Επικαλούνται παραβάσεις στη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Σύνταγμα, αλλά και την Ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία, όπως και τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Όπως αναφέρεται στις προσφυγές τους που κατατέθηκαν στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, η περιφέρεια Πελοποννήσου στερείται νομίμων χώρων διάθεσης των απορριμμάτων και η απόρριψή τους γίνεται σε ανεξέλεγκτους χώρους και μη ασφαλείς για το περιβάλλον.
Η περιφέρεια Πελοποννήσου, όπως υπογραμμίζεται, είναι η μοναδική περιφέρεια που διαθέτει περιφερειακό σχεδιασμό για τα απόβλητα, σύμφωνο με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Μάλιστα, έχει υπογραφεί σύμβαση σύμπραξης 27 ετών μεταξύ της περιφέρειας Πελοποννήσου και ιδιωτική εταιρείας (σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού φορέα κατά το νόμο 3389/2005) για την υλοποίηση του επίμαχου σχεδιασμού ύψους 160 εκατ. ευρώ.
Η περιφέρεια Πελοποννήσου υποστηρίζει ότι το εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων, κ.λπ. παρουσιάζει σοβαρές ελλείψεις «ως προς την υπαγωγή του σε διαδικασία στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτίμησης», ενώ έχει και σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Εξάλλου, σημειώνεται ότι της έγκρισης του εθνικού σχεδίου διαχείρισης αποβλήτων δεν έχει προηγηθεί στρατηγική περιβαλλοντική εκτίμηση, όπως προβλέπει η νομοθεσία, με συνέπεια την τυπική και ουσιαστική ακυρότητά του.
Ακόμη, το εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων είναι αντίθετο στις περιβαλλοντικές διατάξεις της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο άρθρο 24 του Συντάγματος που θεμελιώνει στην αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης και προστατεύει το περιβάλλον και τη συνταγματική αρχή του κράτους δικαίου (άρθρο 25).
Τέλος, το εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων μη νόμιμα παραλείπει να προσδιορίσει την δαπάνη που προκαλεί σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού, καταλήγει η περιφέρεια Πελοποννήσου και οι άλλοι προσφεύγοντες στο ΣτΕ.
