαν πανηγυρικό λόγο για την ιστορικότητα του γεγονότος που εορτάστηκε για πρώτη φορά στον Πόρο.
«Ήταν το πρωινό της 12ης Φεβρουαρίου (με το παλ. Ημερολόγιο. – 24 με το νέο), Κυριακή της Ορθοδοξίας, μεγάλη γιορτή για την Εκκλησία, που τόσα είχε προσφέρει στον υπόδουλο αλλά και επαναστατημένο λαό και στους αγώνες του» ξεκίνησε την αφήγηση των ιστορικών γεγονότων ο κ. Καλός. «Στο Μπογάζι του λιμανιού του Πόρου φάνηκε, περί την δεκάτη πρωινήν, η νηοπομπή των μεγάλων πολεμικών ιστιοφόρων, η οποία είχε ξεκινήσει από την Αίγινα, φέρουσα εις Πόρον τον πρώτον κυβερνήτην της Ελλάδος, επιβαίνοντα του δικρότου Γουόρσπαϊτ. Ακολουθούσαν τα πλοία της τιμητικής συνοδείας του: Οι ρώσικες φρεγάτες ΕΛΕΝΗ και ΚΑΣΤΩΡ μαζί με την γαλλική φρεγάτα ΗΡΑ, παραχωρημένη στην υπηρεσία του Καποδίστρια, με απόφαση του ναυάρχου Δεριγνί.
«Ήταν το πρωινό της 12ης Φεβρουαρίου (με το παλ. Ημερολόγιο. – 24 με το νέο), Κυριακή της Ορθοδοξίας, μεγάλη γιορτή για την Εκκλησία, που τόσα είχε προσφέρει στον υπόδουλο αλλά και επαναστατημένο λαό και στους αγώνες του» ξεκίνησε την αφήγηση των ιστορικών γεγονότων ο κ. Καλός. «Στο Μπογάζι του λιμανιού του Πόρου φάνηκε, περί την δεκάτη πρωινήν, η νηοπομπή των μεγάλων πολεμικών ιστιοφόρων, η οποία είχε ξεκινήσει από την Αίγινα, φέρουσα εις Πόρον τον πρώτον κυβερνήτην της Ελλάδος, επιβαίνοντα του δικρότου Γουόρσπαϊτ. Ακολουθούσαν τα πλοία της τιμητικής συνοδείας του: Οι ρώσικες φρεγάτες ΕΛΕΝΗ και ΚΑΣΤΩΡ μαζί με την γαλλική φρεγάτα ΗΡΑ, παραχωρημένη στην υπηρεσία του Καποδίστρια, με απόφαση του ναυάρχου Δεριγνί.
Μεγάλοι σημαιοστολισμοί των πλοίων, κωδωνοκρουσίες των εκκλησιών, ζητωκραυγές του πλήθους των Ποριωτών στην παραλία, μπροστά στο κτήριο της Δημογεροντίας – σημερινό Γυμνάσιο Πόρου, όπου η κυβερνητική ολκάδα θα αποβίβαζε τον μεγάλο επίσημο, συνοδευόμενο από τον ναύαρχο Μιαούλη, τον Γραμματέα της Επικρατείας Σπυρίδωνα Τρικούπη και άλλους. Κι όταν εκείνος πάτησε το πόδι του στη στεριά η συγκίνηση κλήρου και λαού κορυφώθηκε. Οι «εκ Πόρου Ειδήσεις» στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με ημερομηνία 13 Φεβρουαρίου 1828 δίνουν το κλίμα της στιγμής:
…Ο πολυπληθής λαός του Πόρου είδε μετ’ αγαλλιάσεως ότι όλα τα Ευρωπαϊκά πολεμικά πλοία, καθ’ ην στιγμήν απέβη εις την γην του Πόρου ο Κυβερνήτης, τον εχαιρέτησαν με πολυάριθμον κανονιοβολισμόν και με την επί τα κεραίας (αντέννας εκάστου πλοίου) παράταξιν των ναυτών των τιμά, αι οποίαι δεν αφήνουν εις τους συμπολίτας μας να αμφιβάλουν, ότι ο κυβερνήτης μας ανεγνωρίσθη ως αρχηγός λαού ελευθέρου…»
…Ο πολυπληθής λαός του Πόρου είδε μετ’ αγαλλιάσεως ότι όλα τα Ευρωπαϊκά πολεμικά πλοία, καθ’ ην στιγμήν απέβη εις την γην του Πόρου ο Κυβερνήτης, τον εχαιρέτησαν με πολυάριθμον κανονιοβολισμόν και με την επί τα κεραίας (αντέννας εκάστου πλοίου) παράταξιν των ναυτών των τιμά, αι οποίαι δεν αφήνουν εις τους συμπολίτας μας να αμφιβάλουν, ότι ο κυβερνήτης μας ανεγνωρίσθη ως αρχηγός λαού ελευθέρου…»
Εξιστόρησε ο κ. Καλός και συνέχισε: «Κρατώντας δάφνινο να του προσφέρει στεφάνι ο εμπνευσμένος διδάσκαλος και Σχολάρχης του Πόρου, ο Μεγαλοσπηλαιώτης Νικηφόρος Παμπούκης, είπε μεταξύ άλλων :
Απευθυνόμενος στον λαό του Πόρου:
«Ιδού, λοιπόν ότι πληρωθεισών των ευχών σας, ω φίλοι Ποριώται, ήλθεν ο σεβαστός κυβερνήτης και εις την νήσον σας. Μας βλέπει, μας ακούει, μας συγχαίρει ως πατήρ φιλόστοργος, επισκέπτεται αυτοπροσώπως τούτους όλους τους ευπειθείς επιβάτας του πολιτικού πλοίου του, ως άριστος κυβερνήτης λέγων «Ιδού αυτός εγώ ειμί και εν μέσω υμών. Φυλάξατε πίστιν, υπακοήν ευσέβειαν, ομόνοιαν και δικαιωσύνην εις τον Θεόν, είς εμέ τον κυβερνήτην σας και εις τους νόμους της πατρίδος δια την κοινήν σωτηρίαν.
Ω συμπολίται! Εν ολόκληρον Έθνος δεν διαφέρει από μίαν οικογένειαν, ειμή κατά την ποσότητα των ατόμων. Δια τούτο το χρέος έχομεν απαραίτητου, καθώς τα τέκυα υποτάσσονται εις τους γονείς και όλοι υμείς να πειθώμεθα ευγνωμόνως εις τον εκλεχθέντα παρ’ ημών και παρά του Υψίστου διορισθέντα σεβαστόν κυβερνήτην μας. Τότε των όντι κατά την Αποκάλυψιν θέλομεν έχει κυβερνήτην ένδοξον και δυνατόν. Τότε θέλει ασφαλισθεί προς αυτόν ο στέφανος της δόξης και της ελευθερίας μας. Τότε αληθώς εξέρχεται αυτός νικών και ίνα νικήσει.
Οποία δε από το μέρος του σεβαστού Κυβερνήτου τα παρ’ ημών ελπιζόμενα; Ενδοξότατα και επωφελή! Η ασφάλεια της ζωής, της τιμής, της ελευθερίας και της ιδιοκτησίας σας. Συντόμως θα ιδείτε να θριαμβεύει ο Σταυρός. Να πέση κάτω η ημισέληνος. Να λάμψουν τα φώτα εις την πατρίδα. Να χαιρήτε ημέρας αγαθάς εις τα γηρατειά οι γονείς με τα πεφωτισμένα τέκνα σας. Να εκταθεί το κράτος της Ελλάδος, εν γένει να βασιλεύει η ευνομία, η ειρήνη και η ευδαιμονία εις τας πόλεις και εις τους λαούς…»
Απευθυνόμενος στον λαό του Πόρου:
«Ιδού, λοιπόν ότι πληρωθεισών των ευχών σας, ω φίλοι Ποριώται, ήλθεν ο σεβαστός κυβερνήτης και εις την νήσον σας. Μας βλέπει, μας ακούει, μας συγχαίρει ως πατήρ φιλόστοργος, επισκέπτεται αυτοπροσώπως τούτους όλους τους ευπειθείς επιβάτας του πολιτικού πλοίου του, ως άριστος κυβερνήτης λέγων «Ιδού αυτός εγώ ειμί και εν μέσω υμών. Φυλάξατε πίστιν, υπακοήν ευσέβειαν, ομόνοιαν και δικαιωσύνην εις τον Θεόν, είς εμέ τον κυβερνήτην σας και εις τους νόμους της πατρίδος δια την κοινήν σωτηρίαν.
Ω συμπολίται! Εν ολόκληρον Έθνος δεν διαφέρει από μίαν οικογένειαν, ειμή κατά την ποσότητα των ατόμων. Δια τούτο το χρέος έχομεν απαραίτητου, καθώς τα τέκυα υποτάσσονται εις τους γονείς και όλοι υμείς να πειθώμεθα ευγνωμόνως εις τον εκλεχθέντα παρ’ ημών και παρά του Υψίστου διορισθέντα σεβαστόν κυβερνήτην μας. Τότε των όντι κατά την Αποκάλυψιν θέλομεν έχει κυβερνήτην ένδοξον και δυνατόν. Τότε θέλει ασφαλισθεί προς αυτόν ο στέφανος της δόξης και της ελευθερίας μας. Τότε αληθώς εξέρχεται αυτός νικών και ίνα νικήσει.
Οποία δε από το μέρος του σεβαστού Κυβερνήτου τα παρ’ ημών ελπιζόμενα; Ενδοξότατα και επωφελή! Η ασφάλεια της ζωής, της τιμής, της ελευθερίας και της ιδιοκτησίας σας. Συντόμως θα ιδείτε να θριαμβεύει ο Σταυρός. Να πέση κάτω η ημισέληνος. Να λάμψουν τα φώτα εις την πατρίδα. Να χαιρήτε ημέρας αγαθάς εις τα γηρατειά οι γονείς με τα πεφωτισμένα τέκνα σας. Να εκταθεί το κράτος της Ελλάδος, εν γένει να βασιλεύει η ευνομία, η ειρήνη και η ευδαιμονία εις τας πόλεις και εις τους λαούς…»
Απευθυνόμενος στον Καποδίστρια:
«… Εξοχώτατε κυβερνήτα! Είμεθα τω όντι βέβαιοι ότι τοιαύτα κοινωφελή και θεάρεστα είναι τα προς τον ελληνικόν λαόν φιλάνθρωπα αισθήματα σου. Βλέπομεν, όμως, καθαρώς ότι ανάγκην έχεις συνεργών εις την αναγέννησιν της Ελλάδος, και συνεργών ομοίων με τον ζήλον σου, με την πολιτικήν σου φρόνησιν και με τον πατριωτισμόν σου. Δια τούτο ο μόνος ετοιμότατος ήδη συνεργός σου και συμβοηθός σου αληθέστατος είναι η άμεσος εισαγωγή των φώτων εις την Ελλάδα…
Επωφελέστατον θέλει είναι το μετά τα πολεμικά κατά των εχθρών στρατόπεδα, να συσταθώσιν και τα ηθικά στρατόπεδα κατά της αμάθειας και βαρβαρότητος, σχολεία λέγω, πανταχού δια τον φωτισμόν της νεολαίας και δια την ηθικήν των Ελλήνων βελτίωσιν. Και τούτο εφ’ όσον επιθυμείς να κάμης εναρέτους πολίτας τους Έλληνας, καλούς συνδορμητάς εις την νεοφανή πολιτείαν σου, πιστούς φρουρούς και σωματοφύλακας εις τον ίδιον εαυτόν σου, καθώς το παραγγέλει ο γέρων Ισοκράτης προς τον ηγεμόνα Νειοκλή:
«Φυλακήν ασφαλεστέραν ηγού του σώματος είναι, την τε των φίλων αρετήν και την των πολιτών εύνοιαν και την σ’ αυτού φρόνησιν…»
Στον πανηγυρικό του ο Γιώργος Καλός ανέφερε πως ο Καποδίστριας προκειμένου βάλει μερική τάξη στο χάος που είχε παραλάβει, υπέγραψε το πρώτο Διάταγμα του στον Πόρο, το υπ’ αριθμ. 279, με ημερομηνία «Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 1828» με το οποίο ουσιαστικά ιδρυόταν το πρώτο Υπουργείο Οικονομικών ως συνέχεια της σύστασης της Εθνικής Χρηματιστηριακής Τραπέζης της Ελλάδος.
Ενθουσιασμένοι οι προύχοντες του Πόρου με επικεφαλής τον Χατζηαναστάση Μένεση, τους Δουζίνες κ.α. έτρεξαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα αυτό του Κυβερνήτη, συγκέντρωσαν «σε πρώτη γύρα» 3.000 δίστηλα και τα κατέθεσαν με ημερομηνία τοκισμού την 1η Μαρτίου στην άδεια μπάνκα του κράτους για ενίσχυση. «Και κανένας δεν ξεπέρασε τότε τις καταθέσεις των Ποριωτών, μήτε οι μεγάλοι πολιτικοί, όπως οι Κουντουριώτες, μήτε οι οπλαρχηγοί, μήτε η Εκκλησία, κανένας» ανέφερε ο κ. Καλός.
Κορυφαίας σημασίας για την μετέπειτα εθνική μας πορεία, χαρακτήρισε ο κ. Καλός, τον διπλωματικό αγώνα που έδωσε σθεναρά τον Σεπτέμβριο του 1828 απέναντι στους πρέσβεις των εγγυητριών Δυνάμεων από τον Πόρο ο Καποδίστριας, για την χάραξη και διεθνή αναγνώριση των συνόρων της ανεξάρτητης πλέον Ελλάδας.
Ο κ. Καλός πρότεινε δημοσίως στον Δήμαρχο Πόρου και στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά και στις αρχές του Δήμου Τροιζηνίας – Μεθάνων και στους πολιτιστικούς φορείς του νησιού, να καθιερωθεί στα τέλη Αυγούστου – αρχές Σεπτεμβρίου, μεγάλος τοπικός εορτασμός ανάμνησης εκείνου του γεγονότος, ώστε να καταλογιστεί το μερίδιο εθνικής μνήμης στον Πόρο, που του ανήκει και του αξίζει κατά γενική ομολογία.
Σύμφωνα με τον Γιώργο Καλό, ο χθεσινός εορτασμός δεν ήταν παρά ο θεμέλιος λίθος ενός ολοκληρωμένου προγράμματος.
«Η σημαντική παρουσία του Πόρου στο ιστορικό γίγνεσθαι της Ελλάδας, δεν περιορίζεται στην καποδιστριακή περίοδο της γένεσης του σημερινού, ελεύθερου ελληνικού κράτους. Είναι διαχρονική, προυπάρχει και συνεχίζεται μετά από αυτή. Και είναι καθήκον όλων μας και επιτακτικό να δουλέψουμε για την με κάθε μέσον ανάδειξη της, κάτι που παραλείψαμε να κάνουμε αποτελεσματικά, επειδή τάχα κάποιοι μας έπειθαν κατά καιρούς, ότι ο Πόρος ήταν το φτωχό νησί των πληρωμάτων κι έπρεπε να αφήσει τη δόξα της Ιστορίας να στεφανώνει αποκλειστικά και μόνον τα νησιά των καραβοκύρηδων και των καπεταναίων. Αυτό είναι πέρα για πέρα ανιστόρητο, άδικο και πονηρό. Ανίκανο να τακτοποιήσει τις συνειδήσεις μας σε καιρούς χαλεπούς όπως οι σημερινοί, αφού άλλο προγονολατρεία και άλλο προγονοπληξία, που ποτέ ευτυχώς δεν τις είχαμε, κι άλλο μετρημένη γνώση της ανά τους αιώνες πορείας της ιδιαίτερης πατρίδας μας, που, δυστυχώς, δεν επιδιώξαμε ν’ αποκτήσουμε ως σήμερα» δήλωσε ο κ. Καλός.
porosnews.gr
