Μπροστά στα πιο βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν παρθεί έως τώρα και περιέχονται στο τρίτο μνημόνιο, είναι προφανές πως η κυβέρνηση επιχειρεί ένα εμπόριο ελπίδας. Μιλά για αναπτυξιακό πακέτο που περιέχεται στο μνημόνιο και αφήνει να εννοηθεί ότι απ' αυτό θα προκύψουν εντέλει και ορισμένα καλά για το λαό.
Η ανάπτυξη που λέει ότι θα φέρει η κυβέρνηση σημαίνει ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών κέρδών. Και πράγματι, το τρίτο μνημόνιο έρχεται για να δώσει ώθηση σ' αυτά. Μόνο που το καπιταλιστικό κέρδος πάντα προϋποθέτει τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων. Και η κυβέρνηση είναι σαφής.
Με το μνημόνιο εξασφαλίζεται κρατικό χρήμα για καπιταλιστικές επενδύσεις, με το Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας δίνονται κρατικής ιδιοκτησίας τομείς της οικονομίας σε επιχειρηματικούς ομίλους, συνεχίζονται ακάθεκτα οι ιδιωτικοποιήσεις, δίνονται στο κεφάλαιο τα 35 δισ. ευρώ του «πακέτου Γιούνκερ», κ.λπ. Βεβαίως, οι μεγαλοεπιχειρηματίες εξασφαλίζουν μισθούς πείνας, επέκταση ελαστικών μορφών εργασίας, απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση εργοδοτικών εισφορών. Ολ' αυτά, επίσης, αυξάνουν τα κέρδη και χρεοκοπούν το λαό.
Το τρίτο μνημόνιο δεν απέκτησε ξαφνικά αναπτυξιακό πρόσημο. Είναι συνέχεια των δύο μνημονίων που προηγήθηκαν και έδωσαν ήδη αρκετά στους καπιταλιστές. Ερχεται τώρα να τους δώσει άλλα 85 δισ. ευρώ της δανειακής σύμβασης, τα οποία ταυτόχρονα θα προστεθούν ως νέο βάρος στις πλάτες του λαού καθώς αυξάνουν το δημόσιο χρέος, που πάλι ο λαός θα κληθεί να πληρώσει. Παράλληλα, έρχεται να καταστρέψει τη μικρή αγροτική - κτηνοτροφική παραγωγή, προωθώντας τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σ' αυτόν τον τομέα, ενώ με την περίφημη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ, αλλά και τη φορολογία, εκτοπίζει τους αυτοαπασχολούμενους, ενισχύει τα μονοπώλια στην αγορά. Δεν είναι ανάπτυξη για το λαό αυτή η προοπτική. Οπως δεν είναι ανάπτυξη για το λαό η νέα ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου, που συνοδεύεται, μάλιστα, με απελευθέρωση των πλειστηριασμών για τα σπίτια των λαϊκών στρωμάτων.
Το χειροκρότημα της αστικής τάξης για το τρίτο μνημόνιο αρκεί για να δείξει για ποιας τάξης την ανάπτυξη μιλά ο πρωθυπουργός. Αλλωστε, και στο τρίτο μνημόνιο κυριαρχεί η λογική της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Κι αυτό ακριβώς αποτυπώνεται ανάγλυφα στις διατάξεις για τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό, με τις οποίες γίνεται κυριολεκτικά σφαγή εργατικών δικαιωμάτων, ενώ και με τις διατάξεις για τη φορολογία γίνεται καθαρή η ταξική επιλογή: Νέοι αυξημένοι έμμεσοι και άμεσοι φόροι στα λαϊκά στρώματα, που σε συνδυασμό με δραστικές περικοπές σε Υγεία - Πρόνοια από τον κρατικό προϋπολογισμό, δημιουργούν ακόμη καλύτερες συνθήκες παροχής κρατικού χρήματος στην καπιταλιστική οικονομία.
Όλα τα παραπάνω είναι η αναπτυξιακή διάσταση του τρίτου μνημονίου. Και είναι σε ευθεία αντίθεση με την ανάπτυξη που έχει ανάγκη ο λαός. Αρα, πρέπει τώρα να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο τρίτο μνημόνιο, η πάλη για την κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, την ανάκτηση των απωλειών, την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, χρειάζεται πάλη για τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο για το λαό: Τη συνολική αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, του πλούτου της χώρας, με τον ίδιο το λαό στην εξουσία. Σ' αυτό το δρόμο πρέπει να πορευτούν η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Τ.Ε ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
Με το μνημόνιο εξασφαλίζεται κρατικό χρήμα για καπιταλιστικές επενδύσεις, με το Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας δίνονται κρατικής ιδιοκτησίας τομείς της οικονομίας σε επιχειρηματικούς ομίλους, συνεχίζονται ακάθεκτα οι ιδιωτικοποιήσεις, δίνονται στο κεφάλαιο τα 35 δισ. ευρώ του «πακέτου Γιούνκερ», κ.λπ. Βεβαίως, οι μεγαλοεπιχειρηματίες εξασφαλίζουν μισθούς πείνας, επέκταση ελαστικών μορφών εργασίας, απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση εργοδοτικών εισφορών. Ολ' αυτά, επίσης, αυξάνουν τα κέρδη και χρεοκοπούν το λαό.
Το τρίτο μνημόνιο δεν απέκτησε ξαφνικά αναπτυξιακό πρόσημο. Είναι συνέχεια των δύο μνημονίων που προηγήθηκαν και έδωσαν ήδη αρκετά στους καπιταλιστές. Ερχεται τώρα να τους δώσει άλλα 85 δισ. ευρώ της δανειακής σύμβασης, τα οποία ταυτόχρονα θα προστεθούν ως νέο βάρος στις πλάτες του λαού καθώς αυξάνουν το δημόσιο χρέος, που πάλι ο λαός θα κληθεί να πληρώσει. Παράλληλα, έρχεται να καταστρέψει τη μικρή αγροτική - κτηνοτροφική παραγωγή, προωθώντας τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σ' αυτόν τον τομέα, ενώ με την περίφημη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ, αλλά και τη φορολογία, εκτοπίζει τους αυτοαπασχολούμενους, ενισχύει τα μονοπώλια στην αγορά. Δεν είναι ανάπτυξη για το λαό αυτή η προοπτική. Οπως δεν είναι ανάπτυξη για το λαό η νέα ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου, που συνοδεύεται, μάλιστα, με απελευθέρωση των πλειστηριασμών για τα σπίτια των λαϊκών στρωμάτων.
Το χειροκρότημα της αστικής τάξης για το τρίτο μνημόνιο αρκεί για να δείξει για ποιας τάξης την ανάπτυξη μιλά ο πρωθυπουργός. Αλλωστε, και στο τρίτο μνημόνιο κυριαρχεί η λογική της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Κι αυτό ακριβώς αποτυπώνεται ανάγλυφα στις διατάξεις για τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό, με τις οποίες γίνεται κυριολεκτικά σφαγή εργατικών δικαιωμάτων, ενώ και με τις διατάξεις για τη φορολογία γίνεται καθαρή η ταξική επιλογή: Νέοι αυξημένοι έμμεσοι και άμεσοι φόροι στα λαϊκά στρώματα, που σε συνδυασμό με δραστικές περικοπές σε Υγεία - Πρόνοια από τον κρατικό προϋπολογισμό, δημιουργούν ακόμη καλύτερες συνθήκες παροχής κρατικού χρήματος στην καπιταλιστική οικονομία.
Όλα τα παραπάνω είναι η αναπτυξιακή διάσταση του τρίτου μνημονίου. Και είναι σε ευθεία αντίθεση με την ανάπτυξη που έχει ανάγκη ο λαός. Αρα, πρέπει τώρα να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο τρίτο μνημόνιο, η πάλη για την κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, την ανάκτηση των απωλειών, την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, χρειάζεται πάλη για τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο για το λαό: Τη συνολική αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, του πλούτου της χώρας, με τον ίδιο το λαό στην εξουσία. Σ' αυτό το δρόμο πρέπει να πορευτούν η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Τ.Ε ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
