Το νέο Ημερολόγιο τσέπης για το 2016 κυκλοφόρησε η Ι.Μ. Αργολίδος, το οποίο είναι αφιερωμένο στα Βυζαντινά Εκκλησιαστικά Μνημεία του νομού. Είναι ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο και πολύχρωμο Ημερολόγιο, μέσα από το οποίο παρουσιάζεται συνοπτικά το έργο της Ι.Μ. Αργολίδος και τα σπουδαία σε ιστορική αξία και σημασία Μνημεία της.
Προεξάρχουσα θέση στο Ημερολόγιο έχει ο μοναδικός και υπέροχος Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη γενέθλια γη του Μέρμπακα (Αγία Τριάδα). Μάλιστα το εμπροσθόφυλλο και το οπισθόφυλλο του Ημερολογίου κοσμούνται από φωτογραφίες του καταπληκτικού αυτού αρχιτεκτονήματος.
Στις σελίδες 50 - 56 του εν λόγω Ημερολογίου ο αναγνώστης θα βρει ιστορικό αφιέρωμα στο Βυζαντινό αυτό Ναό του Μέρμπακα, καθώς επίσης και αρκετές χαρακτηριστικές φωτογραφίες, που δείχνουν το μεγαλείο του Ναού της Παναγίας.
Το Ημερολόγιο αναφέρεται βέβαια και σε άλλα Βυζαντινά Μνημεία της Αργολίδος, όπως στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Άργους, στον Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου Αλέας, στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Νέου Ηραίου, στον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Προσύμνης, στον Ι.Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Πλατανίτη, στην Παλαιά Μονή Ταλαντίου Αραχναίου, στον Ι.Ν. Αγ. Σοφίας Ναυπλίου, στο εκκλησάκι Αγ. Μαρίνας Αρκαδικού, στο Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου Θεολόγου Λυγουριού και στον Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου Ελεήμονος Λυγουριού.
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αργολίδος αναφέρει χαρακτηριστικά στον ενδιαφέροντα Πρόλογό του: «Κάθε γωνιά της ελληνικής γης κρατάει ανάγλυφα τα χνάρια μιας οδοιπορίας αιώνων. Μια τέτοια γωνιά είναι η αργολική γη, η οποία είναι κατάσπαρτη από μνημεία προϊστορικά, ιστορικά, τάφους, ακροπόλεις, θέατρα αλλά και μνημεία χριστιανικά, που υψώθηκαν προς δόξαν του Τριαδικού μας Θεού και των Αγίων Του από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους μέχρι σήμερα.
...Σκοπός μας είναι αφ’ ενός μεν να γνωρίσουμε τις ανεκτίμητες αυτές πνευματικές και πολιτιστικές παρακαταθήκες, τις οποίες οι πρόγονοί μας προστάτεψαν δια μέσου των αιώνων και αφ’ ετέρου να σταθούμε με σεβασμό και αγάπη μπροστά τους και να ανοίξουμε τα αυτιά της ψυχής μας, για να ακούσουμε τη φωνή τους, που ως σήμερα υψώνουν, ώστε ο καθένας μας από το μετερίζι του να συμβάλλει στη διατήρηση, αποκατάσταση και ανάδειξή τους, για να τα έχουν κληρονομιά και οι επερχόμενες γενεές»!
