Ο υπουργός περιβάλλοντος και ενέργειας συνεχίζει να ζει στον δικό του κόσμο: «Η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να παραδώσει τα όπλα» στις διαπραγματεύσεις για το ασφαλιστικό, διαμηνύει, τονίζοντας ότι στόχος είναι να οικοδομηθούν «συμμαχίες στον ευρωπαϊκό χώρο, που θα μας επιτρέψουν να μη μειωθούν οι κύριες συντάξεις» (!!) Θα έλεγε κανείς ότι δεν είναι κακό να ζει κανείς στον φανταστικό κόσμο του, αλλά αν είναι ο υπουργός περιβάλλοντος και ενέργειας, αυτός που ζει στα ροζ συννεφάκια, τότε μάλλον δεν είναι καθόλου καλά τα πράγματα.
Διότι βέβαια, κόβουν και ράβουν οι υπουργοί, ο ένας παίζει με τα ξεφτίδια των ονείρων του περί ευρω-συμμαχιών για να φτιάξει κουρελούδες κι ο άλλος, ο καθ’ ύλην αρμόδιος, καταπιάνεται να κόβει και να ράβει τις εισφορές εργοδοτών και εργαζόμενων, για να σωθεί ένα μισοβουλιαγμένο σκάφος που μόνο έτσι δεν σώζεται.
Επιχειρούν εκεί στο κυβερνητικό συμβούλιο να αρμέξουν μια αγελάδα που ψυχορραγεί. Η κοπτοραπτική καθόλου δεν βοηθάει, δυστυχώς, το ετοιμοθάνατο ζωντανό που δεν μπορεί πια να κατεβάσει άλλο γάλα.
Θα πάνε που λες, κατά τα φαινόμενα, οι καλοί σου στους θεσμούς (sic) με τέτοια σχέδια και θα τους δείξουν τα νούμερα και τους έωλους υπολογισμούς τους -και κατά πάσα πιθανότητα, οι σύνδικοι της ελληνικής πτώχευσης, θα τους σιχτιρίσουν πάλι και θα τους τα πετάξουν τα χαρτιά και τους υπολογισμούς στα μούτρα, όπως συστηματικά κάνουν από την δεύτερη μέρα των εκλογών του Ιανουαρίου και μετά -και μάλιστα μετά επιτάσεως από την εποχή που το “όχι” το κάνανε “ναι”, διότι πώς να το κάνομε, “δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σ’ ανέβει στο κρεβάτι”. Αλλά εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα…
Για να μην πολυλογούμε άλλο, ας παραδεχθούμε ότι δύο μόνο είναι οι τρόποι να σταματήσει ετούτος ο κατήφορος με το ασφαλιστικό μας σύστημα:
Ο ένας τρόπος είναι να αρχίσουμε να γινόμαστε σιγά-σιγά κράτος και να μπει μια τάξη σε αυτό το άναρχο σύστημα της αγοράς εργασίας. Μια ζούγκλα που ο ισχυρός κυριαρχεί κι ο αδύναμος χάνεται, εκεί που το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και η μαύρη κι ανασφάλιστη εργασία, μαζί και η στυγνή εκμετάλλευση της ανάγκης του καθενός μας, καταβαραθρώνοντας την αξιοπρέπεια μας, το μόνο που ανεβάζει είναι οι χασούρες του ασφαλιστικού μας συστήματος∙ απαράδεκτες απώλειες που θα μπορούσαν να καλύπτουν κάπως τις τρέχουσες ανάγκες.
Ο άλλος τρόπος, τα ‘χομε πει τόσες και τόσες φορές που καταντάμε γραφικοί, είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση και η ανάπτυξη, για την οποία μόνο βαρύγδουπες μεγαλοστομίες ακούγονται. Κανείς δε μιλάει επί της ουσίας, ούτε έχει κάτσει ποτέ κανείς στα σοβαρά να βάλει κάτω τα πράγματα και να σκεφτεί ότι χωρίς στρατηγικούς στόχους και επιχειρησιακά σχέδια που θα περιορίσουν τη σπατάλη και θα διαχειριστούν αποτελεσματικά και υπέρ του δημοσίου συμφέροντος τους φθίνοντες πόρους, τίποτα δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε ούτε πρόκειται να δημιουργηθεί ποτέ πλούτος, παρά μόνο για τους λίγους αετονύχηδες που συνήθως κοσμούν τις λίστες των φοροφυγάδων. Λίστες με λήσταρχους, αλλά και πολλές άλλες λίστες: λίστες με βεβαιωμένους αλλά ανεπίδεκτους είσπραξης φόρους, λίστες με οικονομικούς μετανάστες, λίστες συσσιτίων, αστέγων και απόρων…
