Ο Δον Κιχώτης επιμένει να σκιαγραφεί ένα κινηματογραφικό προφίλ διαφορετικό από την τηλεοπτική σούπα του Χόλιγουντ και να παρουσιάζει σχεδόν κάθε βδομάδα μια ταινία/τροφή για σκέψη και συναίσθημα! Αυτή την Παρασκευή παρουσιάζουμε το φιλμ-έκπληξη του 2014 του Μάθιου Ουάρχους "Pride".
Η ταινία συμπλέκει τη μεγαλειώδη απεργία των ανθρακωρύχων η οποία ξέσπασε στη Νότια Ουαλία το 1984, ενάντια στα σκληρά μέτρα που είχε λάβει εναντίον τους η κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ με την αναπάντεχη (;) υποστήριξη μιας ομάδας ομοφυλόφιλων ακτιβιστών στον αγώνα τους!
Pride
Παρασκευή 5/6, 9.00 μμ
Σκηνοθεσία: Μάθιου Ουάρχους
Με τους: Μπιλ Νάι, Άντριου Σκοτ, Ντομινίκ Γουέστ, Ιμέλντα Στάντον, Πάντι Κονσιντάιν, Τζόζεφ Γκίλγκαν
Διάρκεια: 114 λεπτά
Διαβάστε μια ενδιαφέρουσα κριτική της Δανάης Παπαδοπετράκη στο kar.org.gr (κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό):
Πήγα στο σινεμά να δω το Pride (2014) του Matthew Warchus με πολύ υψηλές προσδοκίες. Όμως, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η ταινία ξεπέρασε και την πιο αισιόδοξη φαντασία μου. Με την πρώτη ματιά, πρόκειται για μια ταινία με απίστευτο χιούμορ και ξεκαρδιστικές ατάκες, με ιδανικό ρυθμό και ευαισθησία που θα συγκινήσει και τους πιο σκληρόπετσους. Με μια δεύτερη ματιά, το Pride μας μαθαίνει πώς να αγωνιζόμαστε. Η ταινία εκτυλίσσεται την περίοδο της μεγάλης απεργίας των ανθρακωρύχων στη Βρετανία (1984- 1985) και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Η “σιδηρά κυρία” Μάργκαρετ Θάτσερ χρησιμοποιούσε κάθε είδους μέσο για να εξοντώσει την απεργία, από τη βία της αστυνομίας μέχρι τη δυσφήμηση και τη συκοφαντία. Κάποια μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας διέκριναν τις ομοιότητες της βιαιότητας αυτής απέναντι στους ανθρακωρύχους με τη βία που αντιμετώπιζαν καθημερινά και οι ίδιοι...
Pride
Παρασκευή 5/6, 9.00 μμ
Σκηνοθεσία: Μάθιου Ουάρχους
Με τους: Μπιλ Νάι, Άντριου Σκοτ, Ντομινίκ Γουέστ, Ιμέλντα Στάντον, Πάντι Κονσιντάιν, Τζόζεφ Γκίλγκαν
Διάρκεια: 114 λεπτά
Διαβάστε μια ενδιαφέρουσα κριτική της Δανάης Παπαδοπετράκη στο kar.org.gr (κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό):
Πήγα στο σινεμά να δω το Pride (2014) του Matthew Warchus με πολύ υψηλές προσδοκίες. Όμως, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η ταινία ξεπέρασε και την πιο αισιόδοξη φαντασία μου. Με την πρώτη ματιά, πρόκειται για μια ταινία με απίστευτο χιούμορ και ξεκαρδιστικές ατάκες, με ιδανικό ρυθμό και ευαισθησία που θα συγκινήσει και τους πιο σκληρόπετσους. Με μια δεύτερη ματιά, το Pride μας μαθαίνει πώς να αγωνιζόμαστε. Η ταινία εκτυλίσσεται την περίοδο της μεγάλης απεργίας των ανθρακωρύχων στη Βρετανία (1984- 1985) και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Η “σιδηρά κυρία” Μάργκαρετ Θάτσερ χρησιμοποιούσε κάθε είδους μέσο για να εξοντώσει την απεργία, από τη βία της αστυνομίας μέχρι τη δυσφήμηση και τη συκοφαντία. Κάποια μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας διέκριναν τις ομοιότητες της βιαιότητας αυτής απέναντι στους ανθρακωρύχους με τη βία που αντιμετώπιζαν καθημερινά και οι ίδιοι...
