Όταν ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες των Δημοκρατικών για το ποιος θα πάρει το χρίσμα του κόμματος στις ερχόμενες προεδρικές εκλογές, τα φώτα όλα στράφηκαν στο αδιαφιλονίκητο φαβορί, την πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον. Η πρώην πρώτη κυρία των Ηνωμένων πολιτειών, εμφανίστηκε να παίζει σε ένα γήπεδο χωρίς αντίπαλο. Όλα αυτά, μέχρι το βράδυ της Δευτέρας, όπου τα αποτελέσματα για το χρίσμα των δημοκρατικών στην πόλη των εκπλήξεων Αϊόβα, την έφεραν σχεδόν ισόπαλη (49,8% έναντι 49,6%) με τον Μπέρνι Σάντερς, τον γερουσιαστή με την πιο μακροχρόνια καριέρα ως ανεξάρτητος στο αμερικάνικο Κογκρέσο.
Ποιος είναι ο Μπέρνι Σάντερς
Ο Μπέρνι Σάντερς είναι ένας 73χρονος γερουσιαστής από το Vermont, που αυτοπροσδιορίζεται ως σοσιαλδημοκράτης και έχει ως ιδανικό πρότυπο διακυβέρνησης το σκανδιναβικό μοντέλο. Κάτι τέτοιο για ένα ευρωπαϊκό κράτος ακούγεται συνηθισμένο, αλλά στις ΗΠΑ, οτιδήποτε έχει να κάνει με μια σοσιαλιστική ιδεολογία και οτιδήποτε απορρέει από αυτήν, παραμένει ταμπού από την εποχή του ψυχρού πολέμου και της αντι-κομμουνιστικής και αντι-αριστερής αντιμετώπισης τέτοιων ιδεών από τις αμερικανικές αρχές.
Ο τολμηρός γερουσιαστής, έχει ως κορμό της εκστρατείας του απλά και καθημερινά προβλήματα, όπως η ενίσχυση της δωρεάν δημόσιας ασφάλισης, τη δωρεάν παιδεία στα δημόσια πανεπιστήμια, την ουσιαστική κοινωνική ισότητα για τον έγχρωμο πληθυσμό και τον αυστηρό έλεγχο της αγοράς όπλων. Επιπλέον, ο ίδιος είναι υπέρμαχος προοδευτικών μεταρρυθμίσεων όπως η απελευθέρωση της χρήσης της μαριχουάνας, η νομική θέσπιση του γάμου μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών και η αύξηση των δικαιωμάτων των γυναικών.
Η οικονομική πολιτική που υπόσχεται ότι θα χαράξει έχει ως στόχο την ανακατανομή του πλούτου στα φτωχότερα οικονομικά δύο τρίτα του πληθυσμού, ενώ στοχεύει στην αύξηση της φορολογίας στα υψηλά εισοδήματα και στις μεγάλες επιχειρήσεις, τον κρατικό έλεγχο των οικονομικών δραστηριοτήτων της Wall Street και τη θέσπιση κατώτατου μισθού στα 15 δολάρια την ώρα. Επιπροσθέτως, σκοπεύει να ενισχύσει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και να θεσπίσει κοινά εργατικά δικαιώματα.
«Ύστερα από ένα χρόνο ταξιδιών, συζητήσεων και διαλόγου, αποφάσισα να είμαι υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών» δήλωσε απευθυνόμενος στους υποστηρικτές του. Ενώ σε συνέντευξή του τόνισε: «Νομίζω πως είναι ώρα να πει ο αμερικανικός λαός “αρκετά’’. Χρειαζόμαστε μια οικονομία που να λειτουργεί για όλους μας και όχι μόνο για μερικούς δισεκατομμυριούχους».
Εάν κάποιος παρακολουθούσε την εκστρατεία του, θα μπορούσε πολύ εύκολα να τον χαρακτηρίσει «underdog», καθώς απέναντι στις προεκλογικές καμπάνιες δισεκατομμυρίων τον αντιπάλων του, αυτός σύμφωνα με δηλώσεις του έχει μόνο να διαθέσει 4,6 εκατομμύρια δολάρια, που προοριζόταν για την επανεκλογή του ως γερουσιαστή το 2018.
«Δεν πρόκειται να συγκεντρώσω ούτε ένα ούτε δύο δισεκατομμύρια», δήλωσε ο ίδιος. «Δεν έχω φίλους εκατομμυριούχους».
Από την άλλη όμως, ο πρακτικός του λόγος και η ρητορική που στοχεύει στα καθημερινά προβλήματα, φαίνεται να κερδίζουν τον απαραίτητο κόσμο για να τον καταστήσουν έναν ικανό ανταγωνιστή της Χίλαρι. Αν και όπως έχει επισημαίνει ο Economist, πραγματικός στόχος του Σάντερς δεν είναι η εκλογή του, αλλά το να πιέσει την κ. Κλίντον να πραγματοποιήσει μια στροφή προς τα αριστερά σε θέματα όπως το εμπόριο (ο ίδιος είναι εναντίον της εμπορικής συμφωνίας ΤΡΡ) , την υγεία και την κλιματική αλλαγή. Όλα αυτά βέβαια πριν τα αποτελέσματα της Αϊόβα, που αποδεικνύουν ότι μάλλον ο Σάντερς έχει περισσότερη δύναμη από αυτήν που υπολόγιζαν όλοι, μπορεί και ο εαυτός του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σάντερς στηρίζεται από πολλές επιφανείς προσωπικότητες της πολιτικής και δημόσιας ζωής των ΗΠΑ, όπως η συγγραφέας του best-seller «Δόγμα του Σοκ», Ναόμι Κλάιν.
Ποιος είναι ο Μπέρνι Σάντερς
Ο Μπέρνι Σάντερς είναι ένας 73χρονος γερουσιαστής από το Vermont, που αυτοπροσδιορίζεται ως σοσιαλδημοκράτης και έχει ως ιδανικό πρότυπο διακυβέρνησης το σκανδιναβικό μοντέλο. Κάτι τέτοιο για ένα ευρωπαϊκό κράτος ακούγεται συνηθισμένο, αλλά στις ΗΠΑ, οτιδήποτε έχει να κάνει με μια σοσιαλιστική ιδεολογία και οτιδήποτε απορρέει από αυτήν, παραμένει ταμπού από την εποχή του ψυχρού πολέμου και της αντι-κομμουνιστικής και αντι-αριστερής αντιμετώπισης τέτοιων ιδεών από τις αμερικανικές αρχές.
Ο τολμηρός γερουσιαστής, έχει ως κορμό της εκστρατείας του απλά και καθημερινά προβλήματα, όπως η ενίσχυση της δωρεάν δημόσιας ασφάλισης, τη δωρεάν παιδεία στα δημόσια πανεπιστήμια, την ουσιαστική κοινωνική ισότητα για τον έγχρωμο πληθυσμό και τον αυστηρό έλεγχο της αγοράς όπλων. Επιπλέον, ο ίδιος είναι υπέρμαχος προοδευτικών μεταρρυθμίσεων όπως η απελευθέρωση της χρήσης της μαριχουάνας, η νομική θέσπιση του γάμου μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών και η αύξηση των δικαιωμάτων των γυναικών.
Η οικονομική πολιτική που υπόσχεται ότι θα χαράξει έχει ως στόχο την ανακατανομή του πλούτου στα φτωχότερα οικονομικά δύο τρίτα του πληθυσμού, ενώ στοχεύει στην αύξηση της φορολογίας στα υψηλά εισοδήματα και στις μεγάλες επιχειρήσεις, τον κρατικό έλεγχο των οικονομικών δραστηριοτήτων της Wall Street και τη θέσπιση κατώτατου μισθού στα 15 δολάρια την ώρα. Επιπροσθέτως, σκοπεύει να ενισχύσει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και να θεσπίσει κοινά εργατικά δικαιώματα.
«Ύστερα από ένα χρόνο ταξιδιών, συζητήσεων και διαλόγου, αποφάσισα να είμαι υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών» δήλωσε απευθυνόμενος στους υποστηρικτές του. Ενώ σε συνέντευξή του τόνισε: «Νομίζω πως είναι ώρα να πει ο αμερικανικός λαός “αρκετά’’. Χρειαζόμαστε μια οικονομία που να λειτουργεί για όλους μας και όχι μόνο για μερικούς δισεκατομμυριούχους».
Εάν κάποιος παρακολουθούσε την εκστρατεία του, θα μπορούσε πολύ εύκολα να τον χαρακτηρίσει «underdog», καθώς απέναντι στις προεκλογικές καμπάνιες δισεκατομμυρίων τον αντιπάλων του, αυτός σύμφωνα με δηλώσεις του έχει μόνο να διαθέσει 4,6 εκατομμύρια δολάρια, που προοριζόταν για την επανεκλογή του ως γερουσιαστή το 2018.
«Δεν πρόκειται να συγκεντρώσω ούτε ένα ούτε δύο δισεκατομμύρια», δήλωσε ο ίδιος. «Δεν έχω φίλους εκατομμυριούχους».
Από την άλλη όμως, ο πρακτικός του λόγος και η ρητορική που στοχεύει στα καθημερινά προβλήματα, φαίνεται να κερδίζουν τον απαραίτητο κόσμο για να τον καταστήσουν έναν ικανό ανταγωνιστή της Χίλαρι. Αν και όπως έχει επισημαίνει ο Economist, πραγματικός στόχος του Σάντερς δεν είναι η εκλογή του, αλλά το να πιέσει την κ. Κλίντον να πραγματοποιήσει μια στροφή προς τα αριστερά σε θέματα όπως το εμπόριο (ο ίδιος είναι εναντίον της εμπορικής συμφωνίας ΤΡΡ) , την υγεία και την κλιματική αλλαγή. Όλα αυτά βέβαια πριν τα αποτελέσματα της Αϊόβα, που αποδεικνύουν ότι μάλλον ο Σάντερς έχει περισσότερη δύναμη από αυτήν που υπολόγιζαν όλοι, μπορεί και ο εαυτός του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σάντερς στηρίζεται από πολλές επιφανείς προσωπικότητες της πολιτικής και δημόσιας ζωής των ΗΠΑ, όπως η συγγραφέας του best-seller «Δόγμα του Σοκ», Ναόμι Κλάιν.
Υπέρ του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα
Ο ανεξάρτητος γερουσιαστής, είχε εκφράσει την στήριξή τους προς τον ελληνικό λαό, στην καταψήφιση του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου.
«Επικροτώ τον λαό της Ελλάδας που είπε ΟΧΙ σε περισσότερη λιτότητα για τους φτωχούς, τα παιδιά, τους ασθενείς και τους ηλικιωμένους», ανέφερε ο Σάντερς.
«Σε ένα κόσμο μαζικού πλούτου και εισοδηματικής ανισότητας, η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει τις προσπάθειες της Ελλάδας να οικοδομήσει μια οικονομία που δημιουργεί περισσότερες θέσεις εργασίας και εισόδημα, όχι περισσότερη ανεργία και βάσανα» προσθέτει ο ίδιος.
«Σε μια περίοδο απίστευτης ανισότητας στον πλούτο, οι συντάξεις των ανθρώπων στην Ελλάδα δεν πρέπει να κοπούν περαιτέρω για να πληρωθούν μερικές από τις πιο μεγάλες τράπεζες και μερικοί από τους πιο πλούσιους χρηματιστές παγκοσμίως», συμπλήρωσε.
Ο ανεξάρτητος γερουσιαστής, είχε εκφράσει την στήριξή τους προς τον ελληνικό λαό, στην καταψήφιση του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου.
«Επικροτώ τον λαό της Ελλάδας που είπε ΟΧΙ σε περισσότερη λιτότητα για τους φτωχούς, τα παιδιά, τους ασθενείς και τους ηλικιωμένους», ανέφερε ο Σάντερς.
«Σε ένα κόσμο μαζικού πλούτου και εισοδηματικής ανισότητας, η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει τις προσπάθειες της Ελλάδας να οικοδομήσει μια οικονομία που δημιουργεί περισσότερες θέσεις εργασίας και εισόδημα, όχι περισσότερη ανεργία και βάσανα» προσθέτει ο ίδιος.
«Σε μια περίοδο απίστευτης ανισότητας στον πλούτο, οι συντάξεις των ανθρώπων στην Ελλάδα δεν πρέπει να κοπούν περαιτέρω για να πληρωθούν μερικές από τις πιο μεγάλες τράπεζες και μερικοί από τους πιο πλούσιους χρηματιστές παγκοσμίως», συμπλήρωσε.