Η εορτή της Ανάληψης του Χριστού είναι μια εορτή με πολλαπλούς λαογραφικούς συμβολισμούς για το λαό μας αφού τα ήθη τα έθιμα και οι παραδόσεις αυτής της μέρας, είναι αρκετά.
Τη γιορτή της Αναλήψεως τη λένε και “Πληθερή” ή “Γαλατερή” και “Γαλατοπέφτη” επειδή τους βρίσκει σε πλήρη παραγωγή γάλακτος. Καλούν τον παπά στις στάνες να διαβάση αγιασμό (ευχαριστήριο της σοδειάς) και μοιράζουν γάλα και τ υρί σ’ όλο τον κόσμο δωρεάν. Σφάζουν αρνιά και χορεύουν ευ χόμενοι παρόμοια καλή σοδειά και για τον επόμενο χρόνο. Χύνουν το γάλα που τους περισσεύει για να προκαλέσουν με τη γενναιοδωρία τους τη γενναιοδωρία της γης. Αλλά έχουν πάντα το νου τους στην παρετυμολογία του “αναλήβομαι” και σκεπάζουν την ημέρα αυτή τις καρδάρες με ειδικό χορτάρι, τη “γαλατσίδα” ή “γαλατόχορτο” για να μη τους “αναληφτή” (χαθή ή στερέψη) το γάλα!
Η γιορτή όμως της Αναλήψως σημαίνει και την κάθοδο των ανθρώπων στη θάλασσα. Δίκαια ονομάζεται “ημέρα της θάλασσας” και σίγουρα αυτή τη συνήθεια μάς την κληροδότησαν οι Μικρασιάτες, όταν κυνηγημένοι και προδομένοι εγκατέλειψαν εκείνο τον τραγικο Αύγουστο του Εικοσιδύο τις προγονικές τους εστίες. Σύμφωνα με λαογραφική περιγραφή από το Αϊβαλί (Κυδωνίες) της Μικράς Ασίας, την ημέρα της Αναλήψεως κατέβαιναν γυναίκες και άνδρες στη θάλασσα, έμπαιναν ως τα γόνατα στο νερό και έπαιρναν από σαράντα κύματα νερό σ’ ένα μπουκάλι, κατευοδώνοντας τον Χριστό στους ουρανούς!
Σίγουρα το μπάνιο αυτό την ημέρα αυτή είχε πολλαπλές ιδιότητες για τις ανύπαντρες κυρίως αφού έπρεπε να βουτήξουν στη θάλασσα, να βρούνε και να βγάλουν από το νερό μια πέτρα με βρύα την οποία ονόμαζαν “μαλλιαρή”. Είχε το νόημά της αυτή η κίνηση, αφού αυτή την πέτρα έπρεπε να την τοπθετήσουν όταν παντρεύονταν κάτω από το νυφικό κρεβάτι ώστε να “βρυγιώσει”, να μείνει ο γάμος αμετακίνητος, σταθερός, σαν την πέτρα με τα βρύα, αφού μόνο οι πέτρες που δεν μετακινούνται βρυγιώνουν. Οι άλλες που τις κυλάει το κύμα, τρίβονται, λειαίνονται, παρασύρονται... με σχετική ευκολία.
Για τη “μαλλιαρή” πολλά λέγονται... και σίγουρα ο λαός μας της προσάπτει πονηριά και γενικότερα ερμηνεύει, όπως αυτός ξέρει, την πονηρή σημασία της. Αποδίδει στη “μαλλιαρή” την ευθύνη της αποδυνάμωσης του θεσμού της οικογένειας, του γάμου, την πληθώρα των διαζυγίων και γενικότερα των εξωσυζυγικών απιστιών... σε όσους και όσες την πιάνουν ή την αναζητούν, μέρα ή νύχτα, σε στεριά ή θάλασσα δεν έχει σημασία και φυσικά δεν περιμένουν την ημέρα της Αναλήψεως για κάτι τέτοιο.
Αυτή τη μέρα τα παιδιά συνήθιζαν να κάνουν το πρώτο τους μπάνιο. Χαρακτηριστικό βέβαια ήταν το δίστιχο που έλεγαν όταν βουτούσαν στη θάλασσα.
Οσο για τις γυναίκες έμπαιναν στη θάλασσα και βρέχονταν μέχρι τους αστραγάλους αφού τότε ήταν μακριές οι φούστες!
Στις παραλίες ο κόσμος καθόταν μέχρι αργά το βράδυ. Πολλές φορές με τη συνοδεία μουσικής, κυρίως λύρας, βιολιού ή κιθάρας, χόρευαν και διασκέδαζαν, δίνοντας στην ημέρα αυτή έντονο γιορταστικό χαρακτήρα.
Αυτή τη μέρα τα παιδιά συνήθιζαν να κάνουν το πρώτο τους μπάνιο. Χαρακτηριστικό βέβαια ήταν το δίστιχο που έλεγαν όταν βουτούσαν στη θάλασσα.
“Αναλήφθηκε ο Χριστός,
αναλείβομαι κι εγώ
βούτα μέσα στο γιαλό”.
Στις παραλίες ο κόσμος καθόταν μέχρι αργά το βράδυ. Πολλές φορές με τη συνοδεία μουσικής, κυρίως λύρας, βιολιού ή κιθάρας, χόρευαν και διασκέδαζαν, δίνοντας στην ημέρα αυτή έντονο γιορταστικό χαρακτήρα.
