Μετά την “Πόρνη από πάνω” ο συγγραφέας Αντώνης Τσιπιανίτης και ο σκηνοθέτης Σταμάτης Πατρώνης παρουσιάζουν την “Kαθαρίστρια του “LifeStyle”. Η ζωή στα lifestyle περιοδικά φιλτράρεται μέσα απ'το βλέμμα της Πελαγίας, μιας καθαρίστριας που εργαζόταν εκεί.
“Πάντα αναρωτιόμουν τι να σκέφτονταν εκείνες οι γυναίκες που καθάριζαν τα γραφεία μας και την ίδια στιγμή έβλεπαν να περνάει δίπλα τους ο Σάκης, η Ελένη, η Άννα, η Δέσποινα και όλο το εγχώριο star system, αλλά και πως τους φαινόταν συνολικά αυτό που ονομάζουμε life style” λέει ο συγγραφέας (που ήταν αρχισυντάκτης του Down Town για αρκετά χρόνια).
“Πάντα αναρωτιόμουν τι να σκέφτονταν εκείνες οι γυναίκες που καθάριζαν τα γραφεία μας και την ίδια στιγμή έβλεπαν να περνάει δίπλα τους ο Σάκης, η Ελένη, η Άννα, η Δέσποινα και όλο το εγχώριο star system, αλλά και πως τους φαινόταν συνολικά αυτό που ονομάζουμε life style” λέει ο συγγραφέας (που ήταν αρχισυντάκτης του Down Town για αρκετά χρόνια).
H παράσταση 'Η Καθαρίστρια του lifestyle' παρουσιάστηκε στην Αθήνα τον περασμένο χειμώνα και πήρε δύο παρατάσεις.
Στα πλαίσια της καλοκαιρινής της περιοδείας,θα παρουσιαστεί και στο Άργος στο ΣΙΝΕ ΒΑΛΙΑ για μία μόνο παράσταση στις 22 Ιουνίου.
Στα πλαίσια της καλοκαιρινής της περιοδείας,θα παρουσιαστεί και στο Άργος στο ΣΙΝΕ ΒΑΛΙΑ για μία μόνο παράσταση στις 22 Ιουνίου.
Λίγα λόγια για το έργο:
Η Πελαγία είναι η γυναίκα που έχει συμβιβαστεί με την ιδέα πως η ζωή δεν είναι γι αυτήν, είναι για τους άλλους. Είναι για τις όμορφες ξανθιές τηλεπαρουσιάστριες, για τις sexy τραγουδίστριες που μικραίνουν αντί να μεγαλώνουν, για τις λαμπερές κυρίες δίπλα στους πλούσιους κύριους.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια:“Πελαγία ίσον φτώχεια. Πελαγία ίσον Όχι με κεφαλαία γράμματα, Πελαγία ίσον σφουγγαρίστρες και ξεσκονόπανα’
Με την ελπίδα να ξεφύγει από αυτό το “Όχι” που την ακολουθεί για μια ζωή, παίρνει δάνεια, αγοράζει μοδάτα ρούχα, πηγαίνει σε κοσμικά πάρτυ και επιτέλους αποβιβάζεται και στον τόπο που πιστεύει ότι είναι η ‘Ιθάκη’ της-την Μύκονο.
“Η Καθαρίστρια του LifeStyle”- ένα έργο γι αυτό που, άμεσα ή έμμεσα, όλοι ζήσαμε: το lifestyle στην δόξα και την πτώση του και το ‘ταξίδι’ που κάναμε κυνηγώντας μια χίμαιρα που μας υποσχόταν πολλά.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κειμένο: Αντώνης Τσιπιανίτης
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πατρώνης
Βοηθός σκηνοθέτης: Δέσποινα Γιαννούλη
Σκηνικά/ Επιμέλεια κοστουμιών: DFdesign
Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Σταγκίκας
Κριτικές για την παράσταση
Από την Ηρώ Μιτρούτσικου Attikipress.gr
“Η Φανή Παλιούρα με ένα μανταλάκι στα μαλλιά και παντόφλες croks στα πόδια, γίνεται η ιδανική καθαρίστρια. Ονειροπόλα, με πηγαία αισιοδοξία και αστεία αφέλεια. Μια πληθωρική ερμηνεία σε κωμικές καταστάσεις, που όμως κρύβουν από πίσω τους και την κοινωνική κριτική…”.
Από τον Γιώργο Χριστόπουλο
“Η Φανή Παλιούρα παίζει την Πελαγία στην παράσταση και στις περισσότερες στιγμές της νιώθεις ότι “είναι” η Πελαγία. Με αυθορμητισμό και μια λαϊκή αμεσότητα σε κάνει να νιώθεις ότι μιλάς μαζί της έχοντας βγει για ένα καφέ ή έχοντας πάει επίσκεψη στο σπίτι της….. Συμπερασματικά, είδα ένα μονόλογο με έξυπνο κείμενο, γεμάτο χιούμορ και ευαισθησία, σημερινό και άμεσο και μια πολύ καλή και ζεστή ερμηνεία. Η σκηνοθεσία συντονισμένη στην ίδια γραμμή, ανέδειξε τις αρετές του κειμένου και την αμεσότητα του χαρακτήρα, αποφεύγοντας τις υπερβολές και μια μελό προσέγγιση. Και έτσι το τελικό αποτέλεσμα θα σας κάνει να χαμογελάσετε και να φύγετε ευχαριστημένοι, έχοντας κινητοποιήσει και τον εσωτερικό σας προβληματισμό”.
Από Ίρια Κατσαντώνη
Η «Πελαγία» Φανή Παλιούρα έχει μια συστολή, μια γλυκύτητα και μια αθωότητα που της ταιριάζουν. Κάνει τον θεατή όχι να ταυτιστεί μαζί της,αλλά να την κατανοήσει και να την ακούσει. Να θέλει να την ακούσει και να ονειρευτεί κι εκείνος δίχως γλυκανάλατα υπονοούμενα ή σχόλια. Αποδίδει με νοσταλγία τα παιδικά της χρόνια, με μια μελαγχολική αγάπη, αλλά όχι με μιζέρια και κακία. Είναι ένας τρυφερός άνθρωπος, μια γυναίκα που επιθυμεί να χαρεί την ζωή της, έστω και με λίγα.”
Η Πελαγία είναι η γυναίκα που έχει συμβιβαστεί με την ιδέα πως η ζωή δεν είναι γι αυτήν, είναι για τους άλλους. Είναι για τις όμορφες ξανθιές τηλεπαρουσιάστριες, για τις sexy τραγουδίστριες που μικραίνουν αντί να μεγαλώνουν, για τις λαμπερές κυρίες δίπλα στους πλούσιους κύριους.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια:“Πελαγία ίσον φτώχεια. Πελαγία ίσον Όχι με κεφαλαία γράμματα, Πελαγία ίσον σφουγγαρίστρες και ξεσκονόπανα’
Με την ελπίδα να ξεφύγει από αυτό το “Όχι” που την ακολουθεί για μια ζωή, παίρνει δάνεια, αγοράζει μοδάτα ρούχα, πηγαίνει σε κοσμικά πάρτυ και επιτέλους αποβιβάζεται και στον τόπο που πιστεύει ότι είναι η ‘Ιθάκη’ της-την Μύκονο.
“Η Καθαρίστρια του LifeStyle”- ένα έργο γι αυτό που, άμεσα ή έμμεσα, όλοι ζήσαμε: το lifestyle στην δόξα και την πτώση του και το ‘ταξίδι’ που κάναμε κυνηγώντας μια χίμαιρα που μας υποσχόταν πολλά.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κειμένο: Αντώνης Τσιπιανίτης
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πατρώνης
Βοηθός σκηνοθέτης: Δέσποινα Γιαννούλη
Σκηνικά/ Επιμέλεια κοστουμιών: DFdesign
Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Σταγκίκας
Κριτικές για την παράσταση
Από την Ηρώ Μιτρούτσικου Attikipress.gr
“Η Φανή Παλιούρα με ένα μανταλάκι στα μαλλιά και παντόφλες croks στα πόδια, γίνεται η ιδανική καθαρίστρια. Ονειροπόλα, με πηγαία αισιοδοξία και αστεία αφέλεια. Μια πληθωρική ερμηνεία σε κωμικές καταστάσεις, που όμως κρύβουν από πίσω τους και την κοινωνική κριτική…”.
Από τον Γιώργο Χριστόπουλο
“Η Φανή Παλιούρα παίζει την Πελαγία στην παράσταση και στις περισσότερες στιγμές της νιώθεις ότι “είναι” η Πελαγία. Με αυθορμητισμό και μια λαϊκή αμεσότητα σε κάνει να νιώθεις ότι μιλάς μαζί της έχοντας βγει για ένα καφέ ή έχοντας πάει επίσκεψη στο σπίτι της….. Συμπερασματικά, είδα ένα μονόλογο με έξυπνο κείμενο, γεμάτο χιούμορ και ευαισθησία, σημερινό και άμεσο και μια πολύ καλή και ζεστή ερμηνεία. Η σκηνοθεσία συντονισμένη στην ίδια γραμμή, ανέδειξε τις αρετές του κειμένου και την αμεσότητα του χαρακτήρα, αποφεύγοντας τις υπερβολές και μια μελό προσέγγιση. Και έτσι το τελικό αποτέλεσμα θα σας κάνει να χαμογελάσετε και να φύγετε ευχαριστημένοι, έχοντας κινητοποιήσει και τον εσωτερικό σας προβληματισμό”.
Από Ίρια Κατσαντώνη
Η «Πελαγία» Φανή Παλιούρα έχει μια συστολή, μια γλυκύτητα και μια αθωότητα που της ταιριάζουν. Κάνει τον θεατή όχι να ταυτιστεί μαζί της,αλλά να την κατανοήσει και να την ακούσει. Να θέλει να την ακούσει και να ονειρευτεί κι εκείνος δίχως γλυκανάλατα υπονοούμενα ή σχόλια. Αποδίδει με νοσταλγία τα παιδικά της χρόνια, με μια μελαγχολική αγάπη, αλλά όχι με μιζέρια και κακία. Είναι ένας τρυφερός άνθρωπος, μια γυναίκα που επιθυμεί να χαρεί την ζωή της, έστω και με λίγα.”