Είναι, ακόμη, μια αφορμή αναστοχασμού πάνω στο δίπολο που χαρακτηρίζει σταθερά την μακραίωνη ιστορία του Γένους μας: από τη μία πλευρά, οι θρίαμβοι που οι Έλληνες κατακτάμε κάθε φορά που αποφασίζουμε να παραμερίσουμε τις διαφορές και τις επιμέρους διαφωνίες μας μπροστά τα μεγάλα και τα ιδανικά.
Εδώ, στην Επίδαυρο, το 1822, αυτή η ομόνοια των Ελλήνων απέδωσε την καταστατική πράξη γέννησης του νέου ελληνικού κράτους, το δημοκρατικότερο, πιο φιλελεύθερο και προοδευτικό πολιτειακό κείμενο της εποχής του.
Από εδώ, από την Επίδαυρο, οι επαναστατημένοι Έλληνες διακήρυξαν σε ολόκληρο τον κόσμο την αποφασιστικότητά τους να κατακτήσουν την ελευθερία τους και να την θεμελιώσουν στις αρχές και τις αξίες του νεοελληνικού Διαφωτισμού, τις αρχές και τις αξίες του Κοραή, του Ρήγα, του Ανώνυμου Έλληνος – αξίες που αντλούν, διαμέσου της ευρωπαϊκής παράδοσης, από την ανεξάντλητη δεξαμενή της αρχαίας ελληνικής σκέψης.
Έτσι, πάνω σ' αυτές τις αξίες και σ' αυτά τα ιδανικά, η αναγεννημένη Ελλάδα διατράνωσε ταυτόχρονα την αδιάρρηκτη συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού, αλλά και τους αδιάρρηκτους δεσμούς των Ελλήνων με την Ευρώπη.
Από την άλλη πλευρά, βεβαίως, οφείλουμε να κρατάμε στην μνήμη, στο νου και την ψυχή μας, ότι τον θρίαμβο αυτόν τον διαδέχθηκε γρήγορα η τραγωδία του διχασμού και της εμφύλιας διαμάχης, που λίγο έλειψε να ακυρώσει τον μεγαλειώδη αγώνα και τις θυσίες των Ελλήνων. Η ίδια αργολική γη που φιλοξένησε την α' Εθνοσυνέλευση, είδε, λίγο μακρύτερα από το σημείο όπου βρισκόμαστε τη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη και του Σταϊκόπουλου, αλλά και την δολοφονία του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Σήμερα, για μια ακόμη φορά, η πατρίδα μας βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, σε ένα ιστορικό σημείο που θα κρίνει με τρόπο καθοριστικό το μέλλον της Ελλάδας και των Ελλήνων για τις επόμενες πολλές δεκαετίες.
Η σκληρή δοκιμασία της κρίσης είναι για όλους μας και μια δοκιμασία εθνικού φρονήματος, υπευθυνότητας και ιστορικής συνείδησης. Είναι μια ευκαιρία να αποδείξουμε ότι οι Έλληνες δεν είμαστε καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουμε το ίδιο ιστορικό μοτίβο ξανά και ξανά, που μας θέλει να θριαμβεύουμε όταν ο εχθρός είναι εξωτερικός, αλλά να αδυνατούμε να διαχειριστούμε με επιτυχία τις δικές μας, εσωτερικές έκτακτες συνθήκες όταν αυτές ανακύπτουν.
Είναι γι' αυτό διπλά επιτακτικό το ηχηρό μήνυμα της α' Εθνοσυνέλευσης να ακουστεί όσο γίνεται πιο αποφασιστικά: ως υπογράμμιση της δικής μας βούλησης, των Ελλήνων και των Ελληνίδων του 21ου αιώνα, να αποτίσουμε τον προσήκοντα φόρο τιμής στους προγόνους μας - αποδεικνύοντας ότι όντως μπορούμε να υπερβούμε το τραγικό αυτό δίπολο του θριάμβου και της αυτοκαταστροφής, ότι όντως μπορούμε να μάθουμε από την Ιστορία μας, ότι όντως μπορούμε να μιμηθούμε τα θετικά και να αποφύγουμε τα λάθη, ότι δεν χρειάζεται να είμαστε “αεί παίδες” όπως, πάνω από δυο χιλιετίες πριν, χαρακτήρισαν το Γένος μας οι δύο εκείνοι Αιγύπτιοι ιερείς στις συναντήσεις τους με τον Σόλωνα και αργότερα με τον Μέγα Αλέξανδρο.
Είναι γι' αυτό ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι χάρη στις συντονισμένες προσπάθειές μας και στην θετική ανταπόκριση της Βουλής των Ελλήνων, ο ιστορικός τόπος της α' Εθνοσυνέλευσης ανταποκρίνεται πλέον με τρόπο σύγχρονο στην βαρύτητα αυτού του συμβολισμού, και αναδεικνύεται σε φάρο έμπνευσης και νοηματοδότησης της συλλογικής μας δράσης.
Είναι λοιπόν χρέος μας αυτή η προσπάθεια να συνεχιστεί, ώστε το δημοκρατικό, φιλελεύθερο και προοδευτικό μήνυμα της α' Εθνοσυνέλευσης να γίνει κοινό κτήμα όλων των Ελλήνων, γνώμονας και οδηγός των οραμάτων μας για την Ελλάδα που δικαιούμαστε και αξίζουμε, την Ελλάδα για την οποία πολέμησαν οι ήρωες αγωνιστές που τιμάμε σήμερα.
