Δηλώνουν ότι συντάσσονται στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, αλλά στην ουσία συντάσσονται στην απόπειρα ανατροπής της λαϊκής επιλογής της 25ης Γενάρη και επιδιώκουν να ξανα-αναρριχηθεί στην εξουσία ότι σάπιο μας οδήγησε εδώ.
Δεν βρίσκουν τίποτα να πουν για τη συμπεριφορά των δανειστών, για τη μεταχείριση της χώρας ως αποικίας χρέους, για την απαίτηση νέων αντικοινωνικών μέτρων σε ένα λαό που οδήγησαν στην ανθρωπιστική κρίση, στην ανεργία και στην μετανάστευση.
Δεν έχουν τίποτα να πουν για την ωμή επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας και την κατάλυση της κυριαρχίας της.
Δε λένε τίποτα για το ότι ενόψει ενός δημοψηφίσματος οι “εταίροι” εμποδίζουν τον λαό να αποφασίσει ελεύθερα, κλείνουν τις τράπεζες και τον εκβιάζουν να ψηφίσει ΝΑΙ στη συνέχιση της καταστροφής του.
Δεν θυμώνουν, δεν θίγονται, δεν προσβάλλονται, δε νιώθουν ταπεινωμένοι, δε νιώθουν τίποτα.
Μα πόσο συνήθισαν στο να αλωνίζει την χώρα ο Ράιχενμπαχ και πόσο νοσταλγούν τον Φούχτελ και τα ταξίδια στην χώρα του;
Ας κινδυνολογήσουν, ας τρομοκρατήσουν, ας επιχειρήσεουν να ρίξουν την κυβέρνηση, ας συνεχίσουν τις απευθείας αναθέσεις, τα ρουσφέτια και το πλιάτσικο, όμως τουλάχιστον ας ψελλίσουν μια φράση:
Είναι άδικο να μεταχειρίζεται κανείς έτσι την χώρα μας, θα έπρεπε να ντρέπονται όσοι χειρίζονται τις τύχες της Ευρώπης, δε μπορούν να σκοτώσουν τη Δημοκρατία στην χώρα που γεννήθηκε!
Ούτε αυτό δε τολμούν να πουν, ίσως επειδή η αξιοπρέπεια δεν χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ...
Τέλος, απευθύνομαι στους πολίτες, συνυπογράφοντας την κατάληξη πρόσφατης τοποθέτησης του Μίκη Θεοδωράκη υπέρ του ΟΧΙ:
“...μόνο ενωμένοι σαν μια γροθιά μπορούμε να αγωνιστούμε να αντιμετωπίσουμε το καρκίνωμα που μας απειλεί και με θάνατο. Ο Ελληνικός Λαός πρέπει να επιδείξει ψυχραιμία, ωριμότητα και υπευθυνότητα και να αναδειχθεί με κάθε νόμιμο τρόπο σε κυρίαρχο υπερασπιστή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του”.
