Σχετικά με την Ευρώπη ο Δ. Κοδέλας ανέφερε ότι η κρίση στην Ευρώπη και της Ευρώπης δεν αφορά μόνο στο οικονομικό πεδίο, αλλά είναι κυρίως κρίση πολιτική, κρίση στρατηγικής και κρίση αποδοχής και νομιμοποίησης. Με το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα να αμφισβητείται από εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι ολοένα και περισσότερο δε συζητούν τι θα κερδίσουν από τη συμμετοχή των χωρών τους στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, αλλά τι θα συμβεί αν αποχωρήσουν.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην πλήρη καθυπόταξη της πολιτικής από την οικονομία και στην “επιβολή του Τέλους της Πολιτικής και του Τέλους της Δημοκρατίας, ως προϋπόθεσης για το πολυπόθητο Τέλος της Ευρωπαϊκής Ιστορίας”.
Ξεχωριστή αναφορά έκανε σε πέντε ενότητες που αφορούν την Γερμανική Ευρώπη, το Νότο της Ευρώπης, τη Δημοκρατία στην Ευρώπη, την Ευρώπη ως αναβίωση εθνκισμών και εθνικιστικών αντανακλαστικών, το γεωπολιτικό ζήτημα και την κατεύθυνση του ευρωατλαντισμού.
Καταλήγοντας, ο Δημήτρης Κοδέλας, τόνισε ότι χρειάζεται μια μεγάλη Δημοκρατική και Πολιτική Επανάσταση στην Ευρώπη, μια αφύπνιση και ενεργοποίηση των λαών για την χειραφέτησή τους από δεσμά, μονόδρομους, για την επανοικειοποίηση της ζωής τους, της χώρας τους, της Ηπείρου τους.
Σχετικά με τη διαπραγμάτευση, ανέφεραι ότι οι δανειστές δεν θέλουν σχέτα κάποιες παραχωρήσεις ώστε να μην αμφισβητηθεί το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο και να κατοχυρωθούν τα μνημονιακά κεκτημένα τους, αλλά θέλουν την ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού, θέλουν την πλήρη ακύρωση της αριστεράς και μαζί της οποιασδήποτε εναλλακτικής, θέλουν την υπογραφή της αριστεράς στην παράταση και εμβάθυνση του μνημονιακού καθεστώτος. Γι' αυτό, ακόμα και η τελευταία πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης όπου γίνονταν αποδεκτές οι ιδιωτικοποιήσεις, η περαιτέρω αύξηση των φόρων, η φιλελευθεροποίηση της αγοράς, απορρίφθηκε.
Όπως χαρακτηριστικά, εξήγησε, “Επιστρέφουν, δηλαδή στον τόπο του εγκλήματος, διαμαρτυρόμενοι που το θύμα σηκώθηκε για να σωθεί, και θέλοντας να του δώσουν την χαριστική βολή..”
Καταλήγοντας, ο Δημήτρης Κοδέλας, τόνισε ότι χρειάζεται μια μεγάλη Δημοκρατική και Πολιτική Επανάσταση στην Ευρώπη, μια αφύπνιση και ενεργοποίηση των λαών για την χειραφέτησή τους από δεσμά, μονόδρομους, για την επανοικειοποίηση της ζωής τους, της χώρας τους, της Ηπείρου τους.
Σχετικά με τη διαπραγμάτευση, ανέφεραι ότι οι δανειστές δεν θέλουν σχέτα κάποιες παραχωρήσεις ώστε να μην αμφισβητηθεί το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο και να κατοχυρωθούν τα μνημονιακά κεκτημένα τους, αλλά θέλουν την ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού, θέλουν την πλήρη ακύρωση της αριστεράς και μαζί της οποιασδήποτε εναλλακτικής, θέλουν την υπογραφή της αριστεράς στην παράταση και εμβάθυνση του μνημονιακού καθεστώτος. Γι' αυτό, ακόμα και η τελευταία πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης όπου γίνονταν αποδεκτές οι ιδιωτικοποιήσεις, η περαιτέρω αύξηση των φόρων, η φιλελευθεροποίηση της αγοράς, απορρίφθηκε.
Όπως χαρακτηριστικά, εξήγησε, “Επιστρέφουν, δηλαδή στον τόπο του εγκλήματος, διαμαρτυρόμενοι που το θύμα σηκώθηκε για να σωθεί, και θέλοντας να του δώσουν την χαριστική βολή..”
Αναφορικά με την στρατηγική της κυβέρνησης ανέφερε ότι στερεότυπα, αυταπάτες και ιδεοληψίες οδήγησαν σε εκτιμήσεις για μια διαπραγμάτευση χωρίς σύγκρουση με την ευρωκρατία, για μια διαπραγμάτευση όπου μέρος του Προγράμματός μας θα μπορούσε με έναν εύκολο τρόπο να γίνει αποδεκτό. Έτσι, υποτιμήθηκε η ανάγκη πολιτικού κινήματος και ενεργοποίησης του λαού, η οικονομική και πολιτική οργάνωση της αντίστασης, και αφέθηκαν όλα στο διαπραγματευτικό πεδίο.
Ακόμα και ύστερα από τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη θεωρήθηκε ότι ο χρόνος που κερδήθηκε θα βοηθούσε στο να καταληχθεί μια «έντιμη» συμφωνία, χωρίς να συνυπολογίζεται ότι η παγίδα των δανειστών ήταν ακριβώς αυτός ο χρόνος να εξαντλήσει τις οικονομικές αντοχές, να εξουθενώσει την αγορά, να κουράσει την κοινωνία η οποία σε αυτό το διάστημα έμεινε αναξιοποίητη, και να εγκλωβίσει την κυβέρνηση στο να μην κάνει μονομερής ενέργειες.
Τελειώνοντας, ο βουλευτής Αργολίδας, κατέληξε στα εξής:
“Τα έφερε έτσι η ζωή, ώστε αυτός ο λαός με ένα βίαιο τρόπο να μετατραπεί σε πειραματόζωο, να στερηθεί την ελευθερία του και την αξιοπρέπεια του.
Και το βάρος που έχουμε στις πλάτες μας δεν είναι μόνο το βάρος της ιστορίας μας και της προοπτικής μας.
Καλούμαστε, σύμφωνα με τον Γκαρσία Λινέρα να σηκώσουμε και «ένα βάρος που δε μας αναλογεί, που αφορά την πορεία της Ευρώπης τον 21ο Αιώνα». Καλούμαστε να μη γίνουμε η Λ. Αμερική όπως ήταν 30 χρόνια πριν.
Και ο διανοούμενος Λουίς Μπρίτο Γκαρσία αναφέρθηκε στο ποσοστό ανθρώπων που δηλώνει ευτυχισμένος στην πατρίδα του. Γι’αυτό σε τελική ανάλυση παλεύουμε!
Για να επιστρέψει η ελπίδα και η αισιοδοξία που τόσο ανάγκη έχει ο λαός μας και που μπορούν να συνεγείρουν τις δημιουργικές δυνάμεις αυτού του τόπου σε μια πορεία αναγέννησης και καθολικής ανάτασης της χώρας μας.
Γιατί η Ελλάδα μπορεί!
Μπορεί να είναι κυρίαρχη, να έχει υπόσταση, να παράγει, να έχει δικαιοσύνη, να έχει δημοκρατία.
Να τολμήσουμε να πούμε τα μεγάλα Όχι υπερασπιζόμενοι τους πόθους και τις ελπίδες που ακούμπησε ο λαός πάνω μας.
Να βάλουμε το λαό μπροστά στην ανασυγκρότηση της χώρας!
Να αξιοποιήσουμε την αλληλεγγύη προς την Ελλάδα, μια αλληλεγγύη που εκφράστηκε και στο φετινό Resistance Festival.
Τελικός προορισμός, ελευθερία, λοιπόν!”
Ακόμα και ύστερα από τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη θεωρήθηκε ότι ο χρόνος που κερδήθηκε θα βοηθούσε στο να καταληχθεί μια «έντιμη» συμφωνία, χωρίς να συνυπολογίζεται ότι η παγίδα των δανειστών ήταν ακριβώς αυτός ο χρόνος να εξαντλήσει τις οικονομικές αντοχές, να εξουθενώσει την αγορά, να κουράσει την κοινωνία η οποία σε αυτό το διάστημα έμεινε αναξιοποίητη, και να εγκλωβίσει την κυβέρνηση στο να μην κάνει μονομερής ενέργειες.
Τελειώνοντας, ο βουλευτής Αργολίδας, κατέληξε στα εξής:
“Τα έφερε έτσι η ζωή, ώστε αυτός ο λαός με ένα βίαιο τρόπο να μετατραπεί σε πειραματόζωο, να στερηθεί την ελευθερία του και την αξιοπρέπεια του.
Και το βάρος που έχουμε στις πλάτες μας δεν είναι μόνο το βάρος της ιστορίας μας και της προοπτικής μας.
Καλούμαστε, σύμφωνα με τον Γκαρσία Λινέρα να σηκώσουμε και «ένα βάρος που δε μας αναλογεί, που αφορά την πορεία της Ευρώπης τον 21ο Αιώνα». Καλούμαστε να μη γίνουμε η Λ. Αμερική όπως ήταν 30 χρόνια πριν.
Και ο διανοούμενος Λουίς Μπρίτο Γκαρσία αναφέρθηκε στο ποσοστό ανθρώπων που δηλώνει ευτυχισμένος στην πατρίδα του. Γι’αυτό σε τελική ανάλυση παλεύουμε!
Για να επιστρέψει η ελπίδα και η αισιοδοξία που τόσο ανάγκη έχει ο λαός μας και που μπορούν να συνεγείρουν τις δημιουργικές δυνάμεις αυτού του τόπου σε μια πορεία αναγέννησης και καθολικής ανάτασης της χώρας μας.
Γιατί η Ελλάδα μπορεί!
Μπορεί να είναι κυρίαρχη, να έχει υπόσταση, να παράγει, να έχει δικαιοσύνη, να έχει δημοκρατία.
Να τολμήσουμε να πούμε τα μεγάλα Όχι υπερασπιζόμενοι τους πόθους και τις ελπίδες που ακούμπησε ο λαός πάνω μας.
Να βάλουμε το λαό μπροστά στην ανασυγκρότηση της χώρας!
Να αξιοποιήσουμε την αλληλεγγύη προς την Ελλάδα, μια αλληλεγγύη που εκφράστηκε και στο φετινό Resistance Festival.
Τελικός προορισμός, ελευθερία, λοιπόν!”
