Ο πρώτος σταθμός του περιπάτου έγινε με την ξενάγηση στα καταφύγια (φυσικά και τεχνητά) της πόλης όπου σε αυτά θα προφυλάγονταν οι κάτοικοι σε περίπτωση αεροβομβαρδισμών. Μερικά απ’ αυτά ήταν:
Το καταφύγιο στο υπόγειο της Εθνικής Τράπεζας. Στην ντάπια της Αρβανιτιάς στην υπόγεια σήραγγα, με είσοδο στη γωνία της στροφής του δρόμου προς την Ακροναυπλία, όπου είναι και σήμερα ορατή η είσοδος και έξοδος στο παλαιό γυμναστήριο, όπου τώρα είναι το πάρκο του Σταϊκοπούλου. Ως το τέλος Δεκέμβρη 1940 έγινε και άλλη έξοδος, προς την οδό Συγγρού και τη Ζυγομαλά, στα παλιά χασάπικα. Επίσης για καταφύγιο χρησιμοποιούνταν η καμάρα στο δρόμο της Αρβανιτιάς, η σπηλιά κάτω από το βράχο του Παλαμηδίου.
Στη συνέχεια οι φίλοι και τα μέλη της ΚΝΕ περπάτησαν στα σοκάκια του Ναυπλίου και στάθηκαν στην πλατεία Συντάγματος όπου εκεί αναφέρθηκε το γεγονός της εισόδου του ΕΛΑΣ στο Ναύπλιο.
Σε όλη την πορεία του περιπάτου έγινε αναφορά σε κτίρια του Ναυπλίου που αποτέλεσαν τη βάση των Γερμανών ναζί όταν εγκαταστάθηκαν, ενώ αναφέρθηκε και το γεγονός ότι το πρώτο κτίριο που ανάρτησαν τη ναζιστική σημαία οι Γερμανοί ήταν το κάστρο του Παλαμηδίου.
Στο τέλος του περιπάτου οι φίλοι και τα μέλη της ΚΝΕ κατευθύνθηκαν στο Βράχο τις Ακροναυπλίας όπου έγινε ιδιαίτερη αναφορά, πέρα από τη ζωή τους στη φυλακή, στο υπόμνημα που έστειλαν οι φυλακισμένοι κομμουνιστές στην κυβέρνηση Μεταξά ώστε να πολεμήσουν στο μέτωπο καθώς και στην απάντηση της κυβέρνησης που όχι μόνο δεν τους άφησε να πολεμήσουν, αλλά τους παρέδωσε μετέπειτα στους φασίστες κατακτητές. Έγινε επίσης λόγος για τη μετέπειτα πορεία των Ακροναυπλιωτών, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής.
