Ο Αρχιεπίσκοπος Αργολίδας Νίκανδρος (1882-1912) για να προσφέρει στη πόλη του Ναυπλίου και τους κατοίκους της έναν ωραίο ρομαντικό περίπατο, κατασκεύασε με προσωπική δαπάνη το 1895 τον παραλιακό δρόμο της Ακροναυπλίας εκβραχίζοντας τη νότια πλευρά του βράχου μέχρι της Αρβανιτιάς.
Ο δρομίσκος αυτός τότε, άρχιζε από «το φανάρι της Παναγίτσας» και συνεχιζόταν με εκβραχισμούς μέχρι το «τραγοπήδημα». Στο σημείο αυτό, επειδή τεχνικώς ήταν αδύνατο να γίνει εκβραχισμός λόγω του ότι τα βράχια ήσαν απόκρημνα και κάτω έχασκε βάραθρο επικίνδυνο, ανοίχτηκε μικρό «τούνελ» (Η σπηλιά του Δεσπότη). Έτσι το απρόσιτο και απροσπέλαστο στους κατοίκους σημείο του δρομίσκου, που μόνο από γίδια μπορούσε να υπερπηδηθεί, γι΄ αυτό και ο λαός το έλεγε «τραγοπήδημα», έγινε βατό και άνετη η συνέχιση του περιπάτου μέχρι την Αρβανιτιά.
Το έργο αυτό του Αρχιεπίσκοπου Νίκανδρου, που αθόρυβα κατασκεύασε, και που κάθε μέρα ήταν παρών παρακολουθώντας τους εργάτες , το διεύθυνε στην εκτέλεσή του ο ανθυπολοχαγός τότε του Μηχανικού στο Ναύπλιο Ιωάννης Μεταξάς ( ο μετέπειτα Πρωθυπουργός της Ελλάδας).
Ο «δρόμος του Δεσπότη» μετά από λίγα χρόνια είχε καταστραφεί τελείως, το δε «τραγοπήδημα» είχε γίνει και πάλι διαβατό μόνο από τα ομώνυμά του τετράποδα.
Ο Αναπλιώτης Στρατηγός Ν. Δημητριάδης, διοικητής της 4ης Μεραρχίας, τον επισκεύασε στις αρχές του 1926. Ακολούθως ο Δήμαρχος Κ. Θ. Κόκκινος κατά την εκτέλεση των ωραίων έργων του στη Αρβανιτιά , τον τελειοποίησε. Λίγο αργότερα η Λιμενική Επιτροπή Ναυπλίου τον διαπλάτυνε έτσι που ένα μικρό αυτοκίνητο να μπορεί να περάσει μέχρι τη «Βαυαρέζικη Σπηλιά». Ο «δρόμος του Δεσπότη» πλακοστρώθηκε επί δημαρχίας Ι. Μελίδη.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αργολίδος Νίκανδρος Δελούκας γεννήθηκε στην Ακράτα Καλαβρύτων το 1836. Πρίν την εκλογή του δίδαξε σε πολλά εκπαιδευτήρια της Αθήνας ενώ ήταν εφημέριος στο Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών καθώς και στον Ι. Ναό των Βασιλικών Ανακτόρων. Στον τελευταίο τούτο Ναό έγινε και η χειροτονία του, το Μάρτιο του 1882.
Ο αείμνηστος Νίκανδρος αρχιεράτευσε Αργολίδος επί τριάντα συναπτά χρόνια ( 1882 – 1912 ). Αγάπησε τ΄ Ανάπλι μας σαν δεύτερη πατρίδα του. Συγκέντρωνε δε τον σεβασμό, την αγάπη, και την εκτίμηση της Αναπλιώτικης κοινωνίας. Πεθαίνοντας άφησε την ιδιόκτητη Μητροπολιτική του κατοικία ( Ξενοδοχείο Μ. Βρετάνια ) στους Μητροπολιτικούς Ναούς του Αγ. Γεωργίου Ναυπλίου και Αγ. Πέτρου Άργους.
Κοιμήθηκε στ΄ Ανάπλι το 1912 και ετάφη στο νεκροταφείο της πόλης μας.
Η κηδεία του έγινε , με πολλές τιμές, πάνδημος και μέσα σε βαρύ πένθος της κοινωνίας τ΄ Αναπλιού, που για δύο ημέρες προσκυνούσε τη σορό του στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγ. Γεωργίου.
Γιάννης Μακρής
