Τραυματισμένο πουλί βρήκε περίθαλψη στο Ναύπλιο

 Ο γνωστός ηχολήπτης Μιχάλης Καλαματιανός από το Ναύπλιο, οδηγώντας στην παραλιακή Ναυπλίου Νέας Κίου, βρήκε ένα τραυματισμένο πουλί.

Το άτυχο πτηνό, πρόκειται για νερόκοτα, ήταν χτυπημένο στο ράμφος και το σώμα του και δεν μπορούσε να πετάξει. Του προσφέρθηκαν οι πρώτες βοήθειες και στάλθηκε στην Αίγινα, στο κέντρο περίθαλψης Αγρίων ζώων (ΕΚΠΑΖ)  για περισσότερη φροντίδα από τους ειδικούς.  

Οι Νερόκοτες είναι παρόμοιες με τις φαλαρίδες αλλά μικρότερες σε μέγεθος, η σαρκώδης ασπίδα στο μέτωπο τους είναι κόκκινη, και έχουν άσπρα σημάδια κάτω από την ουρά και μια στενή άσπρη γραμμή κατά μήκος του σώματος.

Έχει μήκος 30-38ετατ., ενώ το άνοιγμα φτερών της κυμαίνεται από 50 έως 55εκατ.. Το βάρος της Νερόκοτας είναι κατά μέσω όρο 300 γραμ (από 192-493 γραμ.).

Οι Νερόκοτες, δεν παρουσιάζουν σεξουαλικό διμορφισμό, δηλαδή δεν υπάρχουν έντονες μορφολογικές διαφορές μεταξύ των αρσενικών και θηλυκών ατόμων. 

Ο γενικός χρωματισμός τους είναι από σκούρο γκριζωπό ως μαύρο χρώμα σε όλο το σώμα και στο κεφάλι τους, με πιο θαμπές αποχρώσεις στην περιοχή του λαιμού και του πηγουνιού. Πολύ χαρακτηριστικό είναι το κεφάλι της όπου το μαύρο χρώμα διακόπτετε από το κίτρινο ράμφος και μια κόκκινου χρώματος μετωπιαία ασπίδα. Χαρακτηριστικά είναι και τα μάτια της τα οποία έχουν ένα έντονο κόκκινο χρώμα. Επίσης στις νερόκοτες οι γλουτοί και οι άκρες των φτερών είναι λευκού χρώματος δίνοντας την εντύπωσης μιας άσπρης διαγώνιας λωρίδας να διατρέχει τις δυο πλευρές του σώματος τους. Τα πόδια είναι ανοιχτού κιτρινοπράσινου χρώματος και σε αντίθεση με πολλά άλλα υδρόβια δεν έχουν μεμβράνες αλλά έχουν πολύ μεγάλα δάχτυλα εξοπλισμένα με μικρά ημικυκλικά σαρκώματα τα οποία τους βοηθούν στην κολύμβηση.

Τα νεαρά άτομα δεν διαφέρουν πολύ από τα ενήλικα απλά είναι λιγότερο σκούρα και ο γενικότερος χρωματισμός τους πλησιάζει προς το καφετί-γκρι.

Ο Βιότοπος της είναι τα διάφορα μόνιμα ύδατα πεδινών κυρίως περιοχών, όπως λίμνες γλυκού νερού, έλη, κ.α. αλλά και υφάλμυρου κοντά σε κόλπους, σε ακτές κ.λ.π.. Προτιμά τις περιοχές με την άφθονη βλάστηση γύρω από το νερό και πολύ σπάνια την συναντούμε σε περιοχές με μεγάλα υψόμετρα εκτός από τις περιπτώσεις μετανάστευσης τους οπούς έχει παρατηρηθεί να βρίσκονται και σε υψόμετρα πάνω από 4575 μέτρα όπως κατά το πέρασμα τους από το Νεπάλ. Η Νερόκοτα γενικότερα είναι ιδιαίτερα προσαρμόσιμη σε ένα ευρύ φάσμα βιότοπων, συμπεριλαμβανομένων σε πολλές περιπτώσεις και μεσοαστικών περιοχών.

Οι Νερόκοτες είναι αρκετά ντροπαλά πουλιά. Μπορούμε να τις δούμε να πλέουν με την πολύ χαρακτηριστική κίνηση των ποδιών τους τα οποία κατά την κολύμβηση τους σηκώνονται σχεδόν πάνω από το σώμα τους. Αυτή η χαρακτηριστική κίνηση χρησιμεύει στο να μην μπλέκονται τα μεγάλα δάχτυλα της στην υδρόβια βλάστηση.

Κολυμπούν πολύ καλά και είναι σε θέση να βουτήξουν αρκετά βαθιά με την βοήθεια των ιδιαίτερα διαμορφωμένων ποδιών τους.

Οι Νερόκοτες, όπως και οι συγγενείς τους φαλαρίδες αν και επί το πλείστων αναζητούν την τροφή τους, σποραδικά επιδεικνύουν και μια κλεπτοπαρασιτική συμπεριφορά στην σίτιση τους. Κατά συνέπεια δεν θα διστάσουν να πάρουν την τροφή άλλων πουλιών είτε με απευθείας επίθεσή είτε με διάφορους παραπλανητικούς ελιγμούς.

Γενικά εκτός από την εποχή της αναπαραγωγής, οι Νερόκοτες αν και πουλιά με έντονη εδαφικότητα παρουσιάζουν μια αρκετά ήπια συμπεριφορά με ελάχιστες διενέξεις μεταξύ των μελών του είδους, σε αντίθεση με την εποχή του ζευγαρώματος που επιδεικνύουν μια έντονη εδαφική και επιθετική συμπεριφορά. Ιδιαίτερα τα θηλυκά χρησιμοποιούν μια σειρά από επιθετικές επιδείξεις προς άλλα θηλυκά όπως το χαμήλωμα του κεφαλιού και το μισάνοιγα των φτερών για να διεκδικήσουν το αρσενικό με το οποίο θα ζευγαρώσουν. Αφότου εκδιωχθούν οι αντίζηλες θηλυκές, το θηλυκό βυθίζει το ράμφος του στο νερό μαζί με το αρσενικό, σημάδι έναρξης των τελετουργικών ερωτοτροπίας. Επίσης το θηλυκό θα χρησιμοποιήσει και διάφορες ηχητικές κλήσεις για να δηλώσει ότι είναι έτοιμη να ζευγαρώσει
 
Είναι πολύ καλοί γονείς και θα προστατεύσουν με αυταπάρνηση τους νεοσσούς τους. Όταν βεβαία έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλα αρπακτικά τρέπονται σε φυγή και ακολουθούν και αυτές την προσφιλή τακτική πολλών υδροβίων να καταδύονται και να κρύβονται μέσα στο νερό.
Κατά τη διάρκεια δυνατής βροχής έχει παρατηρηθεί μια ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτη συμπεριφορά στις Νερόκοτες ειδικά σε άτομα που επωάζουν. Τα πουλιά αυτά θα βρουν ένα πλατύ φύλλο και θα καλυφθούν κάτω από αυτό ωσότου να σταματήσει η βροχή. 

Έχουν επίσης ένα ευρύ φάσμα από κλήσεις όπως τον πολύ χαρακτηριστικό «κουρρ΄ουκ» κλήση την οποία χρησιμοποιούν για να αναγγείλουν την παρουσία τους ή να προειδοποιήσουν άλλες ότι πλησιάζει κάποιο αρπακτικό.

Η διάρκεια ζωής τους υπολογίζεται κατά μέσο όρο μεταξύ 9 έως 11 ετών. Αν και παρουσιάζετε πολύ μεγάλη θνησιμότητα κατά τον πρώτο και δεύτερο χρόνο της ζωής τους

Το είδος αυτό όπως και τα περισσότερα είδη της οικογένειας των Rallidae προστατεύεται όχι τόσο από την σπανιότητα τους αλλά εξαιτίας της σημαντικότατης συρρίκνωσης των πρωταρχικών βιοτόπων τους. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος της οποιασδήποτε πίεσης των πληθυσμών τους.
Πέρα από αυτό εχθροί της Νερόκοτας είναι τα περισσότερα από τα φτερωτά αρπακτικά όπως τα γεράκια, οι κουκουβάγιες, οι μπούφοι και οι αετοί. Αλλά και μεγάλα φίδια αλεπούδες αρουραίοι κοράκια κ.α.