Ο «ανυποψίαστος» επισκέπτης θα αιφνιδιαστεί από εικόνες που δεν περίμενε να συναντήσει. Ένα επιβλητικό, αυθεντικό τοπίο που σε καλεί να το ανακαλύψεις, να έρθεις κοντά σε μια φύση οργιάζουσα, να πάρεις μαζί σου μυρωδιές, ήχους και γεύσεις από παλιά, να διαβάσεις την παράδοση και την ιστορία του τόπου σε σπίτια, μοναστήρια, ερείπια, επιγραφές, πηγές, πλατάνια και χώρους αρχαιολογικούς.
Μια περιοχή κοντά στην Αθήνα (απόσταση περίπου 170 χλμ) και το Ναύπλιο, το Άστρος Κυνουρίας είναι κλασικός παραθεριστικός προορισμός. Γραφικοί κόλποι και γαλαζοπράσινα νερά, παραλίες που τις αγκαλιάζουν απότομες πλαγιές.
Η αγέρωχη Γοργόνα Σθενώ παρατηρεί τους επισκέπτες στο παλιό λιμάνι. Πιο ψηλά, ο ακοίμητος φρουρός του Αργολικού Κόλπου, το κάστρο του Παράλιου Άστρους, γνωστό ως Κάστρο του Αστεριού (Castello della Estella) ή Κάστρο των Ζαφειρόπουλων, που φέτος το καλοκαίρι φιλοξένησε πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Δίπλα, ο ναός της Ευαγγελίστριας με το κυπαρίσσι στην ασβεστωμένη αυλή, να συνομιλεί με το απέραντο γαλάζιο. Ο φάρος στην άκρη του γκρεμού, φραγκοσυκιές, τζιτζίκια και παιδιά που συναγωνίζονται στα μακροβούτια.
Μπλε πανσέδες και ροδόδεντρα σε όλα τα χρώματα διασκορπισμένα σε ασβεστωμένες αυλές. Το σκηνικό είναι χαλαρωτικό. Θυμίζει έντονα «νησί» όπως άλλωστε είναι και η ονομασία του λόφου που δεσπόζει στο λιμάνι.
Λίγο πιο μακριά, το Ξηροπήγαδο με την όμορφη παραλία και ο Άγιος Ανδρέας με το ήσυχο λιμανάκι, τα εντυπωσιακά κυκλώπεια τείχη και τους ντόπιους που μιλούν ακόμη την τσακώνικη διάλεκτο, με τις λέξεις που ηχούν παράξενα στα αυτιά των «αμύητων».
Το βράδυ, γύρω από το τραπέζι στην ψαροταβέρνα ο παπάς μας λέει το Πάτερ-Ημών στα τσακώνικα: «Αφέγκη νάμου π' εσί τον ουρανέ…».
Μαζί με την περιήγηση και η γευσιγνωσία: Φρέσκο ψάρι (δοκιμάστε φαγκρί), ζουμερές ντομάτες, πράσινες χονδροελιές, δίπλες, παγωτό και λαχταριστά κεράσια (αν το ταξίδι σας γίνει μήνα καλοκαιρινό).
Δεν είναι όμως μόνο τα παράλια. Υπάρχει και η άλλη όψη της βόρειας Κυνουρίας. Ένα άγριο, μαγευτικό τοπίο που παραμένει αυθεντικό και περιμένει τον επισκέπτη να το ανακαλύψει στα ορεινά του νομού. Με ορμητήριο το Άστρος και μέσο μεταφοράς που να αντέχει στις ορεινές διαδρομές, μπορείτε να ξεκινήσετε ένα μοναδικό, πολύτιμο οδοιπορικό.
Αρκεί η διάθεση για εξερεύνηση και αν είστε τυχεροί ένας καλός, ντόπιος «ξεναγός»- όπως ήταν στην δική μας περίπτωση ο Ηλίας- για να μυηθείτε στην άγνωστη- για πολλούς παραθεριστές- βόρεια Κυνουρία: Πλάτανος, Καστάνιτσα, Πραστός, Βέρβενα, Άνω Δολιανά, Άγιος Πέτρος.
Τα χωριά διηγούνται την -άρρηκτα συνδεδεμένη με την Επανάσταση του 1821- ιστορία τους και διαδέχονται το ένα το άλλο.
Τα πέτρινα σπίτια με τις ξύλινες πόρτες που φαντάζουν από μακριά σαν πύργοι και ξεφυτρώνουν αιφνιδιάζοντάς σε, κρυμμένα ανάμεσα σε κατάφυτες πλαγιές, διακόπτουν για λίγο το καταπράσινο τοπίο: θεόρατοι πλάτανοι, καστανιές, κερασιές, αιωνόβιες ελιές, ακόμη και δάσος από κέδρους, πηγές με κρύα νερά και μυρωδιές από μαγειρεμένο φαγητό σε παραδοσιακά καφενεία και αυλές.
«Σαν του Πλατάνου το νερό δεν θα' βρεις σ' άλλα μέρη, με μια γουλιά δε θες γιατρό, με δυο βρίσκεις ταίρι» γράφει η επιγραφή στην πηγή του Πλατάνου που φημίζεται για τα…θαυματουργά νερά του.
Γλυκό καστανόπιτα στην Καστάνιτσα όπου μας υποδέχεται με την επιγραφή στα τσακώνικα: «καούρ εκάνατε» δηλαδή «καλώς ήρθατε».
Θαυμάσια ευκαιρία να επισκεφθεί κανείς το χωριό είναι στα τέλη Οκτωβρίου, όταν διοργανώνεται η γιορτή του κάστανου που καθιερώθηκε το 1983 και αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες.
Στα Άνω Δολιανά στο φιλόξενο πετρόκτιστο καφενείο, η κυρα-Βούλη κάτω από τον παχύ ίσκιο των πλατανιών και την απίστευτη θέα μας καλωσορίζει με γλυκό κεράσι, καρυδόπιτα και λικέρ κάθε είδους: καρύδι, κεράσι, λεμόνι, ακόμη και… espresso.
Η ίδια η κυρά-Βούλη (χαϊδευτικό του Κλεοβούλη όπως μας εξηγεί) μας δείχνει χαμογελώντας παλιές φωτογραφίες και μας λέει για την ιστορία του «αιωνόβιου» καφενείου.
Στα Βέρβενα οι ντόπιοι μας κερνούν σπιτικά γλυκά: περγαμόντο και κυδώνι, πορτοκαλόπιτα με παγωτό και φυσικά δεν λείπουν τα λαχταριστά κεράσια, στοιβαγμένα σε πιατέλες.
Στον Άγιο Πέτρο παραδοσιακά προϊόντα, χυλοπίτες, λαζάνια, μαρμελάδες, κουλουράκια, μέλι, λούιζα και λεμονοθύμαρο, γαργαλίζουν τη μύτη.
Τα πάντα φωνάζουν «καούρ εκάνατε» όπως είναι το «καλωσορίσατε» στην τσακώνικη διάλεκτο. Αλλά και με το καλό να μας ξανάρθετε...
