Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
«H μόνη παραγωγική συζήτηση αυτή τη στιγμή είναι για το πώς θα οδηγηθούμε σε μια ενωμένη και κοινωνική Ευρώπη. Η Ελλάδα διαμορφώνει συμμαχίες προς αυτή την κατεύθυνση». Με αυτή την προσεκτική και χαμηλών τόνων απάντηση αντέδρασε το Μέγαρο Μαξίμου στην επαναφορά του Grexit στο προσκήνιο, από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που «ξαναχτύπησε», όπως το συνηθίζει άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών εμφανίστηκε «συμπονετικός» τονίζοντας πως «η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είχε… πονέσει τους Έλληνες μία φορά και θα είχε αποφευχθεί αυτή η ατέλειωτη επίπονη διαδικασία που βιώνει τώρα ο ελληνικός λαός». Όπως εξήγησε ο κ.Σόιμπλε το Grexit θα έπληττε μία φορά τη χώρα και έτσι οι Έλληνες πολίτες θα γλίτωναν την ατελείωτη διαδικασία των σκληρών μέτρων που αντιμετωπίζουν τα τελευταία χρόνια.
Σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος κινήθηκαν οι δηλώσεις του Ευρωπαίου Επιτρόπου Π. Μοσκοβισί ο οποίος υπογράμμισε ότι παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα θα καταγράψει ύφεση το 2016, αυτή θα είναι μικρότερη αυτής που αναμενόταν στις φθινοπωρινές προβλέψεις, κάτι που όπως είπε αποτελεί «θετική εξέλιξη». Παρά τη δύσκολη περσινή χρονιά, αυτοί είναι οι «πρώτοι καρποί» της ανάκαμψης, δήλωσε ο Γάλλος επίτροπος και συμπλήρωσε πως «οι βελτιωμένες προβλέψεις δεν πρέπει να οδηγήσουν στην ανακοπή των προσπαθειών ή απώλεια της δυναμικής των τελευταίων μηνών» υπογραμμίζοντας πως εκ μέρους της Επιτροπής, θα συνεχιστεί «η πίεση να ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση γρήγορα».
Είναι σαφές πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιστρέφουμε ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Με τον Σόιμπλε να δείχνει την έξοδο και με τους Γάλλους να μπαίνουν στη μέση – «οι συμμαχίες» που λέει και το Μαξίμου – προτείνοντας την εντατική συνέχιση των μεταρρυθμίσεων. Ωστόσο με δεδομένη τη σημερινή διάταξη δυνάμεων στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, είναι αμφίβολο κατά πόσο μπορούν να πειστούν οι δανειστές ότι η χώρα θα προχωρήσει στις «μεταρρυθμίσεις», τουλάχιστον έτσι όπως τις εννοούν εκείνοι. Ήδη το Ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου συναντά τη διαφωνία από μέρους των δανειστών που ζητούν να κοπούν εδώ και τώρα συντάξεις, κάτι που αποτελεί «κόκκινη γραμμή» για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Στο βαθμό που οι διαπραγματεύσεις «σκαλώσουν» όπως φαίνεται εξαιρετικά πιθανό πλέον, ο Σόιμπλε θα ξαναχτυπήσει και θα φέρει με ακόμη πιο απαιτητικό τρόπο την πρόταση του Grexit στο τραπέζι, σε συνδυασμό μάλιστα με τις πιέσεις που πληθαίνουν στη διαχείριση του μεταναστευτικού/προσφυγικού. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο πως οι «συμμαχίες» στις οποίες στηρίζει τις ελπίδες της για μια «κοινωνική Ευρώπη» η ελληνική κυβέρνηση, θα αποδώσουν τα αναμενόμενα. Άλλωστε ζούμε σε μια ιστορική συγκυρία που έχει καταστεί σαφές πως στην Ευρώπη ισχύει πλέον το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Εκ των πραγμάτων λοιπόν και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα το πολιτικό σύστημα θα κληθεί να αντιμετωπίσει το δίλλημα που θα τεθεί: Grexit ή «οικουμενική»; Και η απάντηση που θα δώσουν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας θα καθορίσει την τύχη της Ελλάδας για τις επόμενες δεκαετίες.
