Για να γίνει κατανοητή η πραγματικότητα, που επικρατούσε στο χώρο του Ιατρείου και όχι η λεκτική υπερβολή, ενδεικτικά αναφέρουμε τα παρακάτω:
-Στην τουαλέτα του Ιατρείου ο νιπτήρας ήταν πεσμένος και η βρύση του δεν λειτουργούσε. Επίσης το καζανάκι της τουαλέτας ήταν εκτός λειτουργίας με αποτέλεσμα ο ιατρός και οι ασθενείς να μην μπορούν να κάνουν χρήση της τουαλέτας, ούτε καν να πλύνουν τα χέρια τους!
-Το ένα εκ των δύο δωματίων, που διαθέτει το Ιατρείο, είχε μετατραπεί σε αποθήκη φύλαξης αντικειμένων της Τοπικής Κοινότητας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα κάποιοι ασθενείς, οι οποίοι ανέμεναν να εξετασθούν, να συνωθούνται στο στενόχωρο διάδρομο του Ιατρείου, χωρητικότητας δύο-τριών ορθίων ατόμων και οι υπόλοιποι ασθενείς να στέκονται έξω από το κτήριο.
-Ελλείψει κουρτινών του Ιατρείου, που είναι ισόγειο, υπήρχε δυσκολία διεξαγωγής κάποιων εξετάσεων.
-Ασυντήρητες οι πόρτες και τα κουφώματα και άβαφο το κτήριο για πολλά χρόνια.
Ήταν καθήκον και προεκλογική δέσμευση της παρούσας Δημοτικής Αρχής να ευπρεπίσει το κτήριο του Ιατρείου, ούτως ώστε η παραμονή των ασθενών εκεί να είναι αξιοπρεπής με συνθήκες καθαριότητας και άνεσης. Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο δημιουργήθηκε αρχικά αποθηκευτικός χώρος στο υπόγειο του Νηπιαγωγείου Ηλιοκάστρου, όπου εκεί μεταφέρθηκαν τα αντικείμενα της Τοπικής Κοινότητας και έτσι το ένα εκ των δύο δωματίων του Ιατρείου χρησιμοποιείται πλέον ως αίθουσα αναμονής των ασθενών, θερμαινόμενη, μετά την επισκευή των κλιματιστικών.
Επίσης μετά την επισκευή της τουαλέτας και των κουφωμάτων το κτήριο βάφτηκε εσωτερικά και τοποθετήθηκαν κουρτίνες στην αίθουσα εξέτασης των ασθενών, καλύπτοντας στοιχειώδεις ανάγκες του Ιατρείου και των ασθενών.
Η δύσκολη οικονομική συγκυρία, που όντως υπάρχει, δεν μπορεί να αποτελεί σε καμία περίπτωση άλλοθι στην τόση υποβάθμιση και υποτίμηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των ασθενών.
