Δέκα χιλιάδες θεατές παρακολούθησαν την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Τρωάδες» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη, που άνοιξε το Φεστιβάλ Επιδαύρου, με το αντιπολεμικό έργο ν' αποδεικνύει ότι το αίτημα για αλληλεγγύη και ανθρωπισμό είναι πάντα επίκαιρο. Παρά τις δύσκολες για τη χώρα συνθήκες, το κοινό έδωσε το «παρών», τόσο την Παρασκευή (3/7), όσο και το Σάββατο (4/7) στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, με τους πρωταγωνιστές της παράστασης (Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Νίκος Ψαρράς, Κρατερός Κατσούλης, Θέμης Πάνου, Κόρα Καρβούνη, Μαρία Κίτσου και Ελένη Ρουσσινού) να αποσπούν το θερμό χειροκρότημά του.
«Στις πολύ ιδιαίτερες, δύσκολες και ενδιαφέρουσες στιγμές που ζούμε τώρα όλοι μαζί, το Εθνικό θέατρο δίνει και θα δίνει το «παρών», ότι κι αν συμβεί. Κάνει ένα διάλογο με την κοινωνία και την εποχή του και πρέπει πάντοτε να είναι παρόν με τον πιο ενδιαφέροντα και αναπάντεχο τρόπο για να μπορεί να μιλήσει και εκφράσει τα θέματα της εποχής του. Το Εθνικό θέατρο μπορεί να κάνει αυτό που δεν μπορεί να κάνει η πολιτική εκ των πραγμάτων, να ενώσει όλο το κοινό, όλο τον κόσμο γύρω από μια παράσταση και η τέχνη να κάνει αυτό που πρέπει: να κρατήσει το κερί αναμμένο» δήλωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής της πρώτης κρατικής σκηνής Στάθης Λιβαθινός, μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Εργο εμβληματικό, διαχρονικό και από τα σημαντικότερα του Ευριπίδη, οι «Τρωάδες» κατακρίνουν την πολιτική των Αθηναίων για το προκλητικό ανοσιούργημα που είχαν διαπράξει λίγους μήνες πριν, εναντίον των Μηλίων καθώς και για την Σικελική Εκστρατεία που προετοιμάζουν. Αποτελούν ένα αμείλικτο «κατηγορώ» για τις φρικαλεότητες του πολέμου και ένα σπαρακτικό αίτημα για αλληλεγγύη και ανθρωπισμό.
Στο στρατόπεδο των Αχαιών, στα παράλια της λεηλατημένης Τροίας, οι αιχμάλωτες Τρωαδίτισσες και η βασίλισσά τους, Εκάβη, θρηνούν για τα δεινά τους. Όσες έχουν απομείνει ζωντανές από την ξεκληρισμένη βασιλική οικογένεια θα δοθούν δώρο στους Αχαιούς, ενώ ο εγγονός της Εκάβης, ο μικρός Αστυάνακτας, γκρεμίζεται από τα τείχη, θύμα της σκληρότητας των κατακτητών. Οι φλόγες αφανίζουν την Τροία και οι γυναίκες, απελπισμένες, οδηγούνται στα πλοία που θα τις μεταφέρουν πέρα από το Αιγαίο, σκλάβες στα σπίτια των νικητών.
Τη μετάφραση υπογράφει ο Κ. Χ. Μύρης, τα σκηνικά η Έρση Δρίνη, τα κοστούμια ο Γιάννης Μετζικώφ, τη μουσική ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, τη χορογραφία η Κική Μπάκα, και τους φωτισμούς ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος.
