α) Με το τρίτο Μνημόνιο και την μεγάλη ήττα και ακύρωση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε βίαια και με τον χειρότερο τρόπο ένας κύκλος αγώνων και προσδοκιών. Η ανάταση και ανασυγκρότηση δεν είναι εύκολη. Ωστόσο, σύντομα ένας νέος κύκλος θα ανοίξει, αξιοποιώντας τα συμπεράσματα και την αυτοκριτική του χθές, καθοδηγούμενος από την πηγαία ανάγκη των ανθρώπων για επιβίωση, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη.
β) Στην παρούσα συγκυρία, απαιτούνται ουσιαστικές απαντήσεις και μια συνθετη πολιτική στα μεγάλα στρατηγικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και στην κατατροφή που έρχεται. Χρειάζονται σύγχρονες μορφές οργάνωσης, συμμετοχής και ενεργοποίησης της κοινωνίας, χρειάζεται να χτιστεί μια νέα εθνική και λαϊκή ενότητα και αυτοπεποίθηση για να περισωθεί ότι μπορεί να περισωθεί και να δημιουργηθούν εκείνες οι προϋποθέσεις που έλειψαν, και που μπορούν να βγάλουν την χώρα από το τέλμα της βαθιάς, πολυεπίπεδης κρίσης που διέρχεται, της αναξιοπρέπειας και της αποικίας χρέους.
Στις δεδομένες εκλογικές συνθήκες, δεν υπάρχει κάποιο εγχείρημα που με αξιόπιστο και επαρκή τρόπο να επιχειρεί να απαντήσει στα συσσωρευμένα επίδικα της συγκυρίας.
γ) Οι εκλογές αυτές είναι οι πιο φτωχές σε προσδοκίες για τον λαό. Ο λαός μας κουρασμένος, απογοητευμένος, μπερδεμένος, θα ψηφίσει ό,τι ψηφίσει με “βαριά καρδιά”, γνωρίζοντας ότι την επαύριο τον περιμένει μεγαλύτερη και ανέλπιδη ανηφοριά. Θυμίζουν ένα θέατρο που άδειασε, μα οι “συντελεστές” συνεχίζουν να παίζουν...
δ) Προσωπικά, θεωρώ ότι την επομένη μιας τέτοιας ματαίωσης και ήττας, είναι πιο συνετό να κάνεις για λίγο στην άκρη και να αναλαμβάνεις την ευθύνη σου, τόσο απέναντι σε όσα έγιναν όσο κυρίως σε όσα μεγάλα και σοβαρά πρέπει να γίνουν. Με επίγνωση ότι εκείνο που έλειψε δεν ήταν η εκπροσώπηση αλλά η συγκρότηση των εκπροσωπούμενων. Αναζητώντας, ακόμα, και την υπέρβαση αυτού του τύπου πολιτικής εκπροσώπησης και διαμεσολάβησης, ενός τρόπου άσκησης πολιτικής που δημιουργεί επαγγελματίες διαμεσολαβητές, μηχανισμούς που θέλουν μόνο να αναπαραχθούν, κάστες και ματαιοδοξίες.
ε) Τα παραπάνω δε συνιστούν παραίτηση. Άλλωστε, αυτός ο λαός δεν έχει την πολυτέλεια να τα παρατήσει ή να κυριαρχηθεί από την απογοήτευση. Είναι τέτοιες οι μέρες που έρχονται, που είμαστε υποχρεωμένοι να ξανασηκώσουμε το κεφάλι και να σταθούμε στα πόδια μας. Να δημιουργήσουμε στέρεους δρόμους απαλλαγής από ένα πολιτικό σύστημα που λυμαίνεται τις ζωές μας και εμπορεύεται το μέλλον των νέων γενιών, σωτηρίας αυτού του τόπου από τα δεσμά που υφαίνονται. Γιατί, σωτήρες γνωρίσαμε πολλούς, μα σωτηρία δεν είδαμε.
στ) Τέλος, ευχαριστώ όλους όσοι στηρίζοντας την ευρύτερη προσπάθεια εμπιστεύθηκαν και εμένα προσωπικά. Τους οφείλω πολλά. Θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για να ανταποδώσω την ειλικρινή και ανιδιοτελή στήριξή τους. Θα παλέψουμε μαζί. Για να γεμίσει ξανά το θέατρο και να σαρωθεί η αυλαία από τους πολλούς και “ανώνυμους” πραγματικούς πρωταγωνιστές.
