Η πραγματικότητα λέει πως η πλειονότητα των ηλικιωμένων που φιλοξενούνται στις μονάδες φροντίδας είναι είτε άτομα με χρόνια σοβαρά προβλήματα υγείας, είτε μοναχικά άτομα που εξαρτώνται αποκλειστικά από τη σύνταξή τους για να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση στα γηροκομεία. Η αύξηση του ΦΠΑ, που υπολογίζεται περίπου στα 100 ευρώ πρόσθετη μηνιαία επιβάρυνση για κάθε τρόφιμο,σε συνδυασμό με ενδεχόμενες μειώσεις στις συντάξεις τους οδηγούν τους ηλικιωμένους σε οριακό επίπεδο για να εξασφαλίσουν την παραμονή και διαβίωσή τους στις μονάδες φροντίδας.
Την ώρα που ο κοινωνικός «θόρυβος» για την επιβολή ΦΠΑ στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης και οι αντιδράσεις οδήγησαν την κυβέρνηση στην αναζήτηση ισοδύναμων πηγών εσόδων, κάποιες χιλιάδες ηλικιωμένων πολιτών «ξεχάστηκαν» από συλλόγους, επιχειρηματίες, ΜΜΕ και κυρίως από την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να υποστούν αθόρυβα την αύξηση, του φόρου επιβίωσής τους. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη αύξηση που αφορά τους περίπου 10.000 τρόφιμους των γηροκομείων, δεν έτυχε της ίδιας δημοσιότητας με αυτήν που αφορούσε την ιδιωτική εκπαίδευση, μια και το θέμα δεν υποστηρίχθηκε δημοσίως από πρόσωπα και φορείς του επικοινωνιακού διαμετρήματος αυτών που υπερασπίστηκαν τη μη επιβολή ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία.
Πριν από κάποιους μήνες, ο αρμόδιος Επίτροπος κ. Μοσκοβισί είχε δεσμευθεί να βοηθήσει στην εναρμόνιση του επιπέδου του ΦΠΑ στην Ελλάδα με τις υπόλοιπες 27 χώρες, όπου ισχύει η απαλλαγή των ηλικιωμένων απ' την καταβολή φόρου στα γηροκομεία. Αφού κάτι τέτοιο τελικά δεν έγινε ποτέ, θα περίμενε κανείς πως βασικό μέλημα του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης θα ήταν η εντατικοποίηση των ελέγχων στα οικονομικά και φορολογικά στοιχεία των Μονάδων Φροντίδας και εκεί να αναζητήσει επιπλέον έσοδα, αφού και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις επιχειρήσεων που κρύβονται μέσα στους δαιδαλώδεις διαδρόμους των νόμων περί κληροδοτημάτων αλλά κυρίως στα γηροκομεία που λειτουργούν στα όρια της νομιμότητας. Ίσως με μια τέτοια απόφαση και με μια τέτοια πρακτική το υπουργείο Οικονομικών να έβρισκε πολύ πιο εύκολα τα απαραίτητα ισοδύναμα που δεν θα μετακύλιαν τελικά την επιβάρυνση στους ηλικιωμένους, κάτι που θέτει ουσιαστικά υπό αμφισβήτηση την αξιοπρεπή τους διαβίωση. Γιατί μπορεί μια οικογένεια να στέλνει το παιδί της από επιλογή σε ιδιωτικό σχολείο, αλλά υπάρχουν και ηλικιωμένοι που από ανάγκη οδηγούνται στα ιδιωτικά γηροκομεία.
