Της Βασιλικής Παπαμιχαλοπούλου
Η Ελλάδα μας βιώνει μια ανεπανάληπτη οικονομική κρίση, η οποία σε ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στην χρεοκοπία του ήθους. Προκλητικές συμπεριφορές και νοοτροπίες στην περίοδο των «παχέων αγελάδων» συνέτειναν στο να περιέλθει η κοινωνία μας στην δεινή κατάσταση που βιώνουμε. Η υποκρισία, η έπαρση, ο αρχοντοχωριατισμός, η σπατάλη και άλλες συμπεριφορές, ξένες προς το παραδοσιακό ήθος του ελληνισμού, έγιναν κανόνας ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο μέρος της ελληνικής επικράτειας.
Θα περίμενε κανείς, μετά τα όσα θλιβερά βλέπουμε γύρω μας, να έχουν βάλει μυαλό και οι πλέον απερίσκεπτοι. Δυστυχώς, ενώ η Ελλάδα ψυχορραγεί, το αποκρουστικό πρόσωπο του ελλαδαρισμού ζει και θριαμβεύει. Εκείνο που με θλίβει βαθύτατα είναι ότι δεν περιορίζεται στην ιδιωτική ζωή κάποιων, αλλά προσπαθεί να επιβληθεί και στον δημόσιο βίο, ειδικότερα στην δημόσια εκπαίδευση.
Χρέος του δημόσιου σχολείου είναι να βοηθήσει τα παιδιά να ενταχθούν ομαλά στο κοινωνικό σύνολο, να αποκτήσουν ατομικό και κοινωνικό ήθος, να αναπτύξουν χρήσιμες δεξιότητες και να αποκτήσουν συνείδηση της κουλτούρας μας ως έθνους. Όλα αυτά σε πλαίσιο ευπρέπειας και ανθρωπισμού. Το παιδί χρειάζεται να νιώθει ευχάριστα στο χώρο που διαβιεί, να παίζει και να εκφράζεται ανεπιτήδευτα, να συναναστρέφεται με τα άλλα παιδιά: να μην αποτελεί εξαίρεση. Επίσης, είναι σημαντικό να μάθει να είναι περήφανο για τον εαυτό του, τον τόπο του και τον πολιτισμό του. Οι σχολικές εορτές και δραστηριότητες οφείλουν να έχουν απλότητα, ουσία, εθνικό και τοπικό χρώμα – couleur locale για όσους έχουν «ανώτερη» παιδεία- ώστε τα παιδιά να εγκολπώνονται βιωματικά την παράδοση, τις αρχές, τις αξίες και τα ιδεώδη του ελληνικού πολιτισμού. Σε απλά ελληνικά, να μαθαίνουν να είναι περήφανα για αυτό που είναι, ώστε να μην νιώθουν εθνική μειονεξία όταν μεγαλώσουν. Το glam, η επίδειξη, η «δηθενιά», η αλαζονεία είναι στάσεις ζωής που δεν ταιριάζουν στην εποχή μας και την φυσιογνωμία του Έλληνα. Χρέος μας, ως γονείς, είναι να συμβάλλουμε στο έργο των δασκάλων και να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν καλύτερα από εμάς, όχι να αναπαραγάγουμε χείριστες νοοτροπίες και συμπεριφορές που κατέστρεψαν την χώρα μας.
Δυστυχώς, ορισμένοι γονείς αντιλαμβάνονται το δημόσιο σχολείο ως χώρο επίδειξης και έκφρασης προσωπικών συμπλεγμάτων. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η ουσία της εκπαίδευσης βρίσκεται στα απλά πράγματα, τα ανόθευτα, αυτά που μιλάνε στην ελληνική ψυχή. Η αυτεπιβεβαίωση κάποιων δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιτυγχάνεται μέσω σχολικών δραστηριοτήτων. Τέτοιες συμπεριφορές δηλητηριάζουν και νοθεύουν το σχολικό περιβάλλον, δημιουργώντας προβλήματα σε όλους όσοι εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εκείνο που με θλίβει είναι ότι στο βωμό της προσωπικής επιβολής κάποιοι δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ως μέσο ό,τι πιο ιερό και όσιο υπάρχει. Τα παιδιά χρειάζεται να μάθουν να χαίρονται και να απολαμβάνουν τα απλά και γνήσια πράγματα, αυτά που τα γεμίζουν χαμόγελο και δύναμη για την ζωή. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Και όπως είχε πει ο Γάλλος συγγραφέας François de La Rochefoucauld: «Δεν γίνεται κανείς γελοίος με τις ιδιότητες που έχει, αλλά με τις ιδιότητες που προσποιείται ότι έχει». Καλά Χριστούγεννα!!!
Χρέος του δημόσιου σχολείου είναι να βοηθήσει τα παιδιά να ενταχθούν ομαλά στο κοινωνικό σύνολο, να αποκτήσουν ατομικό και κοινωνικό ήθος, να αναπτύξουν χρήσιμες δεξιότητες και να αποκτήσουν συνείδηση της κουλτούρας μας ως έθνους. Όλα αυτά σε πλαίσιο ευπρέπειας και ανθρωπισμού. Το παιδί χρειάζεται να νιώθει ευχάριστα στο χώρο που διαβιεί, να παίζει και να εκφράζεται ανεπιτήδευτα, να συναναστρέφεται με τα άλλα παιδιά: να μην αποτελεί εξαίρεση. Επίσης, είναι σημαντικό να μάθει να είναι περήφανο για τον εαυτό του, τον τόπο του και τον πολιτισμό του. Οι σχολικές εορτές και δραστηριότητες οφείλουν να έχουν απλότητα, ουσία, εθνικό και τοπικό χρώμα – couleur locale για όσους έχουν «ανώτερη» παιδεία- ώστε τα παιδιά να εγκολπώνονται βιωματικά την παράδοση, τις αρχές, τις αξίες και τα ιδεώδη του ελληνικού πολιτισμού. Σε απλά ελληνικά, να μαθαίνουν να είναι περήφανα για αυτό που είναι, ώστε να μην νιώθουν εθνική μειονεξία όταν μεγαλώσουν. Το glam, η επίδειξη, η «δηθενιά», η αλαζονεία είναι στάσεις ζωής που δεν ταιριάζουν στην εποχή μας και την φυσιογνωμία του Έλληνα. Χρέος μας, ως γονείς, είναι να συμβάλλουμε στο έργο των δασκάλων και να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν καλύτερα από εμάς, όχι να αναπαραγάγουμε χείριστες νοοτροπίες και συμπεριφορές που κατέστρεψαν την χώρα μας.
Δυστυχώς, ορισμένοι γονείς αντιλαμβάνονται το δημόσιο σχολείο ως χώρο επίδειξης και έκφρασης προσωπικών συμπλεγμάτων. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η ουσία της εκπαίδευσης βρίσκεται στα απλά πράγματα, τα ανόθευτα, αυτά που μιλάνε στην ελληνική ψυχή. Η αυτεπιβεβαίωση κάποιων δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιτυγχάνεται μέσω σχολικών δραστηριοτήτων. Τέτοιες συμπεριφορές δηλητηριάζουν και νοθεύουν το σχολικό περιβάλλον, δημιουργώντας προβλήματα σε όλους όσοι εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εκείνο που με θλίβει είναι ότι στο βωμό της προσωπικής επιβολής κάποιοι δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ως μέσο ό,τι πιο ιερό και όσιο υπάρχει. Τα παιδιά χρειάζεται να μάθουν να χαίρονται και να απολαμβάνουν τα απλά και γνήσια πράγματα, αυτά που τα γεμίζουν χαμόγελο και δύναμη για την ζωή. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Και όπως είχε πει ο Γάλλος συγγραφέας François de La Rochefoucauld: «Δεν γίνεται κανείς γελοίος με τις ιδιότητες που έχει, αλλά με τις ιδιότητες που προσποιείται ότι έχει». Καλά Χριστούγεννα!!!
papamicha19@gmail.com
