«Ἀδελφοί μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί» (Φιλιπ. δ΄,1),
«σήμερα γεννήθηκε ὁ Σωτήρας μας» (Λουκ. β’,10). Μ’ αὐτά τά λόγια, τή νύχτα τῶν Χριστουγέννων, ὁ οὐράνιος Ἄγγελος, ἀνήγγειλλε στούς Ποιμένες τῆς Βηθλεέμ καί σ’ ὅλον τόν κόσμο, τή Γέννηση τοῦ Λυτρωτοῦ τῶν ἀνθρώπων, Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ τήν πληρότητά του, τήν πραγματική εὐτυχία του. Κι αὐτό ἀκριβῶς, ἦταν, πού σήμανε ἡ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ κάθε ἄνθρωπος, μπορεῖ πλέον, νά ὁλοκληρωθεῖ, ν’ ἀναγεννηθεῖ καί νά γίνει υἱός Θεοῦ· νά γίνει Θεός κατά Χάριν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει, πώς «ὅταν ἦλθε ὁ κατάλληλος χρόνος, ἔστειλε ὁ Θεός τόν Υἱό Του, προκειμένου, ν’ ἀπολαύσουμε τήν υἱοθεσία» (Γαλ. δ΄,5)· νά γίνουμε παιδιά τοῦ Θεοῦ· νά φθάσουμε στήν ὁλοκλήρωσή μας, στήν πραγματική εὐτυχία.
Ὁ ἄνθρωπος ὁλοκληρώνεται, ἐάν δώσει τόπο στόν Ἰησοῦ Χριστό, νά γεννηθεῖ μέσα του. Αὐτό ἐκφράζει κι ὁ μεγάλος ποιητής Κωστής Παλαμᾶς, γράφοντας:
«Ὦ! Μέσα μου γεννιέται ἕνας Θεός!
Καί τό κορμί μου γίνεται ναός,
Δέν εἶν’ ὡς πρῶτα φάτνη ταπεινή·
Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι οὐρανοί,
Τό μέτωπό μου λάμπει σάν ἀστέρι…».
Οἱ ἄνθρωποι ὅμως, λόγω τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ μας, θεωροῦμε, πώς μποροῦμε, νά φθάσουμε στήν πληρότητά μας, μόνοι μας. Παραθεωρῶντας, πώς ἡ ὁλοκλήρωση, ἡ εὐτυχία μας, διέρχεται μέσ’ ἀπ’ τήν ἀγαπητική σχέση μας μέ τόν Θεό, πού ἔγινε ἄνθρωπος. Ὅποιος ψάχνει νά βρεῖ τὴν πληρότητά του, χωρίς τόν Θεό καί χωρίς τό συνάνθρωπο ἤ εἰς βάρος τοῦ Θεοῦ καί εἰς βάρος τοῦ συνανθρώπου, αὐτός, ὄχι ἁπλῶς δέν ἀναγεννᾶται, δέν ὁλοκληρώνεται, ἀλλ’ ἀντιθέτως βιώνει τήν ἀπόλυτη δυστυχία τῆς μοναξιᾶς, βιώνει τό σκοτάδι τοῦ ψυχικοῦ θανάτου.
Ἐάν γκρεμίσουμε τό εἴδωλο τοῦ «ἐγώ», τό ὁποῖο λατρεύουμε καί προσκυνᾶμε· ἐάν μετανοήσουμε γιά τόν ἀτομισμό μας κι ἀνοιχθοῦμε μ’ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τό συνάνθρωπο· τότε, ὁ Ἰησοῦς Χριστός θά ̉χει γεννηθεῖ μέσα μας· τότε, θά ̉χουμε γίνει Θεοί κατά Χάριν· τότε, θά ̉χουμε βρεῖ τήν ὁλοκλήρωση, τήν εὐτυχία μας καί θά γιορτάζουμε Χριστούγεννα μέ Χριστό· τότε, θά ̉χουμε πίστη στόν Θεό κι αὐτοεκτίμηση· θά ̉χουμε ἐλπίδα κι αἰσιοδοξία· θά ̉χουμε ἀγάπη καί θά ζοῦμε τόν Παράδεισο ἀπ’ αὐτόν τόν κόσμο· διότι, «ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρίσκεται μέσα μας» (Λουκ. ιζ΄,21).
Τότε, θά λέμε μαζί μέ τόν Κωστή Παλαμᾶ:
«Φέρτε μου Μάγοι – θεία βουλή τό γράφει –
Τή σμύρνα τῆς ἐλπίδας, τό λιβάνι
Τῆς πίστης, τῆς ἀγάπης τό χρυσάφι
Μυστήρια τέτοια, ἀνθρώπου νοῦς δέ βάνει!»
Εὔχομαι, ν’ ἀφήσουμε τόν Θεό, νά γεννηθεῖ μέσα μας· καί νά βιώσουμε μ’ ὅλη τήν ὕπαρξή μας, ὅτι «σήμερα γεννήθηκε ὁ Σωτήρας μας» (Λουκ. β’,10)· σήμερα γεννήθηκε ἡ εὐτυχία μας, ἡ ὁλοκλήρωσή μας. Σήμερα ἀναγεννηθήκαμε στήν πραγματική ζωή, πού ἀξίζει νά τήν ζεῖς.
Διάπυρος πρός Χριστόν Νηπιάσαντα εὐχέτης Σας
Ὁ Μητροπολίτης
† ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος
«σήμερα γεννήθηκε ὁ Σωτήρας μας» (Λουκ. β’,10). Μ’ αὐτά τά λόγια, τή νύχτα τῶν Χριστουγέννων, ὁ οὐράνιος Ἄγγελος, ἀνήγγειλλε στούς Ποιμένες τῆς Βηθλεέμ καί σ’ ὅλον τόν κόσμο, τή Γέννηση τοῦ Λυτρωτοῦ τῶν ἀνθρώπων, Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ τήν πληρότητά του, τήν πραγματική εὐτυχία του. Κι αὐτό ἀκριβῶς, ἦταν, πού σήμανε ἡ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ κάθε ἄνθρωπος, μπορεῖ πλέον, νά ὁλοκληρωθεῖ, ν’ ἀναγεννηθεῖ καί νά γίνει υἱός Θεοῦ· νά γίνει Θεός κατά Χάριν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει, πώς «ὅταν ἦλθε ὁ κατάλληλος χρόνος, ἔστειλε ὁ Θεός τόν Υἱό Του, προκειμένου, ν’ ἀπολαύσουμε τήν υἱοθεσία» (Γαλ. δ΄,5)· νά γίνουμε παιδιά τοῦ Θεοῦ· νά φθάσουμε στήν ὁλοκλήρωσή μας, στήν πραγματική εὐτυχία.
Ὁ ἄνθρωπος ὁλοκληρώνεται, ἐάν δώσει τόπο στόν Ἰησοῦ Χριστό, νά γεννηθεῖ μέσα του. Αὐτό ἐκφράζει κι ὁ μεγάλος ποιητής Κωστής Παλαμᾶς, γράφοντας:
«Ὦ! Μέσα μου γεννιέται ἕνας Θεός!
Καί τό κορμί μου γίνεται ναός,
Δέν εἶν’ ὡς πρῶτα φάτνη ταπεινή·
Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι οὐρανοί,
Τό μέτωπό μου λάμπει σάν ἀστέρι…».
Οἱ ἄνθρωποι ὅμως, λόγω τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ μας, θεωροῦμε, πώς μποροῦμε, νά φθάσουμε στήν πληρότητά μας, μόνοι μας. Παραθεωρῶντας, πώς ἡ ὁλοκλήρωση, ἡ εὐτυχία μας, διέρχεται μέσ’ ἀπ’ τήν ἀγαπητική σχέση μας μέ τόν Θεό, πού ἔγινε ἄνθρωπος. Ὅποιος ψάχνει νά βρεῖ τὴν πληρότητά του, χωρίς τόν Θεό καί χωρίς τό συνάνθρωπο ἤ εἰς βάρος τοῦ Θεοῦ καί εἰς βάρος τοῦ συνανθρώπου, αὐτός, ὄχι ἁπλῶς δέν ἀναγεννᾶται, δέν ὁλοκληρώνεται, ἀλλ’ ἀντιθέτως βιώνει τήν ἀπόλυτη δυστυχία τῆς μοναξιᾶς, βιώνει τό σκοτάδι τοῦ ψυχικοῦ θανάτου.
Ἐάν γκρεμίσουμε τό εἴδωλο τοῦ «ἐγώ», τό ὁποῖο λατρεύουμε καί προσκυνᾶμε· ἐάν μετανοήσουμε γιά τόν ἀτομισμό μας κι ἀνοιχθοῦμε μ’ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τό συνάνθρωπο· τότε, ὁ Ἰησοῦς Χριστός θά ̉χει γεννηθεῖ μέσα μας· τότε, θά ̉χουμε γίνει Θεοί κατά Χάριν· τότε, θά ̉χουμε βρεῖ τήν ὁλοκλήρωση, τήν εὐτυχία μας καί θά γιορτάζουμε Χριστούγεννα μέ Χριστό· τότε, θά ̉χουμε πίστη στόν Θεό κι αὐτοεκτίμηση· θά ̉χουμε ἐλπίδα κι αἰσιοδοξία· θά ̉χουμε ἀγάπη καί θά ζοῦμε τόν Παράδεισο ἀπ’ αὐτόν τόν κόσμο· διότι, «ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρίσκεται μέσα μας» (Λουκ. ιζ΄,21).
Τότε, θά λέμε μαζί μέ τόν Κωστή Παλαμᾶ:
«Φέρτε μου Μάγοι – θεία βουλή τό γράφει –
Τή σμύρνα τῆς ἐλπίδας, τό λιβάνι
Τῆς πίστης, τῆς ἀγάπης τό χρυσάφι
Μυστήρια τέτοια, ἀνθρώπου νοῦς δέ βάνει!»
Εὔχομαι, ν’ ἀφήσουμε τόν Θεό, νά γεννηθεῖ μέσα μας· καί νά βιώσουμε μ’ ὅλη τήν ὕπαρξή μας, ὅτι «σήμερα γεννήθηκε ὁ Σωτήρας μας» (Λουκ. β’,10)· σήμερα γεννήθηκε ἡ εὐτυχία μας, ἡ ὁλοκλήρωσή μας. Σήμερα ἀναγεννηθήκαμε στήν πραγματική ζωή, πού ἀξίζει νά τήν ζεῖς.
Διάπυρος πρός Χριστόν Νηπιάσαντα εὐχέτης Σας
Ὁ Μητροπολίτης
† ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος