Αγαπημένε φίλε μας
Πριν μερικές μέρες η Σοφία, η ηρωίδα σύντροφος στη ζωή σου, έλαβε και για λογαριασμό σου το βραβείο του καινοτόμου Έλληνα βιοκαλλιεργητή.
Η φυσική σου παρουσία στη βραδιά των βραβείων δεν ήταν δυνατή. Όμως, φίλε μας, το μεγάλο βραβείο το έχεις λάβει εδώ και πολύ καιρό από εμάς τους φίλους σου. Και νομίζουμε ότι το γνωρίζεις. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Διότι οι αγώνες σου με την γη είναι ανεπανάληπτοι για όλους μας.
Πάντοτε προσπαθείς, καινοτομείς, πειραματίζεσαι με νέες μεθόδους καλλιέργειας, με νέα φυτά.
Ο χρόνος για σένα είναι πάντοτε το μεγάλο πρόβλημά σου. Όχι τόσο ο συνολικός χρόνος που ζει ο καθείς μας σε αυτό τον κόσμο. Αλλά ο χρόνος της κάθε μέρας σου. Οι ώρες που χρειάζεσαι για να ρουφήξεις τη ζωή ως το μεδούλι. Δεν πρέπει ειδικά για σένα οι ώρες ενός μερόνυχτου να είναι 24, αλλά 48 ή και 100 ή και χίλιες. Για να μπορείς να κάνεις τα επιπλέον πράγματα που θέλεις. Διότι οι οραματισμοί σου δεν σταματούν ποτέ. Και πριν από ένα μήνα, αλλά και προχθές και χθες έκανες όνειρα, έδινες οδηγίες για το τι θα φυτευθεί και που. Ποιες καινούργιες καινοτομίες θα δούμε. Και το μεγάλο σου επίτευγμα είναι ότι αποδεικνύεις ότι η διαφορετική διαχείριση της γης είναι και δυνατή και οικονομικά βιώσιμη. Δεν δεν είσαι άνθρωπος των λόγων, άλλα των πράξεων. Αυτό που πάντοτε επαναλαμβάνεις σε όλους είναι το: «εμπρός να κάνουμε πράγματα. Ας μην αδρανούμε». Είσαι χίλια χρόνια μπροστά. Εμείς οι φίλοι σου το γνωρίζουμε αυτό πολύ καλά. Και υποσχόμαστε ότι το παράδειγμά σου θα επιχειρήσουμε να το κάνουμε γνωστό παντού και σε όλους. Διότι γνωρίζουμε ότι η μεγαλύτερη επιθυμία σου είναι να σηκώσουν κεφάλι οι αγρότες, με την παραγωγή τους, με τις δικές του δυνάμεις, όχι με τις επιδοτήσεις, που πάντοτε σνομπάρεις.
Αλλά τον χρόνο το χρειάζεσαι και για έναν ακόμα πιο σπουδαίο λόγο. Διότι η αγκαλιά σου είναι τόσο μεγάλη και αγαπησιάρικη που πρέπει όλοι οι φίλοι, οι γνωστοί και οι άγνωστοι που χρειάζονται βοήθεια να βρουν τη ζεστασιά σου. Βοηθάς τους φίλους σου, τους ανήμπορους, τους συνεργάτες στο κτήμα σου, τους ανθρώπους με προβλήματα κάθε είδους, τους ηλικιωμένους, τους εξαρτημένους. Και πάλι σου περισσεύει άπειρη αγάπη για την οικογένειά σου.
Όποτε σε χρειαστήκαμε εμείς οι φίλοι σου ήσουν παρών. Σε κάθε πρόβλημά μας.
«Μην ανησυχείτε βρε παιδιά, θα το λύσουμε το θέμα.» Και το θέμα λυνόταν
Ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντοτε δίπλα μας. Ποτέ δεν θα φύγεις από τις καρδιές μας, τις σκέψεις μας.
Γι΄αυτό και ετούτο το κείμενο το γράφουμε σε ενεστώτα χρόνο. Γειά χαρά φίλε. Αύριο θα ξαναμιλήσουμε και θα πάρουμε θάρρητα στα προβλήματα μας από αυτό που εσύ αντιπροσωπεύεις μέσα μας
Οι φίλοι σου
