Βασική ιδεολογική θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι πρόκειται για ένα πρόγραμμα που μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον θα προστατεύσει την πλειοψηφία της κοινωνίας και θα ανοίξει ένα διαφορετικό δρόμο, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες των πολλών και όχι για τους λίγους, ένα πρόγραμμα που ανοίγει το δρόμο για τον απεγκλωβισμό από την λιτότητα. Με βάση τη θέση αυτή και την ανάγκη υλοποίησης του προγράμματός του, ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι «η κυβέρνηση της Αριστεράς αποτελεί εγγύηση δημοκρατίας».
Στο πολιτικό προοίμιο του προγράμματος, που αναπτύσσεται σε 130 σελίδες, υπογραμμίζεται ότι το πραγματικό πολιτικό δίλημμα που έχει να αντιμετωπίσει η Αριστερά σήμερα είναι «αν θα επιτρέψει την παλινόρθωση του αστικού πολιτικού συστήματος στη χώρα ή αν θα δώσει συσπειρωμένη τον αγώνα για την απεμπλοκή από το νεοφιλελευθερισμό και την μνημονιακή πολιτική της λιτότητας και από κυβερνητική θέση».
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να λάβει υπόψη ότι μια πιθανή παλινόρθωση των αστικών κομμάτων στην χώρα θα αποτελέσει ιστορικού χαρακτήρα ήττα της Αριστεράς που πιθανά θα κλείσει για μεγάλο χρονικό διάστημα τις προοπτικές που άνοιξε η εκλογική-πολιτική νίκη της 25ης Ιανουαρίου Αυτό δεν σημαίνει, τονίζεται στην συνέχεια, ότι η επιβεβλημένη νίκη στις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη δεν ενέχει τους δικούς της κινδύνους: Τους κινδύνους της πολιτικής μετάλλαξης του κόμματος κάτω από την πίεση των δυσμενών συσχετισμών, αλλά και των δεσμεύσεων που επιβάλλει το νέο Μνημόνιο, την απονεύρωση του κόμματος και της αποκοπής του από τα λαϊκά και εργαζόμενα στρώματα που επιδιώκει να εκπροσωπεί, την μετατροπή του σε ήπιο διαχειριστή του μνημονιακού νεοφιλελευθερισμού.
Πρόκειται, όπως επισημαίνεται, για κινδύνους υπαρκτούς που ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να λάβει υπόψη του, «στην προσπάθεια μας να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, και μάλιστα από κυβερνητικές θέσεις, στον αγώνα του ελληνικού λαού για την ανατροπή των συσχετισμών μέσα και έξω από τη χώρα μας». Η άλλη όμως επιλογή, προστίθεται στο προοίμιο του προγράμματος, μπορεί να αποδειχθεί ιστορικά ολέθρια για τον κόσμο της εργασίας, καθώς η επιστροφή του παλιού πολιτικού συστήματος στην εξουσία είναι βέβαιο πως θα δώσει το έναυσμα για τιμωρητικές και εκδικητικές επιλογές απέναντι στην Αριστερά, αλλά και τα λαϊκά στρώματα, μετατοπίζοντας ανεπίστρεπτα τον κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Υπό αυτό το πρίσμα, σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα υπαρκτά προβλήματα του κόμματος «είμαστε αναγκασμένοι από τα πράγματα να δώσουμε αποφασιστικά τον αγώνα για τη νίκη στις επερχόμενες εκλογές. Με συσπείρωση και με πείσμα αλλά και αναγνωρίζοντας τόσο τις υπαρκτές αδυναμίες μας όσο και τα στρατηγικά διλήμματα που αντιμετωπίζουμε μετά την επιβολή του νέου Μνημονίου».
Προγραμματικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ «είναι να υλοποιήσει με άλλους όρους πλέον μετά την επτάμηνη διαπραγματευτική και κυβερνητική εμπειρία ένα κυβερνητικό πρόγραμμα με ορίζοντα τετραετίας, για την απεμπλοκή από τον νεοφιλελευθερισμό και τη λιτότητα, για το ριζοσπαστικό δημοκρατικό μετασχηματισμό του κράτους, βρίσκοντας ταυτόχρονα λύσεις για τον περιορισμό των συνεπειών της Συμφωνίας. Να υλοποιήσει μια πολιτική που θα στηρίζει την κοινωνική πλειοψηφία και θα μετατοπίζει διαρκώς τον δείκτη των συσχετισμών προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας».
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι κορωνίδα του πολιτικού του αγώνα το προηγούμενο διάστημα αποτέλεσε το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, κάνοντας λόγο για «μια στιγμή λαϊκής ανάτασης και αγωνιστικής διαθεσιμότητας που θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη των ευρωπαϊκών λαών και θα παραγάγει τα πολιτικά της αποτελέσματα στο εγγύς μέλλον».
Προϋπόθεση γι' αυτό, όμως, σημειώνει, είναι το δημοψήφισμα να μην λειτουργήσει αντίστροφα, να μην αποτελέσει δηλαδή λόγο απογοήτευσης των λαϊκών στρωμάτων, καθώς όσα επακολούθησαν δεν συμβάδιζαν με τον αρχικό ενθουσιασμό. Και αυτός ο αγώνας για την ερμηνεία των γεγονότων, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το δημοψήφισμα, δεν είναι ο μικρότερος που έχουμε να δώσουμε καθώς υπάρχουν σήμερα πολιτικές δυνάμεις που διαστρεβλώνουν τους λόγους αλλά και το αποτέλεσμά του με κύριο στόχο να το καρπωθούν και να το χρησιμοποιήσουν ως πολιτικό όχημα αντιπολιτευτικής επιβίωσης.
