Η επίμονη έρευνα της αρχιτεκτόνισσας Ροζαλίας Χριστοδουλοπούλου είχε αποτέλεσμα τον εντοπισμό 450 λίθων, αρχιτεκτονικό υλικό που χρησιμοποιήθηκε για παλαιοχριστιανική βασιλική και βρισκόταν διάσπαρτο στην Ακρόπολη.
Η εντυπωσιακή ποσότητα του υλικού και η ταυτοποίηση ότι ανήκει στον μικρό ναό αναθεωρούν την προηγούμενη μελέτη αναστήλωσής του, η οποία είχε εγκριθεί από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο το 2003.
Η αρχιτέκτονας και υπεύθυνη για τα έργα του Παρθενώνα, Ροζαλία Χριστοδουλοπούλου, παρουσίασε τη νέα μελέτη της και θύμισε στα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου ότι η έρευνά της ξεκίνησε το 1993, όταν βρέθηκε στην περιοχή του Ασκληπιείου αναζητώντας λιθοσωρούς, αρχιτεκτονικά μέλη και θραύσματα. Επειτα από έρευνα τουλάχιστον 6 ετών εντοπίστηκαν δύο γωνιόλιθοι, οι οποίοι ταίριαζαν στο θεμέλιο που σωζόταν.
Η αναγνώριση της ίδιας σύνδεσης και του ίδιου μαρμάρου με το θεμέλιο του ναού (και σε άλλα ευρήματα των λίθων) είχαν αποτέλεσμα να αποδοθεί το υλικό σε αυτόν. «Υστερα από λεπτομερή έρευνα ορισμένα μέλη αποδόθηκαν στη θέση τους, γιατί όλα είχαν τη χρήση τους στην παλαιοχριστιανική», ανέφερε.
Τα νέα στοιχεία, που βρέθηκαν το 2011, αλλάζουν την αρχική υπόθεση για την κατασκευή του. Η επικαιροποιημένη μελέτη αναστήλωσης κρηπιδώματος και βάσης τοίχων του ναού του Ασκληπιού, που ήταν πρόστυλος και τετρακιόνιος, εγκρίθηκε ομοφώνως από το ΚΑΣ.
Στην απόφαση συμπεριελήφθη και η παρατήρηση του Μανώλη Κορρέ να συμπληρωθούν τα μικρά κενά ανάμεσα στους λίθους χάριν της συνέχειας των γραμμών του μνημείου.
«Το παρακολουθώ χρόνια και σας διαβεβαιώνω ότι όλα τα βήματα της μελέτης είναι τεκμηριωμένα», είπε ο καθηγητής Μανώλης Κορρές. «Ηταν ένα μνημείο μόνο στα χαρτιά, θεωρούνταν απολεσθέν. Χάρη στο έργο της Ροζαλίας απέκτησε άφθονο υλικό. Είναι κέρδος για την ιστορική τοπιογραφία της Ακρόπολης».
Και κατέληξε: «Κάποια ημέρα θα το δείτε να κλείνει, γιατί όλα τα μάρμαρα είναι εκεί».
Στο Ιερό του Ασκληπιού, που βρισκόταν σε σημείο του βράχου όπου υπήρχε πηγή ιαματικού νερού, μεταφέρθηκε η λατρεία του θεού-γιατρού από την Επίδαυρο. Ιδρύθηκε με ιδιωτική πρωτοβουλία το 420 π.Χ. και ήταν σπουδαίο κέντρο.
«Η αρχιτεκτονική διαρρύθμιση του αθηναϊκού Ασκληπιείου με τον ναό, τον βωμό, την πηγή ιαματικού νερού και τη διώροφη στοά, όπου κατακλίνονταν οι ασθενείς για να δουν στον ύπνο τους τον θεό ή τον τρόπο θεραπείας, δείχνει συνειδητή αντιγραφή των αντίστοιχων οικοδομημάτων, άρα και του τυπικού της λατρείας που εφαρμοζόταν στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου», γράφει ο Πάνος Βαλαβάνης στο βιβλίο του «Η Ακρόπολη μέσα από το Μουσείο της» (εκδ. Καπόν).
Ωστόσο από εκείνη την εποχή δεν σώζεται κανένα κατάλοιπο. Η δεύτερη φάση του ναού ανήκει στον 1ο αι. π.Χ. και αυτόν αναστηλώνουν οι αρχιτέκτονες, οι αρχαιολόγοι και οι τεχνίτες. Το έργο είναι ενταγμένο στο ΕΣΠΑ.
Η αναστήλωση του ναού, που φτάνει έως τη βάση των τοίχων, θα παραδοθεί μέχρι το τέλος του χρόνου. Θα ακολουθήσει και άλλη μελέτη για τη συνέχεια της αναστήλωσης.
