Αγαπητές/οί φίλες και φίλοι,
είναι τιμή και μεγάλη χαρά για μένα να είμαι σήμερα εδώ, γιατί πολλές φορές έχω χρησιμοποιήσει ως μηχανικός, ως ένας άνθρωπος που ασχολείται με τα θέματα ρύθμισης του χώρου, τον επιστημονικό όρο τοπόσημο. Χαίρομαι πάρα πολύ που σήμερα είμαστε σε μια πολύ σπουδαία εκδήλωση σε ένα χώρο που πια αποτελεί τοπόσημο για την πόλη του Άργους, σήμα κατατεθέν.Ειλικρινά πιστεύω πως αυτή η αίθουσα μπορεί να αποτελέσει, να συμβάλει στο ξεκίνημα μια νέας πολιτιστικής αναβάθμισης της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Άργους Μυκηνών. Θέλω να συγχαρώ πραγματικά το Δήμο Άργους για την πρωτοβουλία να έχουμε αυτή την αίθουσα.
Θέλω, επίσης, να συγχαρώ εσάς, τους οργανωτές της διημερίδας για τα 100 χρόνια από τον Εθνικό Διχασμό του 1915, γιατί είναι ριψοκίνδυνη ιδέα, σε μια εποχή που η χώρα ταλανίζεται τα τελευταία χρόνια από βαθιές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συγκρούσεις, να ανοίγεις ένα θέμα το οποίο ανάγεται βέβαια στο παρελθόν, όμως έχει σημαντικές πολιτικές επιπτώσεις στο σήμερα.
Θεωρώ τιμή για την πόλη του Άργους και για εμάς που ήμαστε σήμερα εδώ, να υποδεχόμαστε τον καθηγητή κο Δερτιλή, γιατί ανήκω στη μεγάλη ομάδα ανθρώπων που με πολλή προσοχή και μεγάλο σεβασμό παρακολουθεί τα κείμενα του κου Δερτιλή και θεωρώ ότι έχει συμβάλει αποφασιστικά στο να βελτιώσουμε την εθνική μας αυτογνωσία και τη συλλογική μας μνήμη.
Κύριε καθηγητά, καλώς ορίσατε στον τόπο μας.
Ξέρετε, στο δημόσιο διάλογο πολλές φορές χρησιμοποιούμε εκφράσεις που σχετίζονται με τη σημερινή εκδήλωση, όπως «μνήμη χρυσόψαρου», «λωτοφάγοι», για να δείξουμε πως παρ’ ότι παθαίνουμε, δεν μαθαίνουμε ως λαός. Το σήμερα λοιπόν είναι πολύ χρήσιμο να ανάγεται στην ιστορική εμπειρία του παρελθόντος, γιατί μόνο έτσι αυτός ο τόπος θα μπορέσει να ξεπεράσει τα προβλήματα του.
Επιτρέψτε μου να σας πω πως θεωρώ τη σημερινή σας πρωτοβουλία μια βαθύτατα πατριωτική πρωτοβουλία. Το να βυθίζεσαι στην ιστορία σου και να προσπαθείς να εξαγάγεις πολιτικά,ιστορικά και κοινωνικά συμπεράσματα και να τα χρησιμοποιείς προφανώς στο σήμερα είναι μια πολύ πατριωτική κίνηση και το λέω αυτό, γιατί λες και δεν μας έφτανε η τελευταία πολιτική,οικονομική, κοινωνική κρίση λόγω των μνημονίων και όλων αυτών που ζούμε τα 5-6 χρόνια, μας ήρθε και η κρίση του προσφυγικού.
Μας έχουν έρθει λοιπόν ως έθνος, ως πατρίδα, ως χώρα, ως κοινωνία, ως εθνική οικονομία, ως λαός, δυο ταυτόχρονες κορυφαίες κρίσεις και είμαστε - μας αρέσει δεν μας αρέσει αυτό που μας έταξε η γεωγραφία - η πύλη εισόδου των προσφύγων και των μεταναστών. Είμαστε υποχρεωμένοι να σηκώσουμε στους ώμους μας ένα βαρύ φορτίο, το οποίο μέχρι τώρα οι τοπικές μας κοινωνίες μάς έχουν δείξει ότι το σηκώνουν με μεγάλη επάρκεια, ανθρωπισμό, αλληλεγγύη και αίσθηση καθήκοντος.
Όμως, ακριβώς επειδή βιώνουμε δύο ταυτόχρονες, πολύ σκληρές, ιστορικά κορυφαίες κρίσεις, έχουμε βαθιά ανάγκη να κάνουμε αυτό που κάνετε εσείς τώρα. Να διδαχθούμε από το πώς ένας λαός οδηγήθηκε σε διχασμό, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να γεύεται σήμερα τα προ του διχασμού επιτεύγματα.
Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν βαθιά πως ο τόπος μπορεί να ξεπεράσει την κρίση μόνο αν υπάρξει μια εθνική συνεννόηση και ανήκω, επίσης, σε αυτούς που πιστεύουν ότι μαζί με τις υπόλοιπες διαστάσεις της κρίσης έχουμε και το βαθύ χρέος να αποφύγουμε και την αισθητική υποβάθμιση, τον μιθριδατισμό που έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια και το πόσο έχουμε εκπέσει σχετικά με προφανή, στοιχειώδη, αυτονόητα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Νιώθω, λοιπόν, τυχερός που θα είμαι σήμερα εδώ μαζί σας, θέλω να σας συγχαρώ γι αυτό που κάνετε. Θα ήθελα η αίθουσα να είναι γεμάτη και θεωρώ πως δικαιούστε να το έχετε ως φιλοδοξία. Εύχομαι στη συνέχεια να γεμίσει, σε κάθε περίπτωση πάντως και μόνο που αύτη η κρίσιμη μάζα ανθρώπων, η δική σας, αποφάσισε να ανοίξει αυτό το διάλογο, είναι ένα μήνυμα αισιοδοξίας για μια χώρα που μπορεί και πρέπει να ξεπεράσει την κρίση που βιώνει τώρα.
Καλή επιτυχία! Συγχαρητήρια σε όλους σας.
