Αρκετοί είναι αυτοί που καλοβλέπουν να πάρουν υπό την ιδιοκτησία τους μία από τις πανέμορφες παραλίες της χώρας μας και μάλιστα δύο γερμανικά δημοσιεύματα, ένα στην Bild κι ένα στην Handelsblatt έδωσαν τον τόνο, παρουσιάζοντας τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία προς πώληση με έμφαση στις παραλίες.
Μάλιστα η τρόικα ήδη από το 2011 είχε θέσει θέμα για παραχώρηση της χρήσης των ελληνικών παραλιών σε ιδιώτες κάτι που πέρασε από τη Βουλή με τους εφαρμοστικούς νόμους του δεύτερου Μνημονίου.
Ποιες είναι όμως οι παραλίες που γλυκοκοιτάζουν οι ιδιώτες για να βάλουν χέρι και να τις εκμεταλλευτούν;
Σύμφωνα με την Real News, πρώτη και καλύτερη είναι η παραλία του Σίμου στην Ελαφόνησο, ενώ ακολουθούν η Γιάλοβα στην Πύλο, η Τσαμπίκα στη Ρόδο και ο δημοφιλής Άγιος Προκόπιος στη Νάξο.
Στη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ περιλαμβάνονται επίσης ο Γαλησσάς της Σύρου, αλλά και η μοναδική προσβάσιμη παραλία της Ηρακλειάς.
Και φυσικά δεν σταματάμε εδώ, στο σφυρί σκέφτονται να βγει η Ίσσος στη Νότια Κέρκυρα, και μία από τις ομορφότερες παραλίες της Κεφαλονιάς, το Τραπεζάκι.
Προς… πώληση είναι ακόμα η παραλία Τσιλιβί της Ζακύνθου, οι μεγαλύτερες παραλίες της Κυλλήνης και η παραλία του Καλού Χωριού – Ίστρου στο Λασίθι.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα, τα πρωτεία πάντως κρατά η Χαλκιδική με 14 παραλίες προς πώληση (Άγιος Μάμας, Νέος Μαρμαράς, Βουρβουρού, Κριαρίτσι, Συκιά, Κρυοποηγή, Ποσείδι, Μονοδέντρι – Αζάπικο, Καλαμίτσι, Νέα Ηρακλειά, Νέα Φώκαια, Πόρτο Κουφό, Χρυσή Αμμουδιά, Νέα Καλλικράτεια, Ιερισσός) και ακολουθεί ο νομός Ηλείας με οχτώ παραλίες (Νεοχώρι, Λουτρά Κυλλήνης, Βώλακας, Κάτω Σαμικό, Ζαχάρω, Αλυκές Λεχαινών, Γαλατάς και Αρκούδι Κυλλήνης).
Επίσης την τιμητική της έχει η Αργολίδα με έξι παραλίες (Θερμησία, παραλία στην Κίο, Καραθώνα, Κανδύλι, Σαμπάριζα, Σαλαντί) και η Ρόδος με πέντε (Αφάντου, Τσαμπίκα, Κουκούμια Λίνδου, Αγία Αγαθή, Κάλαθος).
Στις γνωστές παραλίες που βρίσκονται ακόμα στη λίστα είναι οι Αμμόλοφοι της Καβάλας, το Μαστιχάρι της Κω, η Παλαιόπολη στα Κύθηρα, η Αλυκή και ο Άγιος Αρσένιος στη Νάξο και η Χρυσή Αμμουδιά στη Θάσο.
Ουσιαστικά πρόκειται για δημόσια παραλιακά ακίνητα που διαθέτουν ακτογραμμή και τα οποία είτε καλύπτουν όλο το παραλιακό μέτωπο, είτε μέρος αυτούς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε τεμαχισμό παραλιών με κάποια κομμάτια να είναι ελεύθερα και κάποια άλλα κλειστά.
