Σε αυτό το έργο, που θα ολοκληρωθεί μέσα στον ίδιο τον χώρο της
FOUGARO THE GALLERY, η γνωστή Ελληνίδα εικαστικός αυτοβιογραφείται, ενώ συγχρόνως βιογραφεί με μοναδικό τρόπο τους γονείς της.
Μικρά και μεγάλα έργα, ξυλόγλυπτα, εργαλεία, memorabilia, ζωγραφιές, μικρογλυπτά μαζί με αντικείμενα και κομμάτια της ζωής του Θοδωρή και της Λίτσας Παπακωνσταντίνου, μετακομίζουν από τη στέγη τους στις Σπέτσες και υφαίνονται σ’ ένα μοναδικό, πελώριο μωσαϊκό έργων και διαδρομών ζωής που σημαδεύτηκαν και μετατοπίστηκαν από τον ρου της ελληνικής ιστορίας.
Χειροτέχνες που έζησαν και δημιούργησαν στις Σπέτσες, από το 1966 για σχεδόν μισό αιώνα, ο Θοδωρής και η Λίτσα Παπακωνσταντίνου άλλαξαν ζωή μετά τον εμφύλιο και κατάφεραν να μετατρέψουν τα αδιέξοδα της εποχής σε ευκαιρία ανάπλασης που διαποτίστηκε από το μοναδικό τους πνεύμα.
Γράφει για αυτούς η καλλιτέχνις «Οι δύο απανωτοί πόλεμοι, ο Β’ Παγκόσμιος και ο Εμφύλιος, είχαν πρακτικά διαγράψει την ζωή όπως την γνώριζαν και όλα τους τα σχέδια. Έπρεπε να φτιάξουν νέα. Το έπραξαν – όχι απλά – αλλά με κόπο, επιμονή, ευφυία και εντέλει, με χαρά. Έτσι πορεύτηκαν δημιουργικά στα χρόνια της ειρήνης.»
Συνθέτοντας ένα προσωπικό αφηγηματικό ιστό, η Λήδα Παπακωνσταντίνου περιπλέκει τις ιστορίες των 3 μελών της οικογένειας με τα έργα και τις διαδρομές τους.Παλαιότερα και νέα έργα της ίδιας συνδιαλέγονται με τους γονείς της, φωτίζοντας και αυτά τις σχέσεις, τις επιδράσεις και τις επιρροές που διαμόρφωσαν τελικά και την ίδια.
Με αυτή την έκθεση, η κόρη τιμά το έργο, τη ζωή και τη μνήμη των γονιών της, που μετέτρεψαν με χάρη, ευφυΐα και αστείρευτη έμπνευση την ίδια τη ζωή τους σε τέχνη.
Επιμέλεια έκθεσης: Φλωρίκα Π. Κυριακοπούλου
Φωτισμοί: Φίλιππος Κουτσαφτής
ΛΗΔΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
www.ledapapaconstant.com
Η Λήδα Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στον Αμπελώνα Λάρισας, το 1945. Σπούδασε γραφικές τέχνες στη Σχολή Δοξιάδη, ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (προκαταρκτικό) και Fine Arts στο Maidstone School of Arts, Kent University, Αγγλία. Μετά το τέλος των σπουδών της στην Αγγλία εγκαταστάθηκε στις Σπέτσες όπου ζούσε η οικογένεια της από το 1966.
Είναι από τους πρώτους και ελάχιστους καλλιτέχνες στην Ελλάδα που χρησιμοποίησαν την περφόρμανς ως εκφραστικό εργαλείο. Το έργο της συγκαταλέγεται στις πλέον πρωτοποριακές και ρηξικέλευθες προτάσεις που εκδηλώθηκαν σε ευρωπαϊκό επίπεδο κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 και είχαν ως στόχο τη ριζοσπαστικοποίηση των καλλιτεχνικών εκφραστικών μέσων, με επίκεντρο την περφόρμανς και πεδίο δράσης το ανθρώπινο σώμα.
Από θεματική άποψη, τα έργα της αναφέρονταν εξαρχής στο ανθρώπινο σώμα και την έμφυλη ταυτότητα, με μια τάση καταγραφής αισθητηριακών και ψυχικών ερεθισμάτων που σχετίζονται με τη μνήμη και το χρόνο. Χρησιμοποιεί ποικίλα εκφραστικά μέσα (φυσικά υλικά, αντικείμενα, τρισδιάστατες κατακευές, κολλάζ και γλυπτά, κίνηση, ήχο και λόγο, κ.ά.), ενίοτε και την αυτοπρόσωπη παρουσία της στα έργα της.
Ο τελετουργικός χαρακτήρας και οι αυτοβιογραφικές νύξεις ενισχύουν την πολυεπίπεδη επικοινωνιακή λειτουργία των δράσεών της. Χαρακτηριστικό του πολυδιάστατου έργου της είναι ελευθερία στην επιλογή υλικών, η οποία υπαγορεύεται κάθε φορά από το θέμα που αναπτύσσει, για αυτό και υπάρχουν αμιγείς ενότητες έργων τα οποία είναι ζωγραφική, γλυπτική, εικόνα σε κίνηση κλπ.
Από τις ατομικές της έκθέσεις και δράσεις ξεχωρίζουν οι: «Πρόσφατα Γεγονότα», ζωγραφική και γλυπτική εγκατάσταση, Dracos Art Centre, Αθήνα 1986 - «Χωρίς Τίτλο», ζωγραφική και γλυπτική, Biennale Sao Paulo, 1989 - «Υγρό Δάσος», γλυπτική, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, Αθήνα 1992 - «Η Τοστιέρα του Genet», εγκατάσταση, Σπίτι της Κύπρου, Αθήνα 1998 - «Μέλη», γλυπτική και επιτοιχα έργα, Επίκεντρο, Αθήνα 1999 - «Past Revisited», Λόλα Νικολάου, Θεσσαλονίκη 2003 - «Αυτόπτης», γκαλερί a.antonopoulou, Αθήνα, 2004 – «Περφόρμανς, φιλμ βίντεο 1969-2004», Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα & Μπέι Χαμάμ, Θεσσαλονίκη 2006 -“Yes-No” στα Λουτρά των Αέρηδων, Αθήνα 2011 - «Επισκέπτες», a.antonopoulou.art, τρισδιαστατα εργα, Αθήνα 2013 - 4η Μπιενάλε της Αθήνας, 2013
Έργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Θεσσαλονίκη, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ρεθύμνου, την Πινακοθήκη E. Αβέρωφ και σε ιδιωτικές συλλογές.
