Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 και ότι αυτή συνεπάγεται είναι συνήθως η αρχή για κάθε κουβέντα στις μέρες μας. Η έλλειψη ρευστότητας και η αδυναμία του χρηματοπιστωτικού συστήματος με ότι συνέπειες είχε στην πραγματική οικονομία των χωρών οδήγησαν πολλές χώρες στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης. Τα αντανακλαστικά και οι κρατικές δομές καθώς και τα μέτρα που ελήφθησαν στη συνέχεια αποσόβησαν όσο μπορούσαν μια γενικευμένη κρίση. Πολλές απ αυτές τις χώρες ήδη ακολουθούν πορεία ανάπτυξης. Εξειδικεύοντας στην ελληνική οικονομία γίνεται εμφανές ότι η αδυναμία διαχείρισης και εκσυγχρονισμού των κρατικών δομών συνέτεινε τα τελευταία πέντε χρόνια στην επιδείνωση της κρίσης. Ο πολίτης δεν εμπιστεύεται καμία πολιτική εξουσία και κοινωνική ή κρατική δομή. Η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στο κράτος και στις δομές του δημιουργεί διαδραστικά προβλήματα.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε σταθερή ύφεση και η φοροδοτική ικανότητα πολιτών και επιχειρήσεων συνεχώς μειώνεται. Η φορολογία σε επιχειρήσεις και ιδιώτες που αποτελούν την πραγματική οικονομία είναι εξαντλητική και απ τη νέα χρονιά παρανοϊκή. Η προσέλκυση επενδύσεων γίνεται άπιαστο όνειρο όταν το φορολογικό σύστημα είναι ασταθές, συνεχώς αλλάζει και καθιστά την οικονομία μη ανταγωνιστική. Απότοκο αυτού η συνεχής αύξηση της ανεργίας και η αναντιστοιχία εργαζομένων-ανέργων,συνταξιούχων που μεγαλώνουν συνεχώς την τρύπα στα ασφαλιστικά ταμεία καθώς και το όργιο φοροδιαφυγής. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η πρόταση για το νέο ασφαλιστικό της κυβέρνησης που εκτινάσσει τις ασφαλιστικές εισφορές στα ύψη, οδηγεί την πραγματική οικονομία της χώρας σε συνδυασμό με το νέο
φορολογικό σε νέα λουκέτα, την ίδια στιγμή που κανείς δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί την βιωσιμότητα του συστήματος όταν οι συντάξεις εξανεμίζονται και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη. Και όλα αυτά την στιγμή που ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί με δημιουργική ασάφεια έχοντας ως αποτέλεσμα τη γιγάντωση της γραφειοκρατίας, την αδιαφάνεια , την κακοδιαχείριση κρατικών οργανισμών, τη δημιουργία του κομματικού κράτους άεργων , την έλλειψη αξιολόγησης και τη διατήρηση του υπέρογκου δημοσίου τομέα που είναι δυστυχώς το δόγμα που επικρατεί απ την κυβέρνηση στην ίσως πιο κομβική στροφή της Ιστορίας για τη χώρα. Λογικό επακόλουθο ο Έλληνας πολίτης και φορολογούμενος, ο τίμιος και παραγωγικός ιστός της οικονομίας να βλέπει ένα κράτος τιμωρό που δεν εμπιστεύεται για κανένα λόγο, και για να επιβιώσει πρέπει ή να το κλέψει ή να μεταναστεύσει σε γειτονική χώρα. Σε αντίθετη περίπτωση, όσο παραγωγικός και να ναι, θα μείνει να πεινάσει για χάρη τις εξυπηρέτησης των εκάστοτε κομματικών πελατών. Το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον διαρκώς εξελίσσεται και γίνεται ολοένα και ανταγωνιστικότερο. Εάν αυτό δεν γίνει αντιληπτό από όλους μας και ιδιαίτερα από τους διοικούντες και δεν προσαρμοστούμε άμεσα, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα αξιοπρεπούς επιβίωσης..Η ελληνική οικονομία και κυρίως οι βασικοί ρυθμιστές της που ασκούν την οικονομική πολιτική πρέπει να κάνουν άλματα πλέον. Ο δρόμος είναι σαφής και τον έδειξαν και άλλες χώρες με παρόμοια προβλήματα. Πρώτα απ όλα όμως πρέπει να επανέλθει στη χώρα η εμπιστοσύνη απέναντι στο κράτος. Με ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό συμβόλαιο, ειλικρινές και μεταρρυθμιστικό, που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών δίνοντας δύναμη για τις θυσίες που πρέπει να γίνουν για την μετάβαση στην κανονικότητα. Η οδός του λαϊκισμού και της δημαγωγίας πρέπει να τελειώσει οριστικά σ αυτή τη χώρα. Η επανάσταση του αυτονόητου είναι το μεγάλο στοίχημα της γενιάς μας και απαραίτητη συνθήκη και την ευημερία αυτού του τόπου.
ΨΥΧΟΓΥΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Οικονομολόγος,Λογιστής,Ασφαλιστής
Μέλος Πανελλαδικής Αντιπροσωπείας Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας
Μέλος Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ
