Έλεγα, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, πριν έρθετε, ότι έχει μια δόση ειρωνείας να συζητάμε την Οδηγία για την ενίσχυση και θωράκιση της ιδιωτικής ασφάλισης με την ενσωμάτωση της Οδηγίας, την ίδια χρονική στιγμή που αυτά που βλέπουμε να εκτυλίσσονται στη χώρα, οδηγούν σε μια αποδόμηση του ασφαλιστικού συστήματος, που στηρίζεται στο δημόσιο χαρακτήρα κι έχει μεγάλη σημασία να δούμε σε ποιο βαθμό η πορεία εξέλιξης των διαπραγματεύσεων θα δώσει κάποια μηνύματα επιτυχούς διαπραγμάτευσης. Αυτό, πάντως, που θα πρέπει να αποφύγετε, κύριε Υπουργέ, είναι να ακολουθήσετε τη «Βαρουφάκεια» στρατηγική διαπραγμάτευσης και να οδηγηθείτε στο τέλος με την «πλάτη στον τοίχο», χωρίς να μπορείτε να κάνετε καμιά άλλη κίνηση.
Επειδή βλέπουμε διάφορα δημοσιεύματα, εγώ χαίρομαι να ακούω ότι η συζήτηση που είχατε με τους ομολόγους σας σε όλα τα επίπεδα έλυσε απορίες των εταίρων και δανειστών, έγιναν κατανοητές ή τουλάχιστον, διευκρινίστηκαν οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, πάντως, θα ήταν πάρα πολύ χρήσιμο, για το εσωτερικό ακροατήριο, δεν ξέρω εάν το έχετε κάνει για το εξωτερικό ακροατήριο, να είχαμε και κάποιες ποσοτικοποιήσεις της πρότασης της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν μιλάω για μια πλήρη μελέτη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής, αλλά για μια κατά προσέγγιση, έστω εκτίμηση με τις διάφορες παρεμβάσεις που συζητάτε, τί ακριβώς αναμένετε να υπάρξει είτε από την πλευρά των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων, είτε από την πλευρά των μειώσεων των συντάξεων των Ελλήνων συνταξιούχων, είτε από την πιθανή αναδιάρθρωση του συνολικού κλίματος που θα υπάρξει;
Θα ήθελα να πω ένα παράδειγμα. Είναι απολύτως βέβαιο, ότι αυτό το οποίο είναι στη δημόσια διαβούλευση για το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα και σχετίζεται με τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αυτοαπασχολούμενους, θα μειώσει τα έσοδα που παίρνετε τώρα Είναι απολύτως βέβαιο, πως οδηγείται με μαθηματικό τρόπο και εξ ανάγκης στην εισφοροδιαφυγή και την εισφοροαποφυγή. Επίσης, είναι απολύτως βέβαιο, ότι δεν υπάρχει δυνατότητα, αντικειμενικά, να εισπραχθούν τα 167% αυξημένα ασφάλιστρα προς τους Έλληνες αγρότες. Εμείς, κύριε Υπουργέ, κάνουμε μια πολύ γρήγορη προεκτίμηση. Ο Έλληνας αγρότης θα πληρώνει μετά από δύο χρόνια από σήμερα που μιλάμε, για εφορία και ασφαλιστικές εισφορές, το 46% του συνολικού του εισοδήματος, κι εάν έχει ασφαλίσει και τη γυναίκα του στον ΟΓΑ, θα πληρώνει το 66%. Μη βιώσιμο.
Θα υποχρεώσουμε, λοιπόν, ολόκληρες κοινωνικές ομάδες να αποφύγουν την ασφαλιστική τους κάλυψη και ασφαλώς, δεν χρειάζεται να πω για την τεράστια αδικία που γίνεται, κι αυτό έχει να κάνει και με την Οδηγία που συζητάμε τώρα. Η τεράστια αδικία που είναι ένας τραγικός «διαγενεακός κανιβαλισμός» σε βάρος της νέας γενιάς. Αυτό που η σημερινή γενιά που κυβερνά τον τόπο, κάνει σε βάρος των επόμενων γενεών είναι αδιανόητο. Ιστορικά θα διδάσκεται ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Επίσης, μια άλλη πολύ σημαντική αδικία, η οποία δεν στέκει από οποιαδήποτε οπτική γωνία, είναι η ανυπαρξία οποιασδήποτε αναλογικότητας ανάμεσα στις εισφορές που έχει πληρώσει κάποιος και τη σύνταξη που αναμένει να πάρει, διότι οδηγούμαστε σε ένα σημείο που όποιος έχει πληρώσει 35-40 χρόνια ασφαλιστικές εισφορές, λίγο ή πολύ θα παίρνει την ίδια σύνταξη με αυτόν που έχει πληρώσει 20 χρόνια. Άρα, δεν έχει και νόημα να πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές. Δεν θα έχει κέρδος ή για να το πούμε διαφορετικά, αυτό που θα γίνει, στην πραγματικότητα, από αυτούς που έχουν τη δυνατότητα, είναι ότι θα τους οδηγήσετε ουσιαστικά στην ιδιωτική ασφάλιση. Αυτά που είναι να πληρώσει στο δημόσιο σύστημα που δεν θα του τα ανταποδώσει, θα προτιμήσει να τα πληρώσει στην ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, προκειμένου να τα πάρει πίσω όταν τα χρειαστεί.
Όλα αυτά τα λέω, γιατί αυτή η ιστορική ειρωνεία της πραγματικής θωράκισης της ιδιωτικής ασφάλισης μέσα από την ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας, θα έπρεπε κανονικά να ακολουθεί και τη θωράκιση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος. Έχει σημασία να δούμε ότι όλη αυτή η ιστορία από την Φερεγγυότητα Ι στη Φερεγγυότητα ΙΙ, είναι μια πορεία που γίνεται με τους αργόσυρτους ρυθμούς της Ε.Ε., αλλά γίνεται σας θυμίζω με επιταχυνόμενους ρυθμούς μετά την τεράστια κρίση των ενυπόθηκων δανείων του 2008, όπου συγκλονίστηκε συθέμελα η χρηματιστηριακή και ασφαλιστική αγορά σε παγκόσμιο επίπεδο. Κι έχουμε τώρα μπροστά μας σε πλήρη εξέλιξη την αντίστοιχη κρίση της κινέζικης χρηματιστηριακής αγοράς, και ασφαλώς όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο με τις δύο παράλληλες εξελίξεις, της πτώσης της τιμής του πετρελαίου και άρα, των ανισορροπιών που δημιουργούνται σε κράτη μέλη που παράγουν και στηρίζουν τους προϋπολογισμούς τους, και αντίστοιχα με τα συμβαίνοντα με το μεταναστευτικό και την τρομοκρατία.
Έχουν αυτά σχέση με το νομοσχέδιο που συζητάμε; Ναι, έχουν. Έχει τεράστια σχέση, γιατί είναι η προσπάθεια της Ευρώπης, και άρα των κρατών μελών, και κατά συνέπεια και της Ελλάδας να ρυθμίσει μια αγορά, η οποία πριν από 10 -15 χρόνια ούτε κατά διάνοια δεν θα φανταζόταν ότι θα εκκαλείτο να ρυθμιστεί σε συνθήκες τέτοιας γεωπολιτικής και χρηματοοικονομικής αστάθειας. Έχει λοιπόν, μεγάλη σημασία για τις δεκάδες ασφαλιστικών εταιρειών και για τις χιλιάδες των εργαζομένων στις ασφαλιστικές εταιρείες, κυρίως όμως για τα εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών που πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, να μπορεί να τους πει η πολιτεία ότι αυτό το οποίο ενσωματώνω στην εθνική μου νομοθεσία είναι κάτι το οποίο δίνει μεγαλύτερη φερεγγυότητα, διάρκεια ζωής, αυστηροποιεί τους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και, εν τη αύτη περιπτώσει η πολιτεία ορθώς νομοθετούσε, διασφαλίζει ότι τα χρήματα τα οποία επενδύει ο Έλληνας πολίτης στην ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία δεν θα πάνε στον «Καιάδα», όπως έχουν πάει κατά το παρελθόν αρκετές φορές.
Βεβαίως, έχει και μια άλλη παρατήρηση, νομίζω, την δική της σημασία, επειδή πρόκειται για μια μεταρρύθμιση, ένας όρος κακοχρησιμοποιημένος. Αυτό που έχει σημασία στις μεταρρυθμίσεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, δεν είναι απλώς να νομοθετούμε έστω ενσωματώνοντας έτοιμα ευρωπαϊκά κείμενα. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να εφαρμόσουμε αυτό το οποίο νομοθετούμε. Κι εδώ βέβαια, έχει σημασία ότι η αρχή στην οποία εμείς αναθέτουμε την τήρηση αυτών που εδώ νομοθετούμε είναι κυρίως η Τράπεζα της Ελλάδος, ένας φορέας ο οποίος έχει τη δική του εμπειρία, θα θέλαμε όμως πάρα πολύ να δούμε και ποια είναι η εμπειρία αυτή και πώς μπορεί να βελτιωθεί προς όφελος των Ελλήνων πολιτών.
Περνάμε, λοιπόν από την Φερεγγυότητα 1, στη Φερεγγυότητα 2, με τους τρεις πυλώνες, τους είπαν οι συνάδελφοι δεν θα τους επαναλάβω, αλλά έχει σημασία να πούμε ότι για πρώτη φορά γίνεται τόσο αυστηρός έλεγχος και αξιολόγηση των ποσοτικών στοιχείων, πρώτος πυλώνας, για πρώτη φορά γίνεται τόσο ενδελεχής έλεγχος των ποιοτικών στοιχείων, που είναι ο δεύτερος πυλώνας και για πρώτη φορά, επιτέλους, η διαφάνεια στην ενημέρωση με απλό και κατανοητό τρόπο των άμεσα ενδιαφερομένων, που είναι οι πολίτες που πληρώνουν και ασφαλώς οι εποπτικές αρχές, γίνεται με έναν τρόπο πολύ πιο σοβαρό και πολύ πιο αυστηρό απ' ό,τι μέχρι και σήμερα.
Έχει σημασία να τονίσουμε ότι υπάρχουν δύο είδη ελέγχων στις ασφαλιστικές εταιρείες ως προς την ελάχιστη κεφαλαιακή απαίτηση, που είναι το όριο πέρα από το οποίο υπάρχει υποχρεωτική παρέμβαση των εποπτικών αρχών και ο έλεγχος της κεφαλαιακής απαίτησης φερεγγυότητας, που είναι το ελάχιστο κεφάλαιο για να καλυφθούν οι απαιτήσεις τους επόμενους δώδεκα μήνες με ένα ποσοστό αξιοπιστίας 99,5%.
Αρχίζω, τώρα, τις επιμέρους παρατηρήσεις.
Παρατήρηση πρώτη: Είναι βέβαιο, ότι η ενσωμάτωση τις συγκεκριμένης Οδηγίας θα φέρει αλλαγές στην ασφαλιστική αγορά τις χώρας. Πρέπει να διασφαλιστεί, κύριε Υπουργέ, ότι πιθανή συγκέντρωση εταιρειών που θα προκύψει εξαιτίας ακριβώς τις εφαρμογής τις συγκεκριμένης Οδηγίας, δηλαδή, συνενώσεις εταιριών δεν θα οδηγήσουν σε εκκαθαρίσεις ασφαλιστικών χαρτοφυλακίων. Κι εδώ, θα πρέπει να τεθεί από τη δική τις πλευρά, όταν αύριο καλέσουμε τις εκπροσώπους των ασφαλιστικών εταιρειών, ποιες είναι οι δικές τις εκτιμήσεις για το άμεσο και το μεσοπρόθεσμο μέλλον των εταιρειών τις κατ’ εφαρμογή τις Οδηγίας που σήμερα εμείς συζητούμε.
Θεωρώ, τις, εξαιρετικά σημαντικό, ότι υπάρχει μια προσαρμογή πολύ σημαντική στα κριτήρια κοινωνικής λογοδοσίας του τρίτου πυλώνα, κυρίως γιατί οι πληροφορίες που θα δίνονται δεν θα είναι «ψιλά γράμματα». Και όλοι γνωρίζουμε παντού, πόσο μεγάλη σημασία έχουν τα λεγόμενα «ψιλά γράμματα», όταν δηλαδή, οι πληροφορίες αυτές δεν γίνονται κατανοητές από τον απλό πολίτη.
Κατά συνέπεια, εμείς αντιμετωπίζουμε θετικά την ενσωμάτωση τις συγκεκριμένης Οδηγίας, αντιμετωπίζουμε θετικά την αυστηροποίηση σε επίπεδο κεφαλαίων, σε επίπεδο εταιρικής διοίκησης και σε επίπεδο διαφάνειας, έχουμε κάποιες απορίες και θέλουμε να ρωτήσουμε, αυτή η παρέμβαση που γίνεται για τις εκκαθαριστές και για τη διακοπή τις δικήςς τις ευθύνης, φαντάζομαι θα έχει γίνει, αφού έχουν συγκεντρωθεί κάποια στοιχεία. Θα θέλαμε να δούμε, γιατί το κάνουμε αυτό, τι προβλήματα έχουμε, ποια εμπειρία έχει αποκτηθεί από τις εκκαθαριστές που υπάρχουν, γιατί δεν υπάρχει άλλη προσέγγιση στο συγκεκριμένο θέμα. Τις, προσπαθήσαμε να δούμε στην Ευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή, υπάρχει ο εκπρόσωπος τις Τράπεζας τις Ελλάδος και υπάρχει και ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εργασίας. Δεν τον εντοπίσαμε και θα θέλαμε να δούμε τι γίνεται με τον εκπρόσωπο του Υπουργείου Εργασίας.
Τέλος, θέλω να ενημερώσω τις συναδέλφους, ότι εμείς θα καταθέσουμε τρεις τροπολογίες, λέω την σημαντικότερη ή ίσως αυτή που έχει την δική τις ιδιαιτερότητα με τον συνάδελφο τον κ. Τζελέπη. Αφορά τις νέες εκκαθαρίσεις που θα γίνουν μετά την 1/1/2016, με την καινούργια χρονιά. Αυτό που έχει σημασία είναι οι εκκρεμείς δίκες που θα γίνουν, όταν θα ξεκαθαριστεί το ζήτημα των αποζημιώσεων κ.λπ. και προχωρήσουμε στα δικαστήρια, δεδομένου ότι το αποθεματικό των εταιριών θα το διαχειρίζεται ο εκκαθαριστής, οι δίκες να μην απευθύνονται στο επικουρικό που δεν έχει καμία σχέση. Οι δίκες θα απευθύνονται σε αυτόν που έχει πράγματι τη δυνατότητα και την θεσμική υποχρέωση τήρησης των αντίστοιχων δυνατοτήτων.
Τις, θα θέλαμε να δούμε, επειδή υπάρχει ο λεγόμενος «κόφτης», κύριε Υπουργέ, δηλαδή, ότι ανάλογα με το αντικείμενο, είτε τις δίκης, είτε τις αξίωσης κ.λπ., υπάρχει ένα όριο πέρα από το οποίο δεν περνά κανείς, διότι άλλως θα εξαντλούντο μέσα σε ένα μήνα τα αποθεματικά του επικουρικού κεφαλαίου. Κατά συνέπεια, θα θέλαμε να δούμε πώς αντιμετωπίζεται το ζήτημα αυτό του «κόφτη», έτσι ώστε με μια πιθανή επικαιροποίηση των ποσών να υπάρχει και μια ένδειξη βιωσιμότητας του επικουρικού κεφαλαίου.
Να τελειώσω, αναφερόμενος τις στο μεγάλο ζήτημα που έχει τεθεί, κατά σύμπτωση σήμερα, πήρα την απάντηση σε μια ερώτηση που τις είχα θέσει, για το ζήτημα των χρεώσεων των πιστωτικών καρτών. Γνωρίζετε ότι υπάρχουν τράπεζες οι οποίες χρεώνουν έως και 5&, 6% ,7%. Έχουν «λιώσει» οι μικρομεσαίοι, όταν το ποσοστό κέρδους σε πολλά καταστήματα δεν ξεπερνάει το 5%, το 6%, το 7%, το 8%, είναι αδιανόητο να παρακρατεί την τράπεζα το 4% ή το 5%. Στην απάντησή τις «πετάτε το μπαλάκι» στην Τράπεζα τις Ελλάδος. Αυτό δεν μπορεί να γίνει απολύτως αποδεκτό, διότι θεωρούμε ότι υπάρχει χρέος τις πολιτείας να νομοθετήσει επί αυτού. Και να υπάρχει μια ενιαία τακτική τις τράπεζες, κυρίως να μειωθούν δραστικά τα ποσά τα οποία παρακρατούν με τις πιστωτικές κάρτες. Ελπίζω ότι θα έχουμε μία θετική απάντηση από ίσως, στο συγκεκριμένο θέμα».
Παρέμβαση κ. Γ. Μανιάτη:
«Επειδή έγινε αναφορά στο θέμα του συνετού επενδυτή από τον κ.Βορίδη, εγώ θέλω από την ακριβώς αντίθετη οπτική γωνία, να πω, ότι χαίρομαι που υπάρχει η έννοια του συνετού επενδυτή και για να ενισχύσω αυτή την άποψη, θα πω ότι στο νόμο του 2013 που περάσαμε για το Ταμείο Αλληλεγγύης Γενεών, που είναι το Ταμείο που θα πάνε τα έσοδα από τον ορυκτό πλούτο της χώρας, προσθέσαμε πλην των «συνετών επενδύσεων» και τον όρο της «ηθικής επιχειρηματικότητας». Δημιουργήσαμε συμβούλιο «ηθικής επιχειρηματικότητας» κατά το παράδειγμα του νορβηγικού ασφαλιστικού ταμείου. Δηλαδή τι; Δεν επενδύεις τα λεφτά σου σε εταιρείες που εκμεταλλεύονται την παιδική εργασία. Δεν επενδύεις τα λεφτά σου, εγώ το πάω και σε ασφαλιστικές εταιρείες, σε περιπτώσεις που υποβαθμίζουν το περιβάλλον, ιδιαίτερα σε περιοχές της Αφρικής. Δεν επενδύεις τα λεφτά των ασφαλισμένων σου, σε εταιρείες που κατασκευάζουν νάρκες, ή άλλα θέματα τέτοια.
Εγώ θα ήθελα κύριε Υπουργέ, αυτή την έννοια του συνετού επενδυτή, αφού συζητήσουμε ασφαλώς με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, να την ενισχύσουμε, γιατί θεωρώ ότι θα ενισχύσει και την εμπιστοσύνη των ασφαλισμένων απέναντι στις ασφαλιστικές εταιρείες, ώστε να γνωρίζουν ότι χωρίς υψηλά ρίσκα, επενδύουν για τις επόμενες 10ετίες τα λεφτά που τους δίνουν τώρα μεροδούλι μεροφάι ο καθένας μήνα το μήνα. Εγώ θα ήθελα και ενίσχυση μάλιστα της λογικής του συνετού επενδυτή και του συμβουλίου της ηθικής επιχειρηματικότητας».
