Σήμερα ξημέρωσε μια πάρα πολύ δύσκολη μέρα για την πατρίδα. Η μη καταβολή της δόσης στο ΔΝΤ ενέταξε την Ελλάδα στο ίδιο κλαμπ χωρών με την Σομαλία, την Ζιμπάμπουε και την Ζάμπια. Αυτό που με κάθε τρόπο έπρεπε να αποφύγουμε, συνέβη.
Όποιος κάθισε χθες και είδε το πώς σχολίαζαν τα ξένα μέσα τις εξελίξεις, είδε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το πού οδήγησε την χώρα η ανευθυνότητα της Κυβέρνησης. Μπροστά σ’ αυτή την δραματική κατάσταση, με ακόμα και τα χειρότερα ενδεχόμενα διάπλατα πλέον ανοιχτά, το χρέος μας είναι πρόδηλο: Να γυρίσουμε το τιμόνι, Να σώσουμε τη χώρα, να ενώσουμε δυνάμεις για την επικράτηση της λογικής. Να διασφαλίσουμε την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα. Να αποκαταστήσουμε την πραγματική υπερηφάνεια του λαού μας.
Φίλες και φίλοι,
Μπροστά σ’ αυτά που συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες, οι Έλληνες δεν μένουν θεατές. Κάθε μέρα που περνά, γίνεται ολοένα και πιο ορατό πως οι Έλληνες δεν θα δεχθούν άπραγοι την καταστροφή.
Αυτό είναι το μήνυμα της χθεσινής μεγάλης συνάντησης στο Σύνταγμα. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν οι Έλληνες οι οποίοι στήθηκαν στις ουρές στα ΑΤΜ, τα βενζινάδικα και τα σουπερμάρκετ. Αυτό το μήνυμα στέλνουν οι συνταξιούχοι που δεν μπορούν να εισπράξουν τις συντάξεις τους. Αυτό το μήνυμα στέλνει ο κόσμος της παραγωγής, που είδε να στερεύει ακόμη και η ελάχιστη ρευστότητα που είχε απομείνει στην πραγματικοί οικονομία.
Αν τελικά γίνει το δημοψήφισμα την Κυριακή, αν δεν το πάρουν άρον- άρον πίσω, όλα τα μηνύματα δείχνουν πως το ΝΑΙ στην Ευρώπη θα νικήσει. Ένα ΝΑΙ που βεβαίως καμία σχέση δεν έχει με το παραπλανητικό ερώτημα που διατυπώθηκε στο ψηφοδέλτιο.
Διότι είναι απολύτως ξεκάθαρο πως το δημοψήφισμα δεν αφορά μια πρόταση που δεν υπάρχει καν πλέον στο τραπέζι. Αφορά το μέλλον της Ελλάδας, το μέλλον της πατρίδας μας στην ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα του δημοψηφίσματος. Κι αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς. Το λένε όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες από όλους τους πολιτικούς χώρους: ο Γιούνκερ, η Μέρκελ, ο Ρέντσι, ο Ολάντ, ο Γκάμπριελ.Το λέει όλος ο πλανήτης, εκτός από τα μέλη του κυβερνητικού συνασπισμού.
Ακόμα κι εκεί όμως έχουν αρχίσει ήδη οι διαφοροποιήσεις και οι προειδοποιήσεις: το ένα μετά το άλλο, στελέχη πρώτης γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ, ευρωβουλευτές και υπουργοί, αφήνουν να εννοηθεί, ή λένε και ρητώς, ότι το ΟΧΙ συνεπάγεται έξοδο από το ευρώ, και καλούν τον Πρωθυπουργό να αποσύρει το δημοψήφισμα και να προχωρήσει σε συμφωνία με τους θεσμούς.
Ήδη έτρεξαν στην Ευρώπη λέγοντας πως ζητούν ουσιαστικά κάποιο άλλοθι για να πάρουν πίσω το δημοψήφισμα ή να αλλάξουν στάση και να στηρίξουν το ΝΑΙ.
Μπορούμε να τους πιστέψουμε ότι όντως αναζητούν λύση; Σε καμία απολύτως περίπτωση. Έχουν τόσο θολώσει τα νερά με τις αλλοπρόσαλλες κινήσεις τους, που πλέον καμία εμπιστοσύνη δεν μπορούμε να τους έχουμε.
Άλλωστε, τα ψέματά τους δεν σταμάτησαν ποτέ: Έλεγαν επί μήνες ψέματα ότι η συμφωνία είναι κοντά και καθαρογράφεται. Κάθε Παρασκευή δήλωναν τάχα αισιόδοξοι, και κάθε Δευτέρα ήμασταν στο ίδιο πάντα αδιέξοδο.
Έλεγαν ψέματα ότι δεν θα καταφύγουν στην καταστροφική επιλογή του δημοψηφίσματος, αλλά θα αναλάβουν τις ευθύνες που τους αντιστοιχούν. Και έκαναν αυτό ακριβώς που οι ίδιοι χαρακτήριζαν μέχρι πριν λίγους μήνες καταστροφικό. Έλεγαν ψέματα ότι οι τράπεζες θα μείνουν ανοιχτές, λίγες μόλις ώρες πριν τις κλείσουν. Έλεγαν ψέματα τόσο για το περιεχόμενο όσο και για τον χαρακτήρα της πρότασης των θεσμών. Έλεγαν ότι η χώρα θα εκπληρώνει όλες τις υποχρεώσεις της εις το διηνεκές, και τώρα οδηγούν την Ελλάδα στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Ούτε το ΔΝΤ πληρώνουν, ούτε και τις συντάξεις!
Και τώρα λένε πως επιδιώκουν λύση της τελευταίας στιγμής! Μακάρι όντως να το κάνουν. Μακάρι, έστω κι αυτή την ώρα να επιδιώκουν τη λύση. Όμως εμείς, κι όταν λέω εμείς εννοώ ολόκληρο τον ελληνικό λαό που υφίσταται τις συνέπειες των τακτικισμών και της ανευθυνότητάς τους, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για την περίπτωση που δεν θέλω να πιστέψω – που όμως ούτε οι ίδιοι δεν διαψεύδουν ξεκάθαρα - όλα αυτά να είναι μέρος ενός σχεδίου ακριβώς για την έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα της Κυριακής είναι απολύτως κρίσιμο. Και μέχρι την τελευταία στιγμή χρειάζεται εγρήγορση, χρειάζεται διαρκής κινητοποίηση, χρειάζεται συνένωση όλων των δυνάμεων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ταυτότητα της πατρίδας μας.
Και δεν είναι μόνο οι καθαρά οικονομικές συνέπειες: Δεν είναι μόνο η ισοπέδωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, η πλήρης ισοπέδωση μισθών και συντάξεων σε ένα πλήρως απαξιωμένο νόμισμα, η κατάρρευση της παραγωγής, η απώλεια των κοινοτικών πόρων όπως τα ΕΣΠΑ και οι αγροτικές επιδοτήσεις, οι ελλείψεις σε βασικά αγαθά και πρώτες ύλες, τα δελτία και οι ουρές.
Είναι η ευθεία αμφισβήτηση του στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας. Είναι η αμφισβήτηση του προσανατολισμού που συνδέεται άρρηκτα με τα ζωτικά συμφέροντα του Έθνους. Και πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα: Αυτός ο δρόμος οδηγεί σε μη αναστρέψιμα γεγονότα με εθνική σημασία.
Βεβαίως, έγιναν λάθη, σοβαρότατα λάθη και από την πλευρά των εταίρων και δανειστών μας. Με πρώτο και καλύτερο το ότι αντί τα προγράμματα να προσανατολιστούν στην ανάπτυξη, τις μεταρρυθμίσεις, την περιστολή της σπατάλης, εξετράπησαν στις κάθετες περικοπές και την υπερφορολόγηση. Όμως, ακόμα κι έτσι, καλύτερο περιβάλλον από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την πρόοδο και την ασφάλεια της πατρίδας μας δεν πρόκειται να βρούμε πουθενά αλλού.
Βεβαίως, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται βαθιές αλλαγές προκειμένου να ανταποκρίνεται στο όραμα των ιδρυτών της και στις σύγχρονες προκλήσεις. Όλοι το αναγνωρίζουν αυτό. Το ζητούμενο είναι αυτές τις αλλαγές να τις συνδιαμορφώσουμε, με ισχυρή φωνή και επιχειρήματα ως ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας – όχι να γίνουμε ένα περιθωριακό κράτος αναβιώνοντας το ιστορικά καταδικασμένο μοντέλο της Λαϊκών Δημοκρατιών.
Το ζητούμενο είναι να βγούμε από αυτή την περιπέτεια πιο ισχυροί, με την κοινωνία ζωντανή και ενωμένη, με τα εθνικά μας συμφέροντα ακέραια. Όχι να αυτοκτονήσουμε από πείσμα, όπως από πείσμα και ανευθυνότητα η σημερινή Κυβέρνηση εξανέμισε μέσα σε πέντε μήνες τις σκληρές θυσίες που επί πέντε χρόνια έκανε ο ελληνικός λαός.
Φίλες και φίλοι,
Τις μέρες που απομένουν, το χρέος μας είναι ξεκάθαρο: να πείσουμε όσους μπορούμε περισσότερους συμπολίτες μας να κάνουν την σωστή επιλογή την Κυριακή. Να τους μιλήσουμε με επιχειρήματα και λογική. Να τους μιλήσουμε όχι μόνο για τους κινδύνους που συνεπάγεται το ΟΧΙ, αλλά και για τον στρατηγικό προσανατολισμό της χώρας στην Ευρώπη, για τα πολύ συγκεκριμένα οφέλη που συνεπάγεται η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση: οφέλη στην οικονομία, την ασφάλεια, τα εθνικά θέματα, τους θεσμούς και τη δημοκρατία.
Να μιλήσουμε κυρίως στους αναποφάσιστους, σ’ αυτούς που τα τελευταία χρόνια έχουν αποστασιοποιηθεί πικραμένοι. Σ’ αυτούς που μέχρι χθες πίστευαν πως τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, και σήμερα βλέπουν απλώς τις πρώτες συνέπειες της επιλογής της ρήξης. Να τους πούμε ότι αυτή την ώρα, όλες οι επιμέρους διαφορές μπαίνουν στην άκρη μπροστά στην απόλυτη προτεραιότητα.
Και πάνω απ’ όλα, να διασφαλίσουμε με το λόγο και τις πράξεις μας ότι την Δευτέρα που μας έρχεται οι προσπάθειες κάποιων να σπείρουν τον εθνικό διχασμό θα καταπέσουν οριστικά και αμετάκλητα.
Πριν και πάνω απ’ όλα, είμαστε όλοι Έλληνες. Εμείς, σε αντίθεση με τον κυβερνητικό πανικό, λέμε ότι ο πατριωτισμός και η υπερηφάνεια των Ελλήνων δεν κρίνονται από το τι θα ψηφίσουν την Κυριακή. Και την επόμενη μέρα θα συνεχίσουμε να ζούμε μαζί. Και το γεγονός που διασφαλίζει την συνύπαρξή μας, είναι ακριβώς το ευρωπαϊκό, δημοκρατικό θεσμικό περιβάλλον, η ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία που σέβεται τη διαφορετική φωνή και δεν βλέπει σ’ αυτή προδότες και εξωνημένους.
Φίλες και φίλοι,
Όπως ο ιδρυτής της παράταξής μας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβαλε προσωπικά τη χώρα στην ευρωπαϊκή οικογένεια, έτσι και σήμερα, η παράταξή μας, θα διασφαλίσει ξανά, κι αυτή τη φορά οριστικά, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.
Δημοκρατία, ανάπτυξη, εθνική ασφάλεια. Αυτοί ήταν οι τρεις στόχοι που έθεσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στο όραμά του για μια Ελλάδα ευρωπαϊκή. Και οι τρεις αυτοί στόχοι σήμερα κινδυνεύουν. Είναι στο χέρι μας, είναι χρέος μας να τους διασφαλίσουμε ξανά.
Τις μέρες που απομένουν, δίνουμε τον μεγάλο αγώνα. Για μας, για τα παιδιά μας, για τις γενιές των Ελλήνων του αύριο. Για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
