Το Pamukkale, που στα τούρκικα σημαίνει “κάστρο από βαμβάκι”, είναι ένα αξιοθέατο φυσικής και αρχαιολογικής σημασίας, που βρίσκεται στην περιοχή της Μικράς Ασίας, στη συμβολή των ποταμών Λύκου και Μαιάνδρου.
Κάποτε, στα περίχωρα της πόλης Denizli στη Νοτιοδυτική Τουρκία, ζούσε μια νεαρή κοπέλα τόσο άσχημη που κανείς δεν ήθελε να την παντρευτεί. Απογοητευμένη, λοιπόν, αποφάσισε να αυτοκτονήσει πηδώντας μέσα σε μια από τις φυσικές δεξαμενές-γούρνες του Παμούκαλε.
Αντί, όμως, να πεθάνει, το ιαματικό νερό τη μεταμόρφωσε σε μια πολύ όμορφη κοπέλα. Ο άρχοντας της Denizli, που περνούσε τυχαία από την περιοχή, μόλις την αντίκρισε την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και το ειδύλλιό τους σύντομα κατέληξε σε γάμο...
Αυτός ο παλιός τουρκικός μύθος είναι η γοητευτική λαϊκή εκδοχή για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών πηγών του Παμούκαλε. Γνωστό και ως Ιεράπολις (σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Ιεραπόλεως των Ελληνιστικών Χρόνων), το Παμούκαλε αντιπροσωπεύει ένα μοναδικό στον κόσμο φυσικό αξιοθέατο, που συγκαταλέγεται στις πιο χαρακτηριστικές καρτ ποστάλ της γειτονικής Τουρκίας.
Αυτός ο παλιός τουρκικός μύθος είναι η γοητευτική λαϊκή εκδοχή για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών πηγών του Παμούκαλε. Γνωστό και ως Ιεράπολις (σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Ιεραπόλεως των Ελληνιστικών Χρόνων), το Παμούκαλε αντιπροσωπεύει ένα μοναδικό στον κόσμο φυσικό αξιοθέατο, που συγκαταλέγεται στις πιο χαρακτηριστικές καρτ ποστάλ της γειτονικής Τουρκίας.
Ιαματικό νερό με άλατα ασβεστίου κυλάει στην περιοχή, όπου λόγω της θερμότητας, εξαιτίας της ηφαιστειακής δραστηριότητας, τα άλατα διασπώνται, με αποτέλεσμα, διοξείδιο του άνθρακα να απελευθερώνεται στον αέρα και ασβέστιο να αποτίθεται στο έδαφος, δημιουργώντας ένα μαγευτικό τοπίο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, πισίνες για ιαματικά λουτρά που διαδέχονται η μια την άλλη δημιουργώντας σκαλοπάτια και καταρράκτες.
Στο επάνω μέρος του λόφου,σε υψόμετρο 200 μέτρων, είναι χτισμένη και η αρχαία ελληνορωμαϊκή πόλη της Ιεράπολης. Γνωστή από την αρχαιότητα τόσο για τα ιαματικά λουτρά της, τα οποία ιδρύθηκαν στο τέλος του 2ου αι. π.Χ. αλλά και για τα βαφεία που λειτουργούσαν στις πηγές.
Στην πόλη κόβονταν και νομίσματα, κάνοντάς μια από τις πλουσιότερες της περιοχής. Λόγω του πλούτου της, λοιπόν, εκτός από το κέντρο λατρείας της θεάς Κυβέλης, διοργανώνονταν αγώνες, τα Πύθια και τα Χρυσάντινα, και τελετές λατρείας προς τιμήν της Λητούς, του Απόλλωνα, του Ήλιου Λαβρηνού.
Η ηφαιστειακή δραστηριότητα της περιοχής είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση διοξειδίου του άνθρακα στη σπηλιά του Pamukkale και το θάνατο ζώων που έμπαιναν στη σπηλιά, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να την ονομάσουν “πλουτώνειον άντρον” δηλαδή σπηλιά του Πλούτωνα. Στην Ιεράπολη λειτουργεί και μουσείο με ευρήματα από την εποχή του Χαλκού καθώς και ελληνορωμαϊκά ευρήματα τόσο της ιεράπολης όσο και άλλων πόλεων της ευρύτερης περιοχής της κοιλάδας του ποταμού Λύκου.
Όλη η περιοχή, η αρχαία πόλη και τα λουτρά, έχουν μπει στον κατάλογο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από το 1988. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την περιοχή επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του.
