Ο Καλαμόκιρκος είναι ημερόβιο αρπακτικό πτηνό, ένας από τους κίρκους που απαντούν και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Circus aeruginosus και περιλαμβάνει 2 υποείδη.
Στην Ελλάδα απαντά το υποείδος C. a. aeruginosus, που είναι επιδημητικό στη χώρα. Η λατινική λέξη aeruginosus είναι αρκετά σπάνια και, σημαίνει επακριβώς: «γεμάτος με σκουριά από χαλκό». Επειδή, ωστόσο, το χρώμα αυτό παραμένει εκείνο του υποκείμενου χαλκού (verdigris), κατ' επέκτασιν σημαίνει «χαλκόχρωμος».
Τόσο η αγγλική ονομασία του είδους (marsh harrier), όσο και η ελληνική σχετίζονται με τα κυριότερα ενδιαιτήματα του πτηνού (βάλτοι, καλαμώνες). Ο καλαμόκιρκος θεωρείται, γενικότερα, αποδημητικό πτηνό σε μεγάλη έκταση της περιοχής εξάπλωσής του. Η φθινοπωρινή αποδημία πραγματοποιείται από τα τέλη Ιουλίου μέχρι τις αρχές Αυγούστου, περίπου, ενώ η εαρινή από τα τέλη Φεβρουαρίου μέχρι τα μέσα Απριλίου.
Ο καλαμόκιρκος είναι ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός κίρκος, στο μέγεθος περίπου μιας γερακίνας, αλλά έχει φαρδύτερες, πιο στρογγυλεμένες φτερούγες και «βαρύτερο» πέταγμα από τα άλλα είδη. Ο καλαμόκιρκος, κατά την πτήση, μοιάζει αρκετά με τη γερακίνα ή τον τσίφτη, αλλά έχει το χαρακτηριστικό πέταγμα των κίρκων, πετάει δηλαδή με τις πτέρυγες ανορθωμένες σε σχήμα V. Τα φτερουγίσματά του είναι «ελαστικά» και κάνει συχνά απότομα σταματήματα ή μικρές βουτιές.
Συνήθως πετάει χαμηλά πάνω από τις καλαμιές αναζητώντας θηράματα. Τα πόδια του, κατά την πτήση, τα διατηρεί συνήθως κρεμασμένα. Την ίδια στάση διατηρεί και όταν κυνηγάει, προσπαθώντας να αιφνιδιάσει τη λεία του από χαμηλό ύψος. Το θήραμα, τις περισσότερες φορές συλλαμβάνεται στο έδαφος, σπάνια στον αέρα ή στην επιφάνεια του νερού.
