 |
| Ulster Prince Βρετανικό επιβατηγό πλοίο. Βομβαρδίστηκε και από γερμανικά stukas και βυθίστηκε στο Ναύπλιο το 1941. Φωτογραφία από το φωτογραφικό αρχείο του Προοδευτικού Συλλόγου Ναυπλίου "Ο ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ" λίγο μετά το βομβαρδισμό τον Απρίλιο του 1941 |
μέλος της ΑΛΛΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ
Με αφορμή την επίσκεψη πριν από μερικές ημέρες στην Αργολίδα 200 και πλέον Νεοζηλανδών, που είχαν σκοπό να δουν από κοντά τα σημεία που πολέμησαν οι παππούδες τους κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σκέφτηκα ότι ίσως έχουμε ξεχάσει κάτι ως τοπική κοινωνία. Θυμάμαι ακόμα τη μεγάλη συγκίνηση που ένοιωσε Άγγλος υπήκοος, που είχε ξεπεράσει τα 90, όταν ήλθε στο Ναύπλιο πριν από 10 χρόνια για να δει τον τόπο που τον κράτησαν αιχμάλωτο οι Γερμανοί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το ιστορικό γεγονός της αποχώρησης από το Ναύπλιο και το Τολό Άγγλων, Νεοζηλανδών, Αυστραλών, Παλαιστινίων και Κυπρίων, οι οποίοι είχαν αποβιβαστεί στην Ελλάδα για να δημιουργήσουν ένα μέτωπο ενάντια στη γερμανική επίθεση, δεν μας έχει συγκινήσει ιδιαίτερα. Στο διάστημα από 26 έως 28 Απριλίου 1941, κατά τη διάρκεια της προσπάθειας επιβίβασης των συμμάχων σε πλοία με προορισμό την Κρήτη, οι νεκροί ήταν δεκάδες.
Μήπως έστω και σήμερα, 74 χρόνια μετά, πρέπει να καταγράψουμε αυτό το ιστορικό γεγονός; Μήπως πρέπει να αποδώσουμε ένα φόρο τιμής σε αυτούς που σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν στον αργολικό κόλπο, πολεμώντας τους Γερμανούς κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Υπάρχουν πια πολλά στοιχεία για να αναδείξουμε το γεγονός. Η αρθρογραφία του κου Γ. Κοτίτσα και του κου Κ. Σεραφείμ, οι σημαντικές αναζητήσεις του Δ. Τσίγκα και του Γ. Ταραβίρα, οι παλαιότερες αναφορές του Κ. Καράπαυλου και οι φωτογραφίες των Αυστραλών από εκείνη την περίοδο δημιουργούν τους καλύτερους όρους για την ιστορική ανάδειξη των γεγονότων του Απριλίου του 1941.
Ας σκεφτούμε ότι στο Ναύπλιο και το Τολό βρέθηκαν για να επιβιβαστούν σε πλοία με προορισμό την Κρήτη περισσότεροι από 11.000 στρατιώτες. Πάνω από 1.500 στρατιώτες αιχμαλωτιστήκαν από τους Γερμανούς και κρατήθηκαν αιχμάλωτοι στο προαύλιο του Α’ Δημοτικού σχολείου Ναυπλίου, πριν οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Πολωνία. Στον αργολικό κόλπο περισσότεροι από 750 στρατιώτες σκοτώθηκαν με τη βύθιση των πλοίων που θα τους μετέφεραν από τα γερμανικά στούκας ενώ 8 ακόμα στρατιώτες σκοτώθηκαν στη μάχη που έδωσαν με τους Γερμανούς στην περιοχή «Καμινάκι» του Τολού.
Μήπως είναι καιρός η Περιφερειακή Διοίκηση Αργολίδας και δήμος Ναυπλιέων να αποφασίσουν από κοινού την ανάδειξη αυτού του ξεχασμένου για τον τόπο μας ιστορικού γεγονότος;
Μια στήλη με τους πεσόντες, μια έντυπη έκδοση, μια κινηματογραφική αφήγηση, σε συνεργασία με τις αντίστοιχες πρεσβείες, είναι πράγματα που θα μπορούσαν σήμερα να υλοποιηθούν.
Με αφορμή την επίσκεψη πριν από μερικές ημέρες στην Αργολίδα 200 και πλέον Νεοζηλανδών, που είχαν σκοπό να δουν από κοντά τα σημεία που πολέμησαν οι παππούδες τους κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σκέφτηκα ότι ίσως έχουμε ξεχάσει κάτι ως τοπική κοινωνία. Θυμάμαι ακόμα τη μεγάλη συγκίνηση που ένοιωσε Άγγλος υπήκοος, που είχε ξεπεράσει τα 90, όταν ήλθε στο Ναύπλιο πριν από 10 χρόνια για να δει τον τόπο που τον κράτησαν αιχμάλωτο οι Γερμανοί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το ιστορικό γεγονός της αποχώρησης από το Ναύπλιο και το Τολό Άγγλων, Νεοζηλανδών, Αυστραλών, Παλαιστινίων και Κυπρίων, οι οποίοι είχαν αποβιβαστεί στην Ελλάδα για να δημιουργήσουν ένα μέτωπο ενάντια στη γερμανική επίθεση, δεν μας έχει συγκινήσει ιδιαίτερα. Στο διάστημα από 26 έως 28 Απριλίου 1941, κατά τη διάρκεια της προσπάθειας επιβίβασης των συμμάχων σε πλοία με προορισμό την Κρήτη, οι νεκροί ήταν δεκάδες.
Μήπως έστω και σήμερα, 74 χρόνια μετά, πρέπει να καταγράψουμε αυτό το ιστορικό γεγονός; Μήπως πρέπει να αποδώσουμε ένα φόρο τιμής σε αυτούς που σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν στον αργολικό κόλπο, πολεμώντας τους Γερμανούς κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Υπάρχουν πια πολλά στοιχεία για να αναδείξουμε το γεγονός. Η αρθρογραφία του κου Γ. Κοτίτσα και του κου Κ. Σεραφείμ, οι σημαντικές αναζητήσεις του Δ. Τσίγκα και του Γ. Ταραβίρα, οι παλαιότερες αναφορές του Κ. Καράπαυλου και οι φωτογραφίες των Αυστραλών από εκείνη την περίοδο δημιουργούν τους καλύτερους όρους για την ιστορική ανάδειξη των γεγονότων του Απριλίου του 1941.
Ας σκεφτούμε ότι στο Ναύπλιο και το Τολό βρέθηκαν για να επιβιβαστούν σε πλοία με προορισμό την Κρήτη περισσότεροι από 11.000 στρατιώτες. Πάνω από 1.500 στρατιώτες αιχμαλωτιστήκαν από τους Γερμανούς και κρατήθηκαν αιχμάλωτοι στο προαύλιο του Α’ Δημοτικού σχολείου Ναυπλίου, πριν οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Πολωνία. Στον αργολικό κόλπο περισσότεροι από 750 στρατιώτες σκοτώθηκαν με τη βύθιση των πλοίων που θα τους μετέφεραν από τα γερμανικά στούκας ενώ 8 ακόμα στρατιώτες σκοτώθηκαν στη μάχη που έδωσαν με τους Γερμανούς στην περιοχή «Καμινάκι» του Τολού.
Μήπως είναι καιρός η Περιφερειακή Διοίκηση Αργολίδας και δήμος Ναυπλιέων να αποφασίσουν από κοινού την ανάδειξη αυτού του ξεχασμένου για τον τόπο μας ιστορικού γεγονότος;
Μια στήλη με τους πεσόντες, μια έντυπη έκδοση, μια κινηματογραφική αφήγηση, σε συνεργασία με τις αντίστοιχες πρεσβείες, είναι πράγματα που θα μπορούσαν σήμερα να υλοποιηθούν.
