«Θέλω ξεκινώντας να επισημάνω το θετικό γεγονός ότι, παρά τις επιμέρους περιπέτειες, το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα έφτασε τελικά να συγκεντρώνει μια ευρεία συναίνεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που εκπροσωπούνται στην Αίθουσα.
Πιστεύω πως αυτή η συναίνεση που οικοδομήσαμε, μπορεί και πρέπει να είναι μια χειροπιαστή απόδειξη ότι σε θέματα όπως ο αθλητισμός, έχουμε την δυνατότητα και την βούληση αν όχι να παραμερίζουμε τις επιμέρους διαφορές μας, τουλάχιστον να τις φέρνουμε στο τραπέζι του διαλόγου εποικοδομητικά, και έχοντας κατά νου την σύνθεση και την αποτελεσματική αντιμετώπιση υπαρκτών και πιεστικών προβλημάτων.
Αυτή ακριβώς ήταν και η δική μου στάση και βούληση κατά την πρόσφατη θητεία μου ως Υφυπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού. Και θα ήμουν τουλάχιστον ανακόλουθος, αν άλλαζα τώρα στάση και γνώμη.
Βεβαίως, όπως επεσήμανα στην συζήτηση που προηγήθηκε στην αρμόδια Επιτροπή, θα προτιμούσα να ψηφίζαμε, στο ίδιο κλίμα της σύνθεσης και της συναίνεσης, ένα νομοσχέδιο που θα αφορούσε συνολικά όλα τα ζητήματα του ελληνικού αθλητισμού.
Θα στέλναμε έτσι, μεταξύ άλλων, το μήνυμα ότι ο αθλητισμός είναι και άλλα πράγματα: είναι πάνω απ’ όλα, η καθημερινή προσπάθεια των αθλητριών και των αθλητών μας, συχνά υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Είναι οι αθλήτριες και οι αθλητές που μας κάνουν υπερήφανους με τις διακρίσεις τους. Είναι τα εκατοντάδες χιλιάδες ελληνόπουλα που αθλούνται σε ολόκληρη τη χώρα, συχνά χάρη στις θυσίες των γονιών τους. Είναι οι αξίες και τα ιδανικά που οφείλουμε εμπνεόμενοι ακριβώς από αυτή την όψη του αθλητισμού μας, να φέρουμε ξανά στην επιφάνεια ακόμη κι εκεί – όπως στις καταστάσεις που στοχεύει να θεραπεύσει το νομοσχέδιο που συζητάμε – εμφιλοχωρούν άλλες συχνά σκοτεινές στοχεύσεις, πρακτικές και μεθοδεύσεις.
Ακόμη κι έτσι όμως, με την επιμέρους στόχευση που έχει το νομοσχέδιο που συζητάμε, η συμβολή του είναι καταρχάς θετική. Και χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί ο Υπουργός κ. Κοντονής, όπως έχει δηλώσει, και δήλωσε και σήμερα προτίθεται να αξιοποιήσει στο ευρύτερο αθλητικό νομοσχέδιο που θα φέρει, στοιχεία από το νομοσχέδιο που είχαμε προετοιμάσει κατά τη δική μου θητεία στο Υπουργείο και είχε περάσει και από τη φάση της δημόσιας διαβούλευσης, αλλά μας πρόλαβαν οι εκλογές. Και έχω και ηθική υποχρέωση για μια ακόμη φορά να ευχαριστήσω από αυτό το βήμα και να συγχαρώ δημοσίως τους διαπρεπείς νομικούς, τους ανθρώπους του αθλητισμού αλλά και τους υπηρεσιακούς παράγοντες, για την σοβαρότητα, την ευσυνειδησία και την εργατικότητά τους σε εκείνη την νομοπαρασκευαστική επιτροπή.
Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος όλων μας πρέπει να είναι κοινός, όσο κι αν διαφέρουν οι επιμέρους οπτικές μας γωνίες θέασης της πραγματικότητας: ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου, η διασφάλιση της διαφάνειας και της νομιμότητας, η ανάπτυξη του κοινωνικού αγαθού του αθλητισμού και η κατοχύρωση του για όλους τους Έλληνες.
Στην κατεύθυνση αυτή, το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα κινείται στην αντιμετώπιση πράγματι υπαρκτών παθογενειών, μέσα από την ενίσχυση της διαφάνειας και την αυστηροποίηση των προβλεπόμενων ποινών. Και πράγματι κύριε Υπουργέ, προς αυτή την κατεύθυνση εργάζεστε με εντιμότητα και ειλικρίνεια. Και αυτή την εντιμότητα και την ειλικρίνεια και την προσπάθεια που καταβάλλετε οφείλουμε όλοι να την αναγνωρίσουμε.
Βεβαίως, η ψήφιση ακόμη και του καλύτερου νόμου, είναι συνθήκη αναγκαία, αλλά όχι ικανή για την επίλυση των προβλημάτων. Χρειάζεται η βούληση για την απαρέγκλιτη εφαρμογή των προβλεπομένων, αλλά και η οικοδόμηση μιας ευρείας κοινωνικής συμμαχίας για έναν αθλητισμό χωρίς βία και χωρίς σκιές.
Και βεβαίως, χρειάζεται η αποφασιστική υπογράμμιση της βούλησης της πολιτείας να εφαρμόσει τη νομιμότητα σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής. Γιατί εντέλει, δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε φαινόμενα όπως το ξεχείλωμα του αυτοδιοίκητου συγκεκριμένων αθλητικών ομοσπονδιών ξεχωριστά από το ευρύτερο αίτημα για την αναγνώριση θυλάκων εντός της ελληνικής κοινωνίας όπου ο νόμος θα εφαρμόζεται μερικώς και ατελώς. Είναι χρέος μας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο ο νόμος να ισχύει καθολικά, για όλους και για όλες τις περιστάσεις.
Και θέλω εδώ να σταθώ και σε κάτι που πολύ παραστατικά ειπώθηκε στην διαδικασία ακρόασης των εκπροσώπων των φορέων – ότι το πρόβλημα που ανακύπτει κάθε φορά που η πολιτεία επιχειρεί να προσδιορίσει το περιεχόμενο του αυτοδιοίκητου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην επιλογή κάποιων να αναφέρονται εξαρχής στα υπερεθνικά αθλητικά όργανα.
Και όμως, η οριοθέτηση του αυτοδιοίκητου, η θωράκιση της νομιμότητας και της διαφάνειας, είναι προϋπόθεση για την περαιτέρω ανάπτυξη του επαγγελματικού αθλητισμού στην Ελλάδα. Είναι μια υπόθεση που πρώτοι οι παράγοντες του ελληνικού αθλητισμού θα έπρεπε να ζητούν, ώστε να αναβαθμιστεί το αγαθό που και οι ίδιοι υπηρετούν.
Σε κάθε περίπτωση, η κοινωνική συμμαχία για τον ελληνικό αθλητισμό υπάρχει και είναι ευρεία. Είναι στο χέρι μας και είναι χρέος μας να την αξιοποιήσουμε για να προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στο κοινωνικό αγαθό του αθλητισμού. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σήμερα αυτή η κοινωνική συμμαχία αντανακλάται και στην Αίθουσα και ελπίζω αυτό το αισιόδοξο μήνυμα να συνεχιστεί και στο μέλλον».
