Ο Αριστοτέλης στην «Ποιητική» του δίνει τον ακόλουθο ορισμό της τραγωδίας: «Έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω, χωρίς εκάστω των ειδών εν τοις μορίοις, δρώντων και ου δι’ απαγγελίας, δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»....
Σύμφωνα με τον ορισμό, η τραγωδία είναι απομίμηση μιας σοβαρής πράξης, με αξιόλογο περιεχόμενο. Είναι αναπαράσταση της πραγματικότητας, όχι όμως πιστή, αλλά δημιουργική κι ελεύθερη, με τάση εξιδανίκευσης. ...
Η τραγωδία για τον Πλάτωνα, ήταν «μίμηση της μίμησης» η οποία ξέφευγε από την πραγματικότητα.
Αυτό ακριβώς βιώνουμε ένα χρόνο τώρα με την ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και Τσίπρα – Καμμένου. Μια τραγωδία με θύματα όλους τους Έλληνες, πλην των ημετέρων και των μελών των οικογενειών τους, η οποία τις πιο πολλές φορές καταλήγει σε κωμωδία και φαρσοκωμωδία.
Να η σχέση τραγωδίας και συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και Τσίπρα – Καμμένου: Προσπαθούν να μιμηθούν μια σοβαρή πράξη, εν προκειμένω πολιτική, με αξιόλογο περιεχόμενο με τάση εξιδανίκευσης, αλλά πέρασαν στη μίμηση της μίμησης η οποία ξεφεύγει από την πραγματικότητα.
Ξέφυγαν από την πραγματικότητα που παρέλαβαν με το mail Χαρδούβελη και ξεπέρασαν οι συγκυβερνώντας τον ορισμός της τραγωδίας, αφήνοντας τα τραγικά αποτελέσματά της, ενώ συμπεριφέρονται κωμωδούντες και ο λαός τους αντιλαμβάνεται ως φαρσοκωμωδούντες, όμως η κωμικοτραγωδία συνεχίζεται.
Μιμήθηκαν τους προηγούμενους κυβερνώντες με ένα κακέκτυπο τρόπο και μας οδήγησαν στο τρίτο το χειρότερο μνημόνιο, τη στιγμή που πέρυσι τέτοια εποχή βγαίναμε από τα δυο πρώτα μνημόνια και μπαίναμε στην προληπτική πιστωτική γραμμή. Τήρησαν τη λακωνική ρήση «ἄμμες δέ γ' ἐσσόμεσθα πολλῷ κάρρονες» και υπήρξαν γενναιότεροι σε σκληρά μέτρα, σε περικοπές, σε διάλυση της υγείας, σε θάνατο του εμπορίου και της επιχειρηματικότητας, σε εκμαυλισμό της παιδείας, σε εξάλειψη του αισθήματος ασφάλειας, σε εξαθλίωση των αγροτών, δημοσίων υπαλλήλων και ελεύθερων επαγγελματιών - γιατρών, δικηγόρων, φαρμακοποιών, μηχανικών - που τόσο θερμά στήριξαν τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, Τσίπρα – Καμμένου. Εγκαθίδρυσαν καθεστώς νεποτισμού, δηλαδή την εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που δίνει σε κάποιον (Συριζαίο) η θέση που κατέχει, για να εξασφαλίσει σε συγγενείς και φίλους αξιώματα και δημόσιες θέσεις (ξεκάθαρη οικογενειοκρατία). Με την ευνοιοκρατία και το νεποτισμό κατάργησαν κάθε έννοια αξιοκρατίας.
Δίχασαν το λαό. Τους κατέταξαν σε νεόκοπους πατριώτες (βλέπε Συριζαίους) και σε προδότες, γερμανοτσολιάδες, δωσίλογους (πας μη Συριζαίος).
Κάθε στοιχείο που απαρνιόταν την προηγούμενη πολιτική ταυτότητα ήταν και είναι ευπρόσδεκτος στο ΣΥΡΙΖΑ για να χτιστεί η κομματική δομή και να εξασφαλιστεί πελατεία και ψήφοι. Φλέρταραν και συμμάχησαν ξεδιάντροπα ακόμα και με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Να δούμε το μέγεθος της τραγωδίας, δηλαδή την αρχή, τη μέση και το τέλος. Θα μπορούσαμε να αντιστοιχίσουμε ως αρχή την “περήφανη” τρομάρα τους, διαπραγμάτευση. Ως μέση τη συμφωνία και ως τέλος το επιθυμητό αποτέλεσμα που συνοδεύεται με την κάθαρση και επομένως με την οικονομική αποκατάσταση και ηρεμία, με σταδιακή εξάλειψη της ανεργίας και γενική εξομάλυνση.
Τι ζήσαμε όμως την τελευταία χρονιά της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ , Τσίπρα – Καμμένου;
Το είπαμε και θα το λέμε συνέχεια, ότι ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ το μέγεθος της τραγωδίας και το περιεχόμενο της φαρσοκωμωδίας:
Δεν ξεχνάμε τη σύνθεση της πρώτης κυβέρνησης ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. (Γιάνης, Φλαμπουράρης, Στρατούλης, Σκουρλέτης, Παπάς, Μπαλτάς, Λαφαζάνης, Καμμένος, και πολλοί ακόμη στο ολιγομελές κυβερνητικό σχήμα των 50 μελών).
Δεν ξεχνάμε την περήφανη διαπραγμάτευση.
Δεν ξεχνάμε τη συμφωνία της 22ας του Φλεβάρη που ποτέ δε μάθαμε τι συμφώνησαν.
Δεν ξεχνάμε τη Ζωή(τσα) με τις επιτροπές αλήθειας και ψεύδους, με τις ερωτοτροπίες της με τους χρυσαυγίτες, με το φέουδό της τη Βουλή των Ελλήνων, με τις σαδιστικές της συμπεριφορές στους συναδέλφους της, στα αστυνομικά όργανα, στους υπαλλήλους και στο λαό, καθώς και το μαζοχιστή Τσίπρα που την ανεχόταν.
Δεν ξεχνάμε τη Ζωή(τσα) με τα καψώνια της.
Δεν ξεχνάμε τον αντιπρόεδρο της Βουλής, Αλέξη Μητρόπουλο, τον εκφραστή των παλινωδιών και της καπιταλιστικής νεοαριστεράς.
Δεν ξεχνάμε τη 13η σύνταξη που πήραμε το Δεκέμβρη του 2015.
Δεν ξεχνάμε τον κατώτατο μισθό των 751 ευρώ.
Δεν ξεχνάμε τη συναγωνίστρια – εκατομμυριούχο Βαλαβάνη.
Δεν ξεχνάμε τον ειλικρινέστατο φορολογικά και γραβατοφορούντα, κ. Σταθάκη.
Δεν ξεχνάμε τα παιδιά με τα πουκάμισα έξω, τους σηκωμένους γιακάδες και τα χέρια στις τσέπες, να σηκώνουν ψηλά την επανάσταση.
Δεν ξεχνάμε τις τρυφερές φωτογραφίες του Γιάνη στη λίμνη Κόμο.
Δεν ξεχνάμε το δείπνο του Γιάνη με τους παλιόφιλους στη Ρίγα.
Δεν ξεχνάμε το σύζυγο της κέλτισσας, κ. Ευκλείδη, τον άξιο συνεχιστή της περήφανης διαπραγμάτευσης.
Δεν ξεχνάμε τα capital controls.
Δεν ξεχνάμε το φακίρη – μάγο Τσίπρα που κάνει το ΟΧΙ, ΝΑΙ.
Δεν ξεχνάμε το μεγάλο διαπραγματευτή των 17 ωρών.
Δεν ξεχνάμε το νέο που μας κοροϊδεύει, αλλά μας αρέσει.
Δεν ξεχνάμε την ελπίδα που έρχεται, αλλά προσπέρασε χωρίς να έρθει.
Δεν ξεχνάμε τους παλιούς μας συντρόφους και υπουργούς (Τζάκρη, Κουρουμπλή, Μπόλαρη, Κοτσακά, Σπίρτζη, Σγουρίδη. Τελικά είναι πολλοί, ας τους ξεχάσουμε.)
Δεν ξεχνάμε τον τυφώνα Κατρούγκαλο.
Δεν ξεχνάμε ότι o Κατρούγκαλος θα είναι επικεφαλής στις διαδηλώσεις ενάντια στο ασφαλιστικό.
Δεν ξεχνάμε το φίλο μας το Φίλη, το μεγάλο μεταρρυθμιστή της παιδείας.
Δεν ξεχνάμε το Μπαλτά, που όλα τα σφάζει.
Δεν ξεχνάμε το γελαστό Τρύφωνα, το δολοφόνο της φοροδιαφυγής.
Δεν ξεχνάμε την κυρά Τασία.
Δεν ξεχνάμε ούτε τον άντρα της κυρά Τασίας, που έδιωξε τους Κινέζους από το λιμάνι της αγωνίας.
Δεν ξεχνάμε τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια που δεν τόλμησαν να πουλήσουν οι γερμανοτσολιάδες.
Δεν ξεχνάμε τις καραβιές με τα ευρώ που έστελνε ο Μόσκοβος Πούτιν.
Δεν ξεχνάμε το Λαφαζάνη, που μόνο δεν έγλειψε τα πόδια του Πούτιν και έφερε αγωγούς, αέρια και επενδύσεις.
Δεν ξεχνάμε την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
Δεν ξεχνάμε τις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
Δεν ξεχνάμε την καθιέρωση της αξιοκρατίας.
Δεν ξεχνάμε τη συνέπεια στην εξόφληση του γραμματίου συνεργασίας Τσίπρα – Καραμανλή – Παυλόπουλου που υπογράφηκε το Δεκέμβρη του 2008.
Δεν ξεχνάμε να κατεβαίνουμε στις διαδηλώσεις με προτροπή Τσίπρα εναντίον Τσίπρα.
Δεν ξεχνάμε, γιαγιά, να ψωνίζουμε με κάρτα.
Δεν ξεχνάμε να συνεχίζουμε να παροτρύνουμε τους νέους να μη φεύγουν στο εξωτερικό.
Δεν ξεχνάμε ότι κόπηκε το 5ευρω για εισαγωγή στα νοσοκομεία και αντικαταστάθηκε από μηνιαίο 60ευρω περικοπών στις συντάξεις.
Δεν ξεχνάμε ότι οι προκαταβολές των ελευθέρων επαγγελματιών θα καταργηθούν με υπερδιπλασιασμό. (Πολύ μαγικό αυτό!)
Δεν ξεχνάμε ότι οι αγρότες θα είναι αφεντικά στα χωράφια τους, απλά θα πληρώνουν 100% προκαταβολή φόρου.
Δεν ξεχνάμε σχεδιαζόμενο “ντου” στο νομισματοκοπείο.
Δεν ξεχνάμε ότι έφταιγε ο Στουρνάρας.
Δεν ξεχνάμε πόσο καλός έγινε τελευταία ο Στουρνάρας.
Δεν ξεχνάμε γιατί είναι ανύπαρκτος ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων.
Δεν ξεχνάμε τον ωσεί παρόντα υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Τόσκα.
Δεν ξεχνάμε το παιχνίδι του Σκουρλέτη στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική.
Δεν ξεχνάμε ό,τι μας έμαθε ο Σκουρλέτης ότι ταξική συνείδηση σημαίνει ότι πρέπει να μένεις άνεργος.
Δεν ξεχνάμε Ραχήλ.
Δεν ξεχνάμε ότι άνοιξε η ΕΡΤ και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, Τσίπρα – Καμμένου, απόκτησαν τα δικά τους αποκλειστικά μέσα γκαιμπελικής προπαγάνδας.
Δεν ξεχνάμε τον φέρελπι νέο, Ιάσονα Σχοινά – Παπαδόπουλο, γραμματέα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αντί να αποκατασταθεί από τους γονείς του, τους αποκατάστησε αυτός. Παιδί θαύμα! Άξιος συνεχιστής του θαυματοποιού Τσίπρα.
Δεν ξεχνάμε, ότι για όλα φταίνε οι κακοί ξένοι δανειστές.
Δεν ξεχνάμε, φυσικά, ότι Βαρουφάκης και Σόιμπλε, σε αγαστή συνεργασία προετοίμαζαν το Grexit.
Δεν ξεχνάμε ότι ο Τσίπρας έχωσε την ουρά στα σκέλια το βράδυ του δημοψηφίσματος, όταν επιτέλους κατάλαβε τι σημαίνει Grexit.
Δεν ξεχνάμε ότι για όλα φταίνε οι άλλοι εκτός από την ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, Τσίπρα – Καμμένου.
Δεν ξεχνάμε φυσικά ούτε τα λάθη μας, ούτε τους συντρόφους που πρόδωσαν και μας πρόδωσαν.
Δεν ξεχνάμε..., Δεν ξεχνάμε..., Δεν ξεχνάμε, ...
Η τραγωδία τελειώνει με την κάθαρση που δίνει ο από μηχανής θεός, ο κυρίαρχος και συνυπεύθυνος ελληνικός λαός και για να μην είμαστε αγενείς, φυσικά δεν ξεχνάμε για τα γενέθλιά τους να τους ευχηθούμε ολόψυχα να είναι καλά για να μας αδειάσουν γρήγορα τη γωνιά και του χρόνου στα σπίτια τους. Θα λέγαμε στις δουλειές τους, αλλά οι περισσότεροι δεν δούλεψαν ποτέ. Καλύτερα να τους ξεχάσουμε όταν τους διώξουμε, γιατί στον πόνο και τη δυστυχία η λησμονιά είναι φάρμακο.
Η Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
